COVID-19 και Παχυσαρκία: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις

Μέχρι τώρα έχουν καταγραφεί > 4200000 κρούσματα και >280000 θάνατοι παγκοσμίως. Η νόσος προσβάλει άτομα όλων των ηλικιακών ομάδων αλλά έχουν αναγνωριστεί κάποιοι ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για τη σοβαρότητα της νόσου, οι σημαντικότεροι των οποίων είναι η ηλικία >65 και η παχυσαρκία, με την υπέρταση, το Σακχαρώδη Διαβήτη και την Καρδιαγγειακή νόσο να ακολουθούν.

Η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών από ιογενείς αναπνευστικές λοιμώξεις. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας γρίπης H1N1 το 2009 στην Καλιφόρνια, το 91% των ανθρώπων που πέθαναν ήταν παχύσαρκοι και ο υψηλότερος ΔΜΣ συσχετίστηκε με τη θνησιμότητα. Σε ασθενείς που εισήχθησαν σε μονάδα εντατικής θεραπείας λόγω SARS-CoV-2, η παχυσαρκία κατηγορίας 2–3 (ΔΜΣ>35 kg/m²) είναι ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για τη σοβαρότητα της νόσου. Έχουν προταθεί διάφοροι μηχανισμοί για την αύξηση του κινδύνου επιπλοκών από ιογενείς λοιμώξεις στην παχυσαρκία, όπως η χρόνια χαμηλού βαθμού φλεγμονή με υπερπαραγωγή προφλεγμονωδών κυτοκινών, η μείωση του αριθμού και της δραστικότητας των κυττάρων που προστατεύουν από τη φλεγμονή αλλά και η μείωση της απάντησης του οργανισμού σε συγκεκριμένα αντιγόνα. Τα άτομα με παχυσαρκία είναι επίσης επιρρεπή σε σύνδρομο υποαερισμού, διαβήτη τύπου 2, καρδιαγγειακές παθήσεις, καρδιακή ανεπάρκεια και άλλες παθήσεις που θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο θανάτου.

Από την άλλη μεριά, η τρέχουσα πανδημία μπορεί να συμβάλει στην αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας, καθώς τα μέτρα περιορισμού μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα κατανάλωση συσκευασμένων τροφίμων (που αποθηκεύονται ευκολότερα) και μείωση φυσικής δραστηριότητας. Τέλος παρεμβάσεις για τον έλεγχο του σωματικού βάρους, τόσο συντηρητικές αλλά κυρίως χειρουργικές, χαρακτηρίζονται ως μη επείγουσες και αναβάλονται. Ωστόσο, πολλοί υποψήφιοι για μεταβολική κυρίως χειρουργική έχουν υψηλό κίνδυνο νοσηρότητας και θνησιμότητας αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα το πρόβλημα της παχυσαρκίας. Για αυτούς τους ασθενείς πρέπει να δοθεί προτεραιότητα πρόσβασης σε χειρουργική θεραπεία με βάση τις επιπλοκές της νόσου και όχι πρωτίστως το ΔΜΣ, ώστε να μετριαστεί η βλάβη από την καθυστέρηση της χειρουργικής επέμβασης.