6 πράγματα που δεν γνώριζες για το σκόρδο
Μπορεί να μην το αγαπάνε όλοι, αλλά είναι θαυματουργό και κρύβει πολύ μεγάλη ιστορία.
- 21 ΜΑΡ 2025
Το σκόρδο είτε το αγαπάς είτε το μισείς. Παρόλα αυτά όμως οφείλεις να παραδεχτείς πως μπορεί να απογειώσει γευστικά και το πιο βαρετό φαγητό.
Το σκόρδο όμως εκτός από έντονη γεύση, έχει και πολλά οφέλη για την υγεία. Φροντίζει για την καρδιαγγειακή υγεία μειώνοντας την αρτηριακή πίεση, ενώ έχει και ισχυρές αντιμικροβιακές ιδιότητες. Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε πως το σκόρδο είναι συνδεδεμένο μέχρι και με μύθους όπως είναι αυτοί που αφορούν τα βαμπίρ.
Παρακάτω ακολουθούν τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία για το σκόρδο:
Είναι λαχανικό και όχι μπαχαρικό
Ενώ το αποξηραμένο σκόρδο πωλείται συνήθως ως μπαχαρικό, στην πραγματικότητα είναι λαχανικό που ανήκει στην ίδια οικογένεια με τα κρεμμύδια, τα ασκαλώνια, τα πράσα και το σχοινόπρασο. Ολόκληρο το φυτό του σκόρδου είναι βρώσιμο, συμπεριλαμβανομένων των στελεχών (που ονομάζονται σκαλοπάτια), των φύλλων και των λουλουδιών, αλλά το μέρος που είμαστε πιο εξοικειωμένοι στο μαγείρεμα και το φαγητό είναι ο βολβός, ο οποίος συνήθως αποτελείται από 10 έως 20 σκελίδες.
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός σκόρδου στον κόσμο
Η ασιατική χώρα είναι μακράν ο κορυφαίος παραγωγός σκόρδου στον κόσμο, αποδίδοντας περισσότερους από 20 εκατομμύρια τόνους ετησίως (περίπου το 80% της παγκόσμιας παραγωγής). Συγκριτικά, η Ινδία, ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός, έχει κατά μέσο όρο περίπου τρία εκατομμύρια τόνους τα τελευταία χρόνια.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας σκόρδου στον κόσμο, αν και το καλλιεργούν και στο εσωτερικό. Η ετήσια παραγωγή στις ΗΠΑ ανέρχεται κατά μέσο όρο σε περίπου 200.000 τόνους, κυρίως από φάρμες της Καλιφόρνια. Ωστόσο, μόνο το 30% του σκόρδου των ΗΠΑ πωλείται φρέσκο στο σούπερ μάρκετ.
Η ακμάζουσα βιομηχανία σκόρδου της Κίνας έχει νόημα, δεδομένου ότι το σκόρδο είναι εγγενές στην Ασία, όπου καλλιεργείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ιστορικά, το άγριο σκόρδο αναπτύχθηκε σε μια τεράστια περιοχή, από την Κίνα στα ανατολικά, την Ινδία στο νότο, μέχρι τη δυτική Αίγυπτο και την Ουκρανία. Σήμερα, το σκόρδο αναπτύσσεται άγρια μόνο στην Κεντρική Ασία (Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν), αλλά καλλιεργείται σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική.
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες έτρωγαν σκόρδο πριν από τη μάχη
Το σκόρδο ήταν βασικό στοιχείο στη διατροφή πολλών αρχαίων πολιτισμών, αλλά στην αρχαία Ρώμη, ήταν κάτι περισσότερο από μια προσθήκη για νοστιμιά, καθώς θεωρούνταν ότι προσδίδει ειδικές δυνάμεις. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι η κατανάλωση σκόρδου προσέφερε κουράγιο, δύναμη και αντοχή, καθιστώντας το ένα παραδοσιακό φαγητό πριν από τη μάχη.
Θεωρούνταν επίσης ότι βελτιώνει την αθλητική απόδοση και έτσι οι δρομείς το κατανάλωναν ως σνακ πριν από αγώνες για να αυξήσουν την ταχύτητά τους. Οι Ρωμαίοι αγαπούσαν τόσο πολύ το σκόρδο που το αφιέρωσαν ως ιερό φυτό στον Άρη, τον θεό του πολέμου.
Χρησιμοποιείται ως προστασία ενάντια στο κακό
Μία από τις πιο διαρκείς δεισιδαιμονίες για το σκόρδο είναι η υποτιθέμενη ικανότητά του να διώχνει τους βρικόλακες και τις μάγισσες. Αυτή η πεποίθηση, η οποία πρωτοεμφανίστηκε μέσω της μεσαιωνικής ευρωπαϊκής λαογραφίας (ειδικά στη Ρουμανία, την πατρίδα του θρύλου του Δράκουλα), υποστήριζε ότι η έντονη μυρωδιά του σκόρδου είναι τοξική για τους βρικόλακες.
Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι η δεισιδαιμονία μπορεί να συνδέεται με μια σπάνια διαταραχή του αίματος που ονομάζεται πορφυρία, η οποία προκαλεί χλωμό δέρμα και εντείνεται με την κατανάλωση σκόρδου.
Ωστόσο, το σκόρδο δεν προοριζόταν αυστηρά και μόνο για να κρατά μακριά μυθικά πλάσματα. Στους μεσαιωνικούς χρόνους, το σκόρδο ήταν επίσης σύμβολο αγνότητας και δύναμης. Οι βολβοί του σκόρδου κρέμονταν γύρω από τις πόρτες και τα παράθυρα ή φοριόνταν ακόμη και ως περιδέραια για προστασία και καλή τύχη. Μέχρι και τον 19ο αιώνα, οι Γερμανοί ανθρακωρύχοι συνήθιζαν να κουβαλούν σκελίδες σκόρδου για προστασία.
Προστατεύει ενάντια στη γρίπη
Αν και το σκόρδο δεν μπορεί να αποτρέψει τους βρικόλακες, μιας και δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, μπορεί να διώξει ορισμένους ιούς. Η αλλισίνη, η ένωση που ευθύνεται για τη μυρωδιά του σκόρδου, είναι το πιο σημαντικό αντιμικροβιακό συστατικό του φυτού. Μπορεί να απενεργοποιήσει ιούς, συμπεριλαμβανομένης της γρίπης Β, του απλού έρπητα 1 και 2 και του ρινοϊού.
Αν και αυτή η αποκάλυψη προκύπτει από σύγχρονες μελέτες, το σκόρδο χρησιμοποιείται για ιατρική χρήση για χιλιάδες χρόνια. Χρησιμοποιήθηκε στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική για τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων του αναπνευστικού και του πεπτικού συστήματος και στην αρχαία Αίγυπτο για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και τη θεραπεία παρασιτικών λοιμώξεων.
Μπορεί να φυτρώσει στον Άρη
Ένα πείραμα που διεξήχθη από Ολλανδούς ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Wageningen δοκίμασε τη βιωσιμότητα του εξωγήινου εδάφους με την ελπίδα να σημειωθεί πρόοδος προς πιθανή μελλοντική αποίκισή του. Η ομάδα φύτεψε σκόρδο και άλλα δημοφιλή λαχανικά (ντομάτες, ραπανάκια, μπιζέλια, κρεμμύδια, σπανάκι, πιπεριές, ρόκα και κινόα) σε προσομοιωμένο σεληνιακό και αρειανό έδαφος. Και τα δύο πειράματα κρίθηκαν επιτυχημένα, αλλά το έδαφος του Άρη έδειξε μεγαλύτερη γονιμότητα, δίνοντας στους αστρονόμους την ελπίδα ότι μια μέρα θα καλλιεργούσαν σκόρδο και άλλες καλλιέργειες στον Κόκκινο Πλανήτη.
Ενώ αυτό το πείραμα σηματοδότησε την πρώτη φορά που το σκόρδο καλλιεργήθηκε σε εξωγήινο έδαφος, αυτό το συστατικό είναι ένα μακροχρόνιο βασικό στοιχείο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπου οι αστροναύτες βασίζονται σε αυτό ως υγιεινό γευστικό παράγοντα με μεγάλη διάρκεια ζωής. Μετά από μια επιτυχημένη συγκομιδή bok choy που καλλιεργήθηκε στο διάστημα, οι αστροναύτες του ISS μαρινάρουν τα φύλλα σε σκόρδο και σάλτσα σόγιας, δημιουργώντας ένα νόστιμο πιάτο για να μοιραστούν στο πλήρωμα.
