Εγώ σ’ ευχαριστώ, που ξανατρώω στο ‘Βυθό’ σου

Βρισκόμαστε στην «καρδιά» της Σαρακοστής, και για όσους νηστεύουν οι μέρες που απομένουν μέχρι το Πάσχα μπορεί να είναι λιγότερες, από όσες πέρασαν ήδη, αλλά η υπομονή αρχίζει και φτάνει στα όριά της και ο χρόνος κυλά αργά και βασανιστικά.

Για αυτό είμαι εγώ εδώ, να χτυπήσω φιλικά την πλάτη σε όλους όσους έχουν τολμήσει, εξάλλου τους αποθέωσα τον περασμένο μήνα για αυτή τους την επιλογή, και να τους στηρίξω τις τελευταίες μέρες της προσπάθειάς τους με μία πρόταση που ακόμα και αυτοί που ακούν «νηστεία» και τρέχουν, δεν θα μπορούν να της αντισταθούν.

Ο «Βυθός» στην Πολίχνη, θα γίνει το αποκούμπι σου τις δύσκολες αυτές ημέρες που ακολουθούν. Εκεί θα ξεχάσεις τι θα πει στέρηση και λιτότητα και θα αφεθείς στην απόλαυση που μπορεί να προσφέρει η θάλασσα, και τα «καλούδια» της.

Αν πάλι η νηστεία είναι μία άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιό σου, θα ζηλέψεις τον “Βυθό” και θα θέλεις οπωσδήποτε μια μέρα να απέχεις από τις πανσέτες και τα μπριζολάκια και να φας μια κιμπάρικη γαριδομακαρονάδα.

Εγώ νηστεία δεν κάνω, για αυτό και το τραπέζι είχε μερικές ατασθαλίες σε τυρί. Συμπαθάτε με και κάντε ότι δεν βλέπετε τις εικόνες αυτές.

Ξεκινάω με την σαλάτα «Βυθός», μία εναλλακτική σαλάτα του Καίσαρα, που αντί για κοτόπουλο είχε χταποδάκι και λιαστή ντομάτα. Ωραιότατη επιλογή και τα φρυγανισμένα ψωμάκια δίπλα, ποτισμένα με το λαδάκι τους, που ήταν καλύτερα από κάθε κρουτόν.

Μια σαλάτα είναι λίγη, πολύ λίγη, για αυτό και συνεχίζουμε με ψητά λαχανικά στη σχάρα.

Προσπερνάμε γρήγορα την παρακάτω φωτογραφία με την τηγανιτή φέτα. (Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, πραγματικά λυπάμαι πολύ.)

Συνεχίζω δυνατά με λαχταριστούς κολοκυθοκεφτέδες που ήταν ανάλαφροι, σαν να μην τηγανίστηκαν ποτέ, σαν να ψήθηκαν με ένα μαγικό τρόπο, που τους απάλλαξε από περιττές θερμίδες και λίπη.

Εντάξει, η ψητή πατάτα θα μπορούσε να είναι σκέτη,  χωρίς την «αμαρτωλή» γαρνιτούρα από πάνω, αλλά μην ακούσω τίποτα για γεμιστές πατάτες, οι άμυνες  πέφτουν κατευθείαν.

Το ουζάκι θέλει και μερικές επιλογές, όπως καλαμαράκι τηγανητό.

Και… χταποδάκι σχάρας.

Βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν τον υδατάνθρακα και έτσι η παραγγελία οφείλει να είναι φορτωμένη με πολύ ζυμαρικό.Το κριθαρότο με θαλασσινά ήρθε απλώς να δείξει το δρόμο. Φαγώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς τύψεις και χωρίς να κοιτάξουμε πίσω.

Τέλος, μια γαριδομακαρονάδα, ήρθε για να κλείσει αυτόν τον νηστίσιμο (σε γενικές γραμμές) χορό, προσφέροντας άπειρη ευχαρίστηση στην παρέα.

Το πιπέρι έπεφτε απαλά από τον μύλο στο πιάτο. Τα λιγκουίνι στριφογύριζαν στα πιρούνια. Οι γαρίδες αφέθηκαν στην ακόρεστη πείνα μας.

Κάπως έτσι, το μεσημέρι στον «Βυθό» έφτασε στο τέλος του, παρέα με λίγο νηστίσιμο χαλβά σιμιγδαλένιο που λατρεύω και μη νηστίσιμο παγωτό που επίσης λατρεύω.

Ο λογαριασμός κινήθηκε σε πολύ ικανοποιητικά για την εποχή επίπεδα.

«Βυθός» https://www.facebook.com/vithosseafood/

Αγνώστου Στρατιώτου 36, Πολίχνη

τηλ. 2310662376