Δεν γίνονται λογοπαίγνια με την καρμπονάρα του Μάνη Μάνη
- 23 ΣΕΠ 2016
Δώδεκα χρόνια πριν, το νεοκλασικό της οδού Φαλήρου που μας έσπαγε τη μύτη κάθε φορά που κάνουμε περατζάδα τους δρόμους γύρω από την Ακρόπολη, ήταν ένα απλό σπίτι. Δεν είχε τρελαμένους μάγειρες να πηγαινοέρχονται στην κουζίνα του. Δεν είχε κόσμο να περιμένει υπομονετικά στις κινηματογραφικά πλασμένες σκάλες του (έρχεται η φωτό-πειστήριο). Δεν είχε κριτικούς να διθυραμβολογούν για την μαγειρική του.
Αν τώρα, πιστεύεις ότι υπερβάλλω να πούμε ότι Μάνη Μάνη, το ΜάνηΜάνη, τα τελευταία πέντε χρόνια ‘σηκώνει’ στο TripAdvisor το Certificate of Excellence, έχει βρεθεί μεταξύ των 10 καλύτερων εστιατορίων της Ελλάδας τις χρονιές 2014 και 2015 (του TripAdvisor), έχει συμπεριληφθεί στα 500 προτεινόμενα εστιατόρια από όλη την Ευρώπη, του βιβλίου The New York Times, 36 Hours: 125 Weekends in Europe. Α, πέρσι, μπήκε και στη λίστα με τις 10 Top Pick επιλογές στην Αθήνα για φαγητό.
Εντάξει, δεν τα λες και λίγα.
Μισό λεπτό, όμως. Έχω υποσχεθεί μία σκάλα.
Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson
Το οξύμωρο με το συγκεκριμένο εστιατόριο ή τέλος πάντων, αυτό που εμένα, μου έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση, είναι ότι όταν μπαίνεις μέσα και καθώς περπατάς για να φτάσεις στο τραπέζι σου, τίποτα το δήθεν και υπεροπτικό δεν πλανάται στον αέρα. Τίποτα του στυλ ‘έχω 100χιλιάδες διακρίσεις’. Το αντίθετο.
Η όλη ατμόσφαιρα, σου φέρνει στο μυαλό κάτι άκρως οικογενειακό (Γιάννη Μπέζο, μη μου χαλάς το κόνσεπτ, πήγαινε στην ακριβή σου εκπομπή). Κάτι κυριακάτικο.
Κάτι ελληνικό. Αλλά όχι προς το σουβλάκι, προς το πιο μεσογειακό του πράγματος.
Έλα, πείνασα. Αλέξανδρε, τι θα φάμε;
Αλέξανδρος Φουρούλης, ο σεφ.
Για αρχή, δοκιμάσαμε το ‘μανιάτικο καλωσόρισμα’ παρέα με ταραμά και μία υπέροχη φάβα.
Έπειτα, ήρθε η ώρα της σαλάτας. Της χωριάτικης, αλά Αλέξανδρος. Πριν μιλήσεις για αποδομήσεις, να σου πω ότι το φύλλο με την φέτα, είναι τραγανό και τέλειο.
Η συμβουλή μου: Τα πουγκιά με αμύγδαλο, αρωματικά τυριά και παστουρμά να τα δοκιμάσεις. Οπωσδήποτε.
Άκου με που σου λέω.
Και τώρα, βάλε κρασί. Για να φάμε την μανιάτικη καρμπονάρα. Τις λεγόμενες και τσουχτές. Οι οποίες θα γράψω ότι είναι φανταστικές και ας με πεις γραφική. Πιο γραφική από αυτό το γλυκό που ακολουθεί αποκλείεται να γίνω.
Τάρτα σοκολάτας με παγωτό βανίλια.
Διόρθωση: Τάρτα σοκολάτας που λιώνει στο στόμα, με παγωτό βανίλια.
Πριν δώσω διεύθυνση και την ευχή μου για να πας θέλω να πω το εξής ένα: Το να προσέχεις την κουζίνα σου, να είσαι σχολαστικός, να κερδίζεις διακρίσεις, είναι κάπως άδικο να σε κατατάσσει και στην κατηγόρια των ‘δήθεν’ εστιατορίων. Και αυτό το γράφω γιατί το Μάνη Μάνη, πραγματικά, δεν ανήκει σε ένα από αυτά. Μία δοκιμή, γευστική, θα σε πείσει.
Φαλήρου 10, Ακρόπολη, Αθήνα 117 42