Είναι πανεύκολο να συνηθίσεις το Use Bar

Η εποχή που η πλατεία Καρύτση ήταν η Γη της Επαγγελίας για τους εραστές της μπάρας δεν χάνεται πολύ βαθιά στο χρόνο. Θυμάμαι κάτι αξημέρωτα ρεπορτάζ με φωτογραφίες και γρήγορες συνεντεύξεις μορφών της περιοχής για το ΜΑΧ στα νιάτα μου, δηλαδή πριν πέντε χρόνια. Το πρωί Καρύτση, το μεσημέρι γραφείο, το απόγευμα και το βράδυ Καρύτση.

Δεν έχουν αλλάξει πολλά στην περιοχή από τότε. Ευτυχώς, ο κόσμος δεν ξεκινάει πια με την τυφλή λύσσα για ανταπόκριση στο hype για να βγει σε ένα μέρος για το οποίο δεν ξέρει καν τα βασικά, όπως ενίοτε το πού βρίσκεται. Μέσα σε αυτά που έχουν αλλάξει είναι ότι δεν χρειάζεται αίτηση ή μέσο για να βρεις τραπέζι στην Πρίζα. Μέσα σε αυτά που δεν έχουν αλλάξει είναι η τιμιότητα του Use.

Η διαδικασία, με την οποία έχω προσεγγίσει το Use τα έξι χρόνια που έχει πιάσει την μέσα αριστερά γωνία της Καρύτση, είναι η λεγόμενη προσέγγιση του κρεμμυδιού. Φαντάζομαι δεν έχεις ιδέα για τι πράγμα μιλάω και χάνεις λίγο την ψυχραιμία σου.

Με το ‘προσέγγιση του κρεμμυδιού’, εννοώ ότι ξεκίνησα να μαθαίνω το Use απέξω προς τα μέσα. Για καιρό έπινα καφέδες, συνήθως διπλούς ελληνικούς, στα τραπεζάκια πάνω στην πλατεία. Κάπου στο βάθος, έβλεπα το μπαρ. Παραδέχομαι ότι το είχα υποτιμήσει. Δεν μπορούσα να δω το μέλλον.

Με τα πολλά, τα μακρινά τραπεζάκια έγιναν κοντινά και καμιά φορά που είχε κρύο, καθόμουν στο 70s και άδειο δωμάτιο δίπλα στο κυρίως μπαρ. Πλησίαζα το μαγαζί με τους δικούς μου ρυθμούς. Μετά, βρέθηκα κατά λάθος ένα Σάββατο πνιγμένος ανάμεσα στη μπάρα και τον τοίχο του βαθύ Use, ενώ ένας ατίθασος dj ονόματι Κωνσταντίνος Μπόλας άλλαζε το ‘Breaking the Law’ με το ‘Keys to the Kingdom’. Αυτό ήταν. Δεν ξέρω σε ποιο Use πήγαινα τόσο καιρό.

Αν η ιδανική εικόνα σου όταν βγεις για να πιεις ή να ακούσεις μουσική ή να δεις έναν φίλο, είναι σταγόνες βροχής που στάζουν από τις στέγες, κρύο έξω, κουκουλωμένοι περαστικοί κι εσύ να δίνεις το ποτήρι στον μπάρμαν για να ξαναγεμίσει νιώθοντας ο μυστηριώδης συγγραφέας που δεν έγινες ποτέ, τότε το Use είναι το μέρος σου όσο λίγα μέρη στην Αθήνα.

(Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε)

Με μια πιο απλή συλλογιστική, το Use είναι πολύ συχνά το μέρος σου για να κουνήσεις το δεξί πόδι νευρικά, ακούγοντας πολιτισμένες (συνήθως) κιθάρες.

Δεν ξέρω αν θες να συνδυάσεις όλα τα κινηματογραφικά που έγραψα  με μπύρες, αλλά η αλήθεια είναι ότι το Use χωράει στα ίσα και τα δικά του κοκτέηλ στον κατάλογο. Jazzmean, Use Green, Ginger Spring. Καλά, αν μπερδεύεσαι με αυτά, μπορείς να παραγγείλεις το αγαπημένο σου τζιν και να τελειώνει η υπόθεση.

Στα της μέσα πλευράς της μπάρας, ο Άρης και ο Θοδωρής είναι δύο εξίσου αξιόλογοι νεαροί. Οι μοναδικές διαφορές τους είναι ότι ο Άρης είναι πιο παλιός κι ότι ο Θοδωρής ανεβαίνει συχνά πυκνά στην μπάρα. Σε αυτήν την τιμημένη μπάρα, ανεβαίνουν κατά καιρούς κι άλλες περσόνες αυτής της πόλης που καλό θα ήταν να μην κατονομάσουμε, γιατί έχουν φίλους, σχέσεις, οικογένεια που δεν θέλουμε να σοκάρουμε.

(οι περσόνες που λέγαμε πιο πριν με προεξάρχοντα τον Θοδωρή Μάρκου που είχε βγει παγανιά με το Oneman στην Πραξιτέλους)

Στην πορεία μου όλο και περισσότερο προς τα ενδότερα του μαγαζιού, συνάντησα -εκτός από την σκάλα που οδηγεί στην τουαλέτα- την πιο συγκλονιστική κρυμμένη γωνία στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στην περιφέρεια. Η γωνία δίπλα από τον dj. Αυτό το καταφύγιο. Το μόνο άβολο είναι ότι ο dj στέκει όρθιος μισό μέτρο από εσένα, αλλά τη δουλειά του κάνει ο άνθρωπος, δεν νομίζω να ασχολείται με σένα.

Τα περισσότερα Σάββατα του μήνα, αυτά τα ανεβάσματα στην μπάρα έχουν ως ηθικό αυτουργό τον Μπόλα (σ.σ. παίζει εκεί και το Σάββατο 19/10), που παίζει αισίως τα πέντε από τα έξι χρόνια ύπαρξης του Use, ενώ από φέτος, το ρόστερ των dj sets έχει ανοίξει αρκετά.

(in Bolas we trust, ή αν θες, κάνε και αλλιώς)

Εκτός από τον Dustin και τον Νικόλα που άκουγες και παλιότερα, παρεμβάλλονται και πάρτι από τις Drop Dead Unicorns, από τον Χρήστο Αγγελόπουλο της Kontakt Productions –μην κάνεις πως δεν θυμάσαι– και άλλους djs γνωστούς στο εμπορικό τρίγωνο (sic) και στο ευρύτερο κέντρο.

Είτε είναι ήδη είτε δεν εξελίχτηκε ποτέ σε στέκι σου, δεν γίνεται να μην πιστώσεις στο Use ότι, ακόμη και χωρίς να το θέλει, είναι τρία διαφορετικά μαγαζιά σε ένα. Παρά τα περιορισμένα τετραγωνικά του, υπάρχουν το Use 1, δηλαδή τα τραπεζάκια έξω για τον πρωινό καφέ ή το βραδινό ποτό (μην αγχώνεσαι, το χειμώνα παίρνουν μπροστά οι σόμπες), το Use 2, δηλαδή η φινετσάτη παρένθεση-‘δωμάτιο χωρίς μπαρ και περιττό κόσμο’ και το Use 3 για σοβαρό μπαρ, καλή μουσική και κόσμιες αντιδράσεις των θαμώνων.

Καλά, για το τελευταίο δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά.

(Use Bar, Πλατεία Καρύτση 5)