Yπάρχει σοβιετικό Winnie the Pooh και είναι τέλειο

Το ‘Goodbye Christopher Robin’ βγήκε στις αίθουσες το περασμένο Φθινόπωρο και πρόκειται για την αληθινή ιστορία πίσω από το ‘Winnie The Pooh’ με πρωταγωνιστές τη Margot Robbie και τον πού-θα-πάει-θα-μάθουμε-το-όνομά-του Domhnall Gleeson. Αν δεν έχετε ακουστά την ταινία, δεν πειράζει, αφού ούτε καλά πήγε ούτε καλή ήταν.

Αυτές τις μέρες ο Winnie ξαναεμφανίστηκε στην επικαιρότητα, αφού βγήκε το τρέιλερ μιας ακόμη σχετικής ταινίας με τον Ewan McGregor ως ενήλικα Christopher Robin που ψάχνει να βρει το χαμένο νόημα, από τον σκηνοθέτη του ‘Finding Neverland’, Marc Forster.

Τον Γουίνι βέβαια τον μάθαμε από την Disney και δεν είναι πολλοί αυτοί που ξέρουν ότι η ύπαρξή του βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που ξέρουν ότι εκτός από τον Γουίνι της Disney, υπήρξε και σοβιετικός Γουίνι, ο για την ακρίβεια Βίνι Πουχ. Για αυτά τα δύο πρόσωπά του λοιπόν θα μιλήσουμε εδώ.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το ‘Winnie the Pooh’ γράφτηκε το 1924 από τον Α.Α Milne. O Milne εμπνεύστηκε από τον γιο του, Christopher Robin, και από τα λούτρινα παιχνίδια του, για να δημιουργήσει τον Winnie the Pooh, τους φίλους του και τον χαρακτήρα Christopher Robin, το αγοράκι που τους επισκέπτεται και συχνά τους δίνει λύσεις στα προβλήματα. Ο Winnie, ο Piglet , o Eeyore, η Canga, ο Roo και ο Tigger είναι τα ονόματα που είχε δώσει ο γιος του στα παιχνίδια και που ο Milne κράτησε στις ιστορίες του. Στην ελληνική μεταγλώττιση ήταν αντίστοιχα Γουίνι, Γουρουνάκι, Γκαρής, Κάνγκου, Ρω και Τίγρης. Πρόσθεσε όμως ο Milne και δύο ακόμη χαρακτήρες τον Λαγό και τον Κουκουβάγια και, γνωρίζοντας αυτό, καθόλου παράξενο δεν μας φαίνεται που αυτοί οι δύο, που έχουν δημιουργηθεί από μεγάλο είναι πάντα πιο σοβαροί και το παίζουν πιο σοφοί από τα υπόλοιπα ζώα, ενώ τις περισσότερες φορές κάνουν λάθος.

Η ονομασία του Winnie έχει μεγάλη ιστορία πίσω της, αφού ο πραγματικός Christopher Robin ονόμασε έτσι το αρκουδάκι του από μία διάσημη αρκουδίτσα που υπήρχε στο Ζωολογικό Κήπο του Λονδίνου. Πίσω από το όνομα της αρκουδίτσας υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ιστορία. Τον Αύγουστο του 1914 στην αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Καναδέζος στρατιώτης Harry Colebourn κατευθυνόταν σε μία εκπαιδευτική στρατιωτική μονάδα στον Καναδά. Στον δρόμο του αγόρασε ένα μωρό αρκουδάκι από έναν κυνηγό, ο οποίος είχε σκοτώσει την αρκούδα μητέρα του. Ο στρατιώτης ονόμασε την αρκουδίτσα Winnipeg (Winnie για υποκοριστικό) επειδή έτσι έλεγαν την πόλη στην οποία μεγάλωσε. Ο Colebourn πήρε μαζί του την Winnie και στην εκπαιδευτική μονάδα, αλλά και μέχρι την Αγγλία, όπου μετέβη για τον πόλεμο και όπως ήταν αναμενόμενο η Winnie έγινε η μασκότ του στρατού. Πριν συνεχίσει για την  Γαλλία ο στρατιώτης Colebourn άφησε την Winnie στον Ζωολογικό Κήπο του Λονδίνου με σκοπό να την πάρει επιστρέφοντας αργότερα στον Καναδά να την πάρει. Η Winnie όμως αγαπήθηκε πολύ από τους επισκέπτες του Ζωολογικού Κήπου και έγινε γνωστή ατραξιόν, έτσι ο Colebourn αποφάσισε να την αφήσει μόνιμα εκεί.

Σε αυτό τον Ζωολογικό Κήπο γνώρισε την Winnie και ο Christopher Robin, ο γιος του A. A Milne, και ενθουσιάστηκε μαζί της. Αποφάσισε λοιπόν να ονομάσει το λούτρινο αρκουδάκι του Winnie. Υπάρχει όμως ιστορία (όχι τόσο εντυπωσιακή) και πίσω από το υπόλοιπο του ονόματος. Ο Christopher Robin εμπνεύστηκε το “Pooh”, επειδή έτσι έλεγαν έναν κύκνο, που είχε συναντήσει στις διακοπές με τους γονείς του. Για τον κύκνο δυστυχώς δεν ξέρουμε κάτι επιπλέον. Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του όμως ο  A. A Milne δίνει μια άλλη εξήγηση για τον λόγο που ο Γουίνι λέγεται και ‘Pooh’. Πολλές φορές στη μύτη του προσγειώνεται μια μύγα και ο Γούινι κάνει αυτόν τον ήχο για να την απωθήσει -όπως εμείς θα λέγαμε ‘πουφ’.

Το δάσος που ζούνε ο Γουίνι και η παρέα του είναι εμπνευσμένο από το Ashdown Forest, το οποίο είναι 50 χλμ νότια του Λονδίνου και εκεί κοντά η οικογένεια είχε σπίτι και συνήθιζε να περνάει τα σαββατοκύριακα και τα καλοκαίρια της.

Στις 24 Δεκεμβρίου του 1925 ο Winnie-the-Pooh εκδόθηκε για πρώτη φορά σε μια λονδρέζικη εφημερίδα. Ένα χρόνο μετά οι ιστορίες του κυκλοφόρησαν στο ομώνυμο βιβλίο με 10 κεφάλαια και το 1928 κυκλοφόρησε η δεύτερη συλλογή 10 πάλι ιστοριών με τίτλο ‘The House at Pooh Corner’, στο οποίο εισήχθη και ο χαρακτήρα του Τίγρη.

Το 1966 η Disney πήρε τα δικαιώματα του ‘Winnie’ από την χήρα του Milne και από τότε δεν σταμάτησε να τα αξιοποιεί.

Ο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΒΙΝΙ ΠΟΥΧ

Παρόλο που όλοι ξέρουμε τον Γουίνι της Disney, λίγοι στη Δύση είναι αυτοί που ξέρουν την σοβιετική εκδοχή του. Όσο ο Γούινι της Disney κέρδισε αμέσως το δυτικό κοινό, έτσι και ο Σοβιετικός Βίνι και κέρδισε αμέσως το κοινό των χωρών της ΕΣΣΔ. Και οι χαρακτήρες, όπως τους απέδωσε ο Fyodor Khitruk, υπάρχουν έντονα μετασοβιετική ποπ κουλτούρα (τρίζουν τα κόκκαλα του Στάλιν). Τα αγάλματα του Βίνι και της παρέας του υπάρχουν στην περιοχή Ramenki στη Μόσχα.

Το σοβιετικό ‘Winnie The Pooh’ αποτελείται από τρεις μικρούς μήκους ταινίες, που κυκλοφόρησαν το 1969, το 1971 και το 1972 σε σκηνοθεσία του Fyodor Khitruk και βασίστηκαν στο πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Milne, γι’ αυτό και δεν συμπεριέλαβε τον Τίγρη, ο οποίος εμφανίστηκε πρώτη φορά στο σίκουελ. Θα μπορούσε βέβαια άνετα να τον προσθέσει αν ήθελε γιατί η ταινία φτιάχτηκε 40 χρόνια μετά την έκδοση των βιβλίων.

Επέλεξε επίσης να μην συμπεριλάβει ούτε τον Christopher Robin, για να δώσει έμφαση στους χαρακτήρες των ζώων. Φαίνεται πάντως καθαρά η πρόθεση του σκηνοθέτη να κρατήσει το animation όσο πιο απλό γίνεται και να δώσει έμφαση στον λόγο. Παρόλο που η Disney εκδοχή είχε ήδη βγει, ο Khitruk δεν την είχε δει καθόλου πριν κάνει τις ταινίες του.

WINNIE THE POOH (1969)

Στην πρώτη ταινία ο Γουίνι θέλει να πάρει μέλι από μελίσσι που βρίσκεται πάνω σε ένα πολύ ψηλό δέντρο και ζητά από το Γουρουνάκι να του δανείσει ένα μπαλόνι, για να μπορέσει να πετάξει ως εκεί. Φυσικά οι μέλισσες τον ανακαλύπτουν και τον διώχνουν. Η ιστορία αποκτά ενδιαφέρον από το καταπληκτικό τραγουδάκι και τις φιλοσοφικές αναζητήσεις του Βίνι Πουχ.

WINNIE THE POOH PAYS A VISIT (1971)

Στη δεύτερη ταινία ο Γούινι και το Γουρουνάκι αποφασίζουν να πάνε επίσκεψη στον Λαγό. Εκείνος τους βάζει φαϊ και σιγά σιγά ο Γούινι του τρώει όλο το σπίτι. Φεύγοντας σφηνώνει στην είσοδο του σπιτιού του Λαγού σε μία σκηνή χαρακτηριστική και στην εκδοχή της Disney.

WINNIE THE POOH AND A BUSY DAY (1972)

Στην τρίτη και τελευταία σοβιετική ταινία είναι διπλάσια σε μήκος από τις άλλες δύο και σε αυτήν εισάγονται και οι χαρακτήρες της Κουκουβάγιας και του Γκαρή.

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ DISNEY

Το σχέδιο που έκανε ο Khitruk με τον συνεργάτη του Vladimir Zuikov είναι αρκετά διαφορετικό από αυτό της Disney. Η Disney έμεινε στο αρκετά πιστή στο σχέδιο που υπήρχε στην έκδοση του βιβλίου, ενώ ο Khitruk έδωσε στον Γούινι τελείως διαφορετική μορφή που παραπέμπει σε παιδική ζωγραφιά. Στη σοβιετική εκδοχή ο Γουίνι είναι πιο στρουμπουλός, ο λαγός φοράει γυαλιά και η Κουκουβάγια είναι θηλυκή.

Η Disney εκδοχή είναι τύπου Τελετάμπις συναντά Ντόρα Εξερευνήτρια, δίνοντάς σου την αίσθηση ενός πολύ αφελούς αρκουδακιού. Στη σοβιετική εκδοχή ο Βίνι αναπτύσσει βαθειές φιλοσοφικές ιδέες και είναι πιο πιστό στο κείμενο του Milne. Και φυσικά είναι πιο μελαγχολικό όπως άλλωστε όλα τα σοβιετικά animation.

Σίγουρα πάντως κάποιος μπορεί να δει το σοβιετικό Γούινι σε μεγαλύτερη ηλικία και να το απολαύσει σε αντίθεση με το ντισνεϊκό.

Όπως και ο Μικρός Πρίγκιπας, το ‘Winnie The Pooh’ είναι παραμύθι για μεγάλους. Από τα ενήλικα παραμύθια απουσιάζει η πλοκή και υπάρχει η φιλοσοφική ματιά στη ζωή που κανονικά αποκτιέται μόνο με την εμπειρία. Όσες φορές και να με βάλαν να διαβάσω το Mικρό Πρίγκιπα μέχρι να γίνω πιο άνθρωπος (δηλαδή μέχρι τα 21) μου φαινόταν το ίδιο βαρετό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που διάβασα τη σκηνή με την αλεπού και επιτέλους την κατάλαβα.

Το ορίτζιναλ κείμενο του Milne για ένα παιδί είναι βαρετό και ακαταλαβίστικο. Θέλει να ξέρεις από ζωή για να το καταλάβεις. Γι αυτό και η Disney το τύλιξε με ζάχαρη και πήρε τον δικό του πιο αθώο δρόμο.

Όταν κάποτε ο Fyodor Khitruk επισκέφθηκε τα studio της Disney, ο σκηνοθέτης του ‘Winnie The Pooh’ της Disney, Wolfgang Reitherman, που είχε πάρει Όσκαρ μικρού μήκους για τη δουλειά του, του είπε ότι θεωρεί το σοβιετικό καλύτερο από το δικό του.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.