Το Ramos Gin Fizz είναι το πιο μισητό cocktail για τους bartenders

To Ramos Gin Fizz είναι από τα πρώτα cocktails που συνδύασαν την κρέμα μαζί με το ασπράδι αυγού και αυτό του έδωσε μεταξένια υφή και μοναδική εμφάνιση. Όπως μας είπε ο Κωνσταντίνος Θεοδωρακόπουλος από το The bar in front of the bar, «Είναι ένα πολύ ωραίο cocktail, με μεταξένια υφή και μοναδική γεύση. Όμως δεν είναι ότι καλύτερο να το ζητήσεις σε ένα bar γιατί απαιτεί πολύ δουλειά από τον bartender».

Και δεν έχει άδικο. Στη Νέα Ορλεάνη από όπου και ξεκίνησε, το μαγαζί στο οποίο σερβιριζόταν, χρησιμοποιούσε μια στρατιά από bartenders οι οποίοι χτυπούσαν το shaker για 10 με 12 λεπτά για να ανταπεξέλθουν στη ζήτηση αλλά και για να έχουν το τέλειο αποτέλεσμα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το Ramos Gin Fizz δημιουργήθηκε το 1888 από τον Henry Charles Ramos στο Imperial Cabinet Saloon στη Νέα Ορλεάνη. Με καταγωγή από την Ιντιάνα, του άρεσε να ανακατεύει τα συστατικά και να δοκιμάζει γεύσεις. Είναι από τα λίγα κλασικά cocktails όπου η ιστορία τους είναι τόσο ξεκάθαρη και η αρχική ονομασία του ποτού ήταν New Orleans Fizz.

Κρεμώδες, αφράτο και με αρώματα εσπεριδοειδών, τούτο το cocktail έγινε αμέσως διάσημο σε όλη την πόλη. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Carl, όπως ήταν το παρατσούκλι του, όταν άνοιξε το δικό του bar αναγκάστηκε να έχει μέχρι και 35 bartenders να χτυπάνε Ramos Gin Fizz. Ταυτόχρονα.

Το βράδυ πριν ξεκινήσει η ποτοαπαγόρευση στις Ηνωμένες Πολιτείες, στις 27 Οκτωβρίου του 1919, ο Henry είπε «μόλις πούλησα το τελευταίο μου Gin Fizz» και κάπως έτσι θα χανόταν η αυθεντική συνταγή του. Ευτυχώς, μερικά χρόνια αργότερα τον βρήκε ένας δημοσιογράφος και του έδωσε την αυθεντική συνταγή.

«Σήμερα θα σου δώσω τη συνταγή για το ένα και μοναδικό, το Ramos Gin Fizz. Αλλά στις σημειώσεις σου πρέπει να πεις ότι αν δεν πετύχει σε κάποιον με την πρώτη, πρέπει να δοκιμάσει ακόμη μία φορά. Να πεις στον κόσμο να έχει ένα shaker που να κλείνει αεροστεγώς και να το χτυπάει μέχρι να μη μείνει ούτε μία μπουρμπουλήθρα και το ποτό να γίνει απαλό και λευκό σαν το χιόνι από το πηχτό γάλα. Το μυστικό της επιτυχίας κρύβεται στην καλή προσπάθεια που θα κάνουν αλλά και στην υπομονή και στα καλά συστατικά που θα χρησιμοποιήσουν».

Τα συστατικά του όπως είπε και ο δημιουργός, πρέπει να είναι άριστα. Το gin, o χυμός από τα εσπεριδοειδή, το σιρόπι, το ασπράδι αυγού, η κρέμα, τα bitters και φυσικά η σόδα. Όλα μαζί δημιουργούν μια πανδαισία γεύσεων και υφών. Υπάρχουν αρκετά σημεία στα οποία οι bartenders διαφωνούν, όπως στο αν στην αυθεντική συνταγή υπάρχει βανίλια, αν προσθέτουμε ανθόνερο πορτοκαλιού ή αν το gin πρέπει να είναι London dry ή Old Tom.

Αυτό όμως που έχει προκαλέσει αρκετή συζήτηση είναι ο τρόπος και ο χρόνος χτυπήματος του shaker. Άλλοι υποστηρίζουν την εκδοχή των 12 λεπτών, άλλοι αυτή του χτυπήματος dry-shake και άλλοι απλά το χτυπάνε σαν κανονικό cocktail. Για παράδειγμα, στο The Sazerac Bar, χτυπάνε το cocktail ακριβώς 50 φορές και σερβίρουν κάθε χρόνο 20000 από δαύτα. Εγώ πάντως εντυπωσιάστηκα από την απλότητα αλλά και το αποτέλεσμα που έχει στο Ramos Gin Fizz που έφτιαξε σε αυτό το video ο Erick Lorincz.

Ένα σύννεφο, αφράτο και κρεμώδες, απλώνεται πάνω από το ποτό. Αυτός ο διαχωρισμός που γίνεται σιγά-σιγά μοιάζει μαγικός. Όλα αυτά βγαίνουν στις υφές και στις επιγεύσεις του. Το Ramos Gin Fizz είναι όντως λίγο δύσκολο ποτό για να το φτιάξεις, και ίσως κάποιοι μπάρμαν γκρινιάζουν όταν τους έρχεται παραγγελία. Δεν είναι σαν το Tom & Jerry που είναι εύκολο, αλλά για να το πετύχεις πρέπει να είσαι τελειομανής.

Όσο πίναμε με τον Κωνσταντίνο το Ramos Gin Fizz που μου έφτιαξε, μου είπε ότι στον κατάλογό τους, ο οποίος αλλάζει κάθε μέρα, είχαν κάνει «μια παραλλαγή με Raspberries και βλήτα. Δίνει ένα πολύ ωραίο χρώμα και το κάνει πιο φρέσκο και περίπλοκο». Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δοκιμάσεις είτε το κλασικό είτε τις παραλλαγές του και να λερώσεις το μουστάκι σου στην πρώτη γουλιά.