Ακάκιεεε, τα μακαρόνια να είναι με κοτόπουλο τας κεμπάπ

Η τελετουργία με την οποία το μακαρόνι κάνει σλάλομ στον οισοφάγο μέχρι να φάει τα μούτρα του στο στομάχι, είναι μία διαδικασία που μπορεί να περιγραφεί με χιλιάδες, εκατομμύρια, άπειρους τρόπους. Και αυτό συμβαίνει γιατί η κάθε φορά, ακόμη και με την ίδια μακαρονάδα, είναι διαφορετική. Μοναδική. Γιατί για τους απανταχού μακαρονάδες ετούτου του κόσμου, του πλανήτη μη σου πω, ένα καλομαγειρεμένο πιάτο μακαρόνια είναι κάτι το ιερό*.

*Αυτό με το ιερό, το κρατάμε.

Στο Παλαιό Φάληρο, στην γνωστή και ως ‘γωνιά του Αρίστου’, βρίσκεται ο Ακάκιος, το μακαρονάδικο. Μανουάλια, πετραχήλια, φωτογραφίες του Ακάκιου, οτιδήποτε μπορεί να σου φέρει στο μυαλό το Άγγιγμα Ψυχής απουσία της Θεοφανίας Παπαθωμά, βρίσκεται εντός χώρου. Μέσα στο όλο κλίμα, η μυρωδιά της φρεσκοψημένης πίτσας που σου σπάει τη μύτη και οι παρέες που γελούν μέχρι αυτή να προσγειωθεί στο τραπέζι τους. Αμήν.

Ένα μικρό inside πριν αρχίσουμε να τρώμε είναι ότι ο κυρ Αρίστος που προανέφερα είναι ξακουστός στην περιοχή για την μερακλίδικη κουζίνα του. Γι αυτό, για να μην υπάρξουν τυχούσες παρερμηνείες, η ομάδα του κυρ Αρίστου, έφτιαξε τον Ακάκιο ακριβώς απέναντι από το γνωστό και μη εξαιρετέο Κεμπαπτζίδικο (του κυρ Αρίστου).

Και τώρα, ας φάμε. Μία από τις σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, είναι η πεκορινάδα. Της οποίας τη διαδικασία προετοιμασίας μπορείς να παρακολουθήσεις από κοντά και να αφήσεις το σαλάκι να τρέχει ανενόχλητο. 

(Παιδιά, η πεκορινάδα. Πεκορινάδα, τα παιδιά)

Κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να γνωρίζεις για την κουζίνα του Ακάκιου είναι ότι χρησιμοποιεί κυρίως προϊόντα ΠΟΠ. Για παράδειγμα, οι υπέροχες παπαρδέλες με κυβάκια κολοκυθιού που σου προτείνω ανεπιφύλαχτα να δοκιμάσεις, περιέχουν καπνιστό χοιρινό Τρικάλων και σερβίρονται με ζεστή κρέμα γραβιέρας Νάξου ΠΟΠ.

Το πεκορίνο το οποίο εκθειάζω παραπάνω και στο οποίο φτιάχνεται εντός του η πεκορινάδα είναι Αμφιλοχίας αρωματισμένο με ρίγανη και πιπέρι στην τυροκόμηση.

Αλήθεια, λιώνει στο στόμα.

(Δες και το(π) αποτέλεσμα.)

Κάτι ακόμα που πρέπει να ξέρεις για την κουζίνα του Ακάκιου είναι ότι είναι κομματάκι βαριά. Βαριά με την έννοια ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό πάντρεμα ελληνικής με ιταλική κουζίνα. Πάντρεμα από έρωτα, όχι από προξενιό.

Ως εκ τούτου, η πίτσα καισαρείας που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις, μπορεί να σε κάνει να κοιμάσαι δέκα χρόνια, αλλά άκου υλικά και πες μου αν δεν ψήνεσαι να την δοκιμάσεις: Λεπτή ζύμη (ιταλική), φρέσκια ντομάτα, λεπτές ροδέλες πιπεριάς, κασέρι Μυτιλήνης ΠΟΠ και φρεσκοκομμένες φέτες παστουρμά.

Επίσης, δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει αλλά η ποικιλία αλλαντικών αλά Ακάκιος, σερβίρεται ως πίτσα.

(Ευχαριστώ, τα ρέστα μου)

Για να χαλαρώσουμε λίγο, αν θελήσεις κάτι σε σαλάτα, για το γνωστό και ως ‘σπρώξιμο’, η Κατίκι είναι απλά, η επιλογή σου. Ειδικά αν σου αρέσουν τα ντοματίνια.

Επιστρέφω στο μακαρόνι όμως, για να τιμήσω και τον τίτλο μου για να σου πω ότι μαζί με τα μακαρόνια Ροζ Μπιφ, τα μακαρόνια με κοτόπουλο τας κεμπαπ ή αλλιώς το πιάτο που υπενθυμίζει στον κόσμο τον ‘μπαμπά’ του Ακάκιου, πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί στα πέριξ του τραπεζιού σου.

(Σόδα, κοακόλα, όλα μαζί όπως τα κοκτέιλ που φτιάχναμε στα παιδικά πάρτι)

Πριν προειδοποιήσω να ρωτήσεις για το πιάτο ημέρας, γιατί για παράδειγμα εμείς πετύχαμε κάτι πένες με τέσσερα τυριά, υπέρτατες, πρέπει να σου υπενθυμίσω να κρατήσεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ χώρο για το γλυκό. ΤΟ ΓΛΥΚΟ. Αυτό το γλυκό, σε πείθει μέχρι και να μονάσεις.

(Όλα θα πάνε καλά)

Ακάκιος Μακαρονάδικο

Αγίας Τριάδος 1, Παλαιό Φάληρο