7 τέλεια φαγητά που μικρός δεν έτρωγες με τίποτα

Δύο πράγματα δεν ξέρουν να κάνουν τα παιδιά: να οδηγούν και να τρώνε. Και τα δύο αυτά είναι σχεδόν δεδομένα για ένα παιδί κάτω των 14-15. Δεν έχω καμία ιδέα αν πρόκειται για κάτι εξελικτικό ή αν πολιτισμικά θεωρούμε ότι οι γεύσεις των ενηλίκων είναι πιο εκλεπτυσμένες. Οκ το πανέ κοτόπουλο και οι τηγανητές πατάτες είναι ακόμα και σήμερα υπέροχα φαγητά. Το θέμα εδώ όμως είναι ότι τα πράγματα όσο μεγαλώνεις γίνονται και πιο πολύπλοκα. Το ίδιο και οι γεύσεις σου.

Έκανα εδώ, λοιπόν, μια λίστα με τα 7 πιο συνηθισμένα φαγητά που μπορεί να έχεις πλέον εντάξει στις διατροφικές σου συνήθειες αλλά που όταν ήσουν παιδί ή έφηβος δεν ήθελες με κανέναν τρόπο να ακούσεις.

 > Η πίκλα στο burger

Το ξέρω ότι δεν είμαι μόνος μου σε αυτό. Το ξέρω ότι μιλάμε για ένα κοινό μυστικό. Αυτό το Πράγμα που χωνόταν στο πάνω ψωμάκι, ανάμεσα από τις διάφορες σος, και έπρεπε να βάλεις πιρούνι και να κλάψεις για τη μαγιονέζα που χάθηκε μαζί με τη σος. Ήταν η πίκλα. Ίσως το πιο ακατανόητο πράγμα του κόσμου, όταν είσαι παιδί. Νομίζω ότι όλοι πια συμφωνούμε ότι η πίκλα είναι σχεδόν απαραίτητο συστατικό του σωστού burger.

> Οποιοδήποτε γλυκό δεν είναι σοκολάτα ή παγωτό

123rf

Έχετε δει κανένα παιδί να ζητάει κλαίγοντας από τον πατέρα του γαλακτομπούρεκο ή ραβανί ή έστω μπακλαβά; Όχι. Αν δείτε πάντως, ενημερώστε, γιατί θα μιλάμε για έναν εκκολαπτόμενο μερακλή γιγαντιαίων διαστάσεων. Μέρος της ενηλικίωσης πάντως είναι να αρχίσεις να εκτιμάς τα γλυκά εκτός από αυτ. Σύμφωνα με έναν κανόνα, στα 10 αγαπάς το σοκολατάκι, στα 20 τη σοκολάτα, στα 40 το γαλακτομπούρεκο και στα 70 το γλυκό του κουταλιού. Δικός μου ο κανόνας αλλά αποδείξτε μου ότι κάνω λάθος.

> Μελιτζάνα

Είναι δύσκολη στην όψη. Μαύρη, με φλοιούς και σπόρια. Aν υπήρχε ένα b-movie με κάποιο γιγαντιαίο λαχανικό που διαλύει μια πόλη, αυτό θα ήταν η μελιτζάνα.  Δεν είναι και παράξενο, λοιπόν, για ένα παιδί να σιχαίνεται και μόνο στην όψη της. Κι όμως.  Η μελιτζάνα είναι η βάση για μερικά από τα ωραιότερα φαγητά εκεί έξω.

> Μαγειρίτσα

Το μεγαλύτερο έγκλημα της παιδικής μας ηλικίας γινόταν κάθε Μεγάλο Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα, που βάζετε τη μάνα σας να σας τηγανίζει σνίτσελ κοτόπουλο με τηγανητές πατάτες, γιατί δεν μπορούσατε καν να μυρίσετε τη μαγειρίτσα. ΕΣΕΙΣ. Εγώ παίζει να την έτρωγα και από το μπιμπερό.

> Όσπρια και λαχανικά

AP Photos

Ο εχθρός κάθε παιδιού και εφήβου εκεί έξω. Δεν φτάνει που τα τρώγαμε, τα μισούσαμε κιόλας. Τα γράφω με την γενική κατηγορία τους. Όσπρια. Θα μπορούσε να είναι ακόμα ευρύτερο. Θα μπορούσαμε να τα ονομάσουμε ‘τα πράσινα’ και να εμπεριείχαν μέσα τους οτιδήποτε μας έλεγαν οι γιατροί ότι πρέπει να τρώμε. Ο κόσμος θα έπρεπε να είναι χωρισμένος σε δύο διατροφές: α) τη μεσογειακή και β) την παιδική.

> Τα ψάρια (εκτός των fish-sticks)

Kάθε είδους ψάρι -από αθερίνα μέχρι φαλαινοκαρχαρία- εκτός και αν γινόταν fish-stick. Το παιδί δεν θα το φάει. Ο γονιός θα φοβηθεί τα κόκαλα. Κάπως έτσι, το πράγμα θα προχωρήσει, ώστε να αρχίζεις να τρως ψάρια γύρω στα 12 που βγαίνουν τα σπυράκια στο μάγουλο. Και τα ρίχνεις στα ψάρια για την ακμή σου κτλ. Σε αυτή την περίπτωση, ευτυχώς που μεγαλώσαμε.

> Σαλάτες

Ούτε χωριάτικη ούτε του Καίσαρα ούτε τίποτα. Οι σαλάτες ήταν το ορεκτικό που ποτέ δεν καταλάβαινες γιατί αλλά οι μεγάλοι το τρώνε. Η διαφορά είναι τόσο μεγάλη που είμαι σίγουρος πως, αν δεν μας έπρηζαν να τις φάμε, θα παριστάναμε τους μεγάλους τρώγοντας ρόκα-παρμεζάνα, όπως τους παριστάναμε με το γάλα στο ποτήρι του ουίσκι.

(Κεντρική Φωτογραφία: ΑP Photo)