Αντρικά φαγητά για πλούσιους άντρες

Τα πάντα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης: αν δεν υπήρχαν άνθρωποι που θέλουν να πουλήσουν τον χρυσό τους δεν θα ξεπηδούσαν σε κάθε γωνία τα μαγαζιά ΑΓΟΡΑΖΩ ΧΡΥΣΟ, αν δεν υπήρχαν τύποι που προτιμούν το γιαούρτι από το παγωτό δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ η μάστιγα των frozen yogurt και αν δεν υπήρχαν κάπου σε αυτό τον κόσμο βαθύπλουτοι που δεν ξέρουν τι να κάνουν τα λεφτά τους, δεν θα είχαν δημιουργηθεί ποτέ τα παρακάτω εξωφρενικά ακριβά φαγητά. Και αν νομίζεις πως παρακάτω θα βρεις μια λίστα με τις τελευταίες εξελίξεις της μοριακής γαστρονομίας, κάνεις λάθος. Εδώ θα δεις όλα τα αγαπημένα σου ταπεινά φαγητά, το τιμημένο μπέργκερ, την easy going ομελέτα, το «βρόμικο» hot dog και άλλα, στην Ferrari εκδοχή τους. Και σε τιμή που, αντί να την πληρώσεις, θα προτιμούσες να σε πατήσει μια Ferrari.

ΤΟ HOT DOG

Σίγουρα θα έχεις διαπιστώσει πως τον τελευταίο χρόνο ξεπηδούν χοτντογκάδικα σε όλη την Αθήνα, φέρνοντας την αγαπημένη βρόμικη συνήθεια των Αμερικάνων και στα δικά μας μέρη. Με €3 το τεμάχιο όμως, Νέα Υόρκη δεν θα γίνουμε ποτέ, γιατί μπορεί το hot dog στους δρόμους του Μανχάταν να κοστίζει δύο δολάρια, στο Serendipity 3 όμως, κοστίζει $69. Το Haute Dog, όπως πολύ σοφά το ονόμασαν, είναι σε γερμανικό pretzel αντί για ψωμάκι, το οποίο αλείφεται με βούτυρο τρούφας, θαλασσινό αλάτι από τη Μάλτα, κιμά με λάδι τρούφας, ξύσμα μαύρης τρούφας, foie gras, μουστάρδα μαύρης τρούφας, καραμελωμένα κρεμμύδια και κέτσαπ. Εμένα που δεν μου αρέσει η κέτσαπ, αν ζητήσω να την βγάλουν θα πέσει άραγε η τιμή;

Η ΟΜΕΛΕΤΑ

Πάντα έχω αυγά στο ψυγείο. Κυρίως τις τελευταίες μέρες του μήνα, τότε που ο μισθός με έχει αποχαιρετήσει προ πολλού. Στο τηγάνι μαζί με μισή ντομάτα και 3 μανιτάρια – ή ό,τι άλλο έχει απομείνει στο ψυγείο -, αλάτι,  πιπέρι και είναι έτοιμη η αξιοπρεπέστατη, χορταστικότατη και φουλ στην πρωτεΐνη ομελέτα μου. Είναι η φτηνή μου λύση, την οποία με τρόμο εντοπίζω στον κατάλογο του Norma’s, το εστιατόριο πρωινού του ξενοδοχείο Le Parker Meridien Hotel στη Νέα Υόρκη, γιατί η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Και ποιος δεν θέλει να ξεκινήσει τη μέρα του με μια ομελέτα με 6 αυγά, ουρά αστακού Maine, 10 γραμμάρια χαβιάρι (σταματάω να περιγράφω γιατί ανακατεύομαι) και να πάει στη δουλειά του κατά $1000 ελαφρύτερος;

ΤΟ BURGER

Αχ, το μπέργκερ. Δεν θα ξεχάσω τον πρώτο καιρό στο ONEMAN, τότε που είχα αποθεώσει το θηριώδες τρι-μπίφτεκο Bacon Mushroom Melt και κάποιοι αναγνώστες είχαν αφήσει οργισμένα σχόλια για την τιμή του (€8,14). Τι γνώμη θα είχαν άραγε εκείνοι για το FleurBurger 5000, το μπέργκερ που μπορείς να απολαύσεις στο εστιατόριο Fleur στο LasVegas, αν διαθέτεις $5.000; Όχι, μέσα στο μπριός ψωμάκι δεν κρύβονται 50 χαρτονομίσματα των $100, αλλά ένα μπιφτέκι από μοσχάρι Kobe-style, ένα κομμάτι foie gras, ξύσματα μαύρης τρούφας και «special sauce» με βάση την τρούφα. Και επειδή εκεί στο Fleur είναι κουβαρντάδες, μαζί με το burger σου προσφέρουν και ένα μπουκάλι Chateau Petrus του 1990. Στην υγειά σου.

Η ΠΙΤΣΑ

Όλα κι όλα. Η πίτσα είναι ο βασιλιάς των delivery, γι’ αυτό και θα ήταν παράλογο να γράψω για κάποια πίτσα σε κάποιο ακριβό εστιατόριο. Αντ’ αυτού θα σου μιλήσω για κάτι λογικό, για μια πίτσα που έρχεται σπίτι σου και κοστίζει $12.000. Η Louis XIII, η έμπνευση του ιταλού Renato Viola, την οποία πρέπει να προπαραγγείλεις 72 ώρες πριν, έρχεται αβασάνιστα στο χώρο σου μαζί με 3 άτομα προσωπικό (ένας σεφ, ένας που φτιάχνει την πίτσα και ένας σομελιέ) οι οποίοι ευλαβικά τοποθετούν πάνω στην πίτσα από βιολογική ζύμη 3 διαφορετικά είδη χαβιαριού, καραβίδα, αστακό, κάτι σπάνιες γαρίδες και ροζ αλάτι από κάποιο Αυστραλέζικο ποτάμι, που τους κόκκους τους μαζεύουν έναν – έναν με το χέρι (δεν αστειεύομαι καθόλου). Θα την δοκίμαζα, αλλά έχω μικρή κουζίνα και φοβάμαι μη μείνει ο σομελιέ απ’ έξω.

ΤΟ BAGEL

Είναι η αμερικάνικη version του δικού μας ταπεινού σάντουιτς, κάτι γρήγορο και φτηνό στο χέρι, που το αρπάζεις στο δρόμο μαζί με καφέ όταν βιάζεσαι. Αυτό είναι το bagel γενικά. Όχι το συγκεκριμένο bagel. Ετούτο εδώ το bagel, μια κουφή δημιουργία του chef Frank Tujague του Westin Hotel στη Νέα Υόρκη, περιέχει τυρί κρέμα από λευκή τρούφα, μαρμελάδα από goji berry και είναι πασπαλισμένο με φύλλα χρυσού, γιατί όλοι ξέρουμε πόσο νόστιμα και θρεπτικά είναι τα φύλλα χρυσού. Μην κάνεις όρεξη όμως, διότι τα νέα είναι δυσάρεστα: το bagel ήταν limited edition και πλέον δεν μπορείς να το βρεις πουθενά. Κρίμα, ήθελες τόσο πολύ να ξεφορτωθείς επιτέλους αυτά τα $1000 στο πορτοφόλι σου.

Η ΜΠΡΙΖΟΛΑ

Δεν είναι μια πανάκριβη μπριζόλα σε κάποιο παλαβό εστιατόριο, αλλά ένα ολόκληρο είδος. Το γνωστό σε όλους τους meat lovers μοσχαρίσιο κρέας Wagyu, εκτρέφεται σε ειδικές συνθήκες στην Ιαπωνία και ειδικά το Kobe, που μεγαλώνει αποκλειστικά στο νομό Hyogo, θεωρείται ο βασιλιάς του κρέατος, χάρη στο απίστευτα μαλακό, λιπαρό και πεντανόστιμο κρέας του. Τα μοσχάρια Kobe μεγαλώνουν σε καλύτερες συνθήκες από εσένα και εμένα, τρώνε υψηλής ποιότητας γρασίδι και πίνουν μπύρα για να τους ανοίγει η όρεξη (δεν σου κάνω πλάκα) ενώ οι κτηνοτρόφοι τους κάνουν συχνά μασάζ για να μαλακώσουν περισσότερο. Οι Αμερικάνοι προσπαθούν να συναγωνιστούν τους Γιαπωνέζους εκτρέφοντας τα δικά τους κακομαθημένα μοσχάρια, τα οποία όμως απαγορεύεται να ονομάζονται Kobe (γι’ αυτό και στους περισσότερους κατάλογους θα τα δεις Kobe-style). Η τιμή του; Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως στο εστιατόριο Aragawa στο Τόκυο μπορείς να φας μια μπριζολίτσα Kobe των 225 γρ. έναντι $258, ενώ το Craftsteak της Νέας Υόρκης δέχεται παραγγελίες από μεγάλες παρέες για το “103” Wagyu rib-eye, το οποίο έρχεται σε ποσότητα 9 κιλών και κοστίζει $2.800. 

ΤΟ ΓΛΥΚΟ

Σύμφωνοι, τα γλυκά γενικώς δεν θεωρούνται ακριβώς «αντρικά φαγητά», αλλά μετά από τόση πίκρα ίσως χρειάζεσαι ένα cupcake που είναι και της μόδας για να σε παρηγορήσει. Τι θα έλεγες για το Golden Phoenix, που είναι φτιαγμένο από οργανικό βούτυρο και αλεύρι, premium βανίλια από την Ουγκάντα, Amedei Porcelena κακάο από την Ιταλία και τυλίγεται σε βρώσιμο χρυσό 24 καρατίων; Θα το βρεις στο Ντουμπάι (λογικό) και θα το πληρώσεις $1000. Ή μπορείς απλά να προσποιηθείς πως χόρτασες με τα παραπάνω και να κάνεις skip στο επιδόρπιο.

Ο ΚΑΦΕΣ

Μήπως είσαι από εκείνους που κάνουν έρευνα αγοράς για να βρουν τον πιο φτηνό καφέ στην πόλη; Μήπως μποϊκοτάρεις τα Starbucks γιατί ο καφές σου φαίνεται υπερβολικά ακριβός; Φτιάξε ένα φραπέ, κάθισε αναπαυτικά. Θέλω να μιλήσουμε για τον Kopi Luwak, τον ακριβότερο καφέ του κόσμου. «Έχει και αυτός τρούφα και φύλλα χρυσού μέσα;», θα αναρωτηθείς. Όχι, θα σε απογοητεύσω. Το μυστικό δεν κρύβεται στα συστατικά του, αλλά στον τρόπο της επεξεργασίας του. Άκου τι συμβαίνει: Οι κόκκοι μαζεύονται από ένα δάσος της Ινδονησίας και, αντί να πάνε κατευθείαν στο εργοστάσιο, δίνονται σε ένα μικρόσωμο κακομούτσουνο μαρσιποφόρο. Το Luwak έχει πιθανότατα την καλύτερη δουλειά του πλανήτη: μασουλάει τους κόκκους, τους καταπίνει, τους νοτίζει με τα γαστρικά υγρά του και έπειτα τους αφήνει δωράκι στους εργάτες (που ελπίζω να παίρνουν βαρέα και ανθυγιεινά), οι οποίοι τους πλένουν και τους ξεφλουδίζουν με το χέρι, για να μπορέσεις εσύ να απολαύσεις το καφεδάκι των $50. Καλή χώνεψη.