Ένα αυθεντικό Ιταλικό και μια Vespa Rossa να σε ταξιδέψει

Σε δύο χρονιές που άνοιξαν αρκετά εστιατόρια στην Αθήνα, κατάλαβα ότι εκείνα που θα “κερδίσουν”, θα το καταφέρουν στις λεπτομέρειες. Σιγά την ανακάλυψη θα μου πεις. Κι όμως. Όταν αυτές οι λεπτομέρειες είναι σημαντικές, όταν αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά και σε ωθούν να αγαπήσεις ένα μαγαζί, μάλλον δεν είναι και τόσο λεπτομέρειες.

Στο Vespa Rossa δοκίμασα Ιταλική κουζίνα, όπως την έχουν στο μυαλό τους μία σιτεμένη γιαγιά στο Cefalu της Σικελίας, ένας νεαρός σεφ στο Portofino της Βορειοδυτικής Ιταλίας και μία καλοσυνάτη μαμά από την Νάπολι.

Στο μενού του θα βρεις κρυμμένες τόσες γωνιές της Ιταλίας αλλά και τόσα αυθεντικά Ιταλικά προϊόντα, διαλεγμένα πάρα πολύ προσεκτικά ώστε το πιάτο που φτάνει στο τραπέζι σου να κουνάει ιταλικά σημαιάκια από τη χαρά του. Αρχικά μου έκανε φοβερή εντύπωση ο χώρος αλλά θα σου πω σε λίγο για τον χώρο. Γιατί αυτό που μας αφορά είναι το φαγητό. Πάντα αυτό που μας αφορά είναι το φαγητό (υπνωτισμένα).

Πάρα πολλά και διαφορετικά ζυμαρικά στο μενού. Ειλικρινά εξοργίζομαι να πηγαίνω σε ένα ιταλικό και να βρίσκω τα ζυμαρικά που θα βρω και στο mini market ενός camping. Στο Vespa Rossa βρήκα Cavatelli και Pappardelle, Orechiette και Garganelli, Agnolotti και τα αγαπημένα μου Bucatini. Λέγοντας αγαπημένα σπόταρα και το ζυμαρικό που θα επέλεγα, τα Bucatini all’ Amatriciana.

– Για δεύτερο λέω να πάρω την Tagliata.

– Δεύτερο; Α θα παίξουμε σκληρά. Οκ

Και δοκιμάσαμε πολλά πράγματα στο Vespa Rossa. Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ βεβαίως βεβαίως. Πριν καν καλά καλά παραγγείλουμε είχαν έρθει στο τραπέζι μας δύο τόσο ωραία ορεκτικά. Είχε έρθει ζεστή focaccia με κρεμμύδι και μυρωδικά κι ένιωθα ότι μπορώ να τρέφομαι αποκλειστικά με αυτό για μερικές ημέρες.

Και ήρθε και ένα πολύ ωραίο ψωμί με μαγειρεμένο σκόρδο δίπλα του και λίγο βούτυρο για να πιεις με το κρασί σου μέχρι να έρθει το φαγητό.

(Ακολούθησέ μας στο Foursquare να μαθαίνεις για όλα τα μαγαζιά που πηγαίνουν οι συντάκτες του ONEMAN)

Κρεμμύδι, σκόρδο, μυρωδικά. Το Vespa Rossa φώναζε εξ αρχής ότι σημασία έχουν οι απλές γεύσεις. Στον κατάλογό του θα βρεις δύσκολες μακαρονάδες και μερικά αρκετά εξεζητημένα πιάτα. Όλα μα όλα όμως παίζουν τόσο όμορφα με τις απλές γεύσεις και τα αγνά προϊόντα. Προϊόντα για τα οποία είναι μάλιστα πολύ περήφανοι στο μαγαζί και τα έχουν ακόμα και σε μία βιτρίνα στο εσωτερικό του εστιατορίου.

Δοκιμάσαμε μία ωραία mozarella buratta για αρχή δίπλα σε ψητό μανιτάρι portobello, ντομάτα και ψητή σκαρόλα. Από primi, πέρα από την εξαιρετική Amatriciana ήρθαν στο τραπέζι και φοβερές παπαρδέλλες φούρνου με καπνιστό χοιρινό και μανιτάρια porcini. Αλλά όχι η δοκιμή δεν σταμάτησε εκεί.

Η μοσχαρίσια tagliatta ήταν πολύ ωραία ψημένη και ήρθε μαζί με τηγανητή polenta, ένα μείγμα τυριών και λαχανικά. Το μάτι όμως έπεφτε σαδιστικά στην pizza που είχαμε παραγγείλει. Όταν θες να δοκιμάσεις την πίτσα ενός εστιατορίου παίρνεις εκείνη με τα πιο απλά υλικά. Αν ένα εστιατόριο κάνει καταπληκτική μαργαρίτα με ντομάτα, μοτσαρέλα και βασιλικό, είναι βέβαιο ότι κάνει και τα υπόλοιπα εξίσου εξαιρετικά.

Έξτρα credit για την μυρωδιά της πίτσας που με έκανες να σηκώσω το κεφάλι από τα bucatini, την πάρα πολύ γευστική σάλτσα ντομάτας, ακόμα και την εμφάνισή της που δήλωνε ότι αυτό το ασύμμετρο ζυμάρι έχει φτιαχτεί από άνθρωπο και όχι σε κάποια γραμμή παραγωγής.

Με ένα δεύτερο στομάχι πρόχειρο θα ήθελα να είχα δοκιμάσει και την τηγανητή ζύμη με μορταδέλα και ρικότα με πέστο από φυστίκι. Την καρμπονάρα με γκουαντσιάλε και αυγό. Τα βραστά κρεατικά με ζωμό από παρμεζάνα. Την πίτσα με την μοτσαρέλα, τα άγρια μανιτάρια, το αυγό και το φασκόμηλο.

Το είχαμε ήδη παρακάνει όμως με το φαγητό οπότε ομολογώ ότι δεν δοκίμασα ούτε καν γλυκό αν και τα Canolli που σπάνια βρίσκεις στην Ελλάδα, μου γυάλισαν το μάτι. Έδωσα υπόσχεση όμως ότι θα ξαναπάω. Και έδωσα υπόσχεση γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρεις τόσο καλή ιταλική κουζίνα αλλού σε τόσο οκ τιμές. Οι μερίδες είναι πάρα πολύ καλές και οι τιμές των πιάτων δεν θα σε αφήσουν να ξεπεράσεις τα 20 ευρώ το άτομο παρά μόνο αν αποφασίσεις να φας για 5 άτομα. Με τις μακαρονάδες από 8 ευρώ και τις πίτσες από 7, μπορείς να φας ακόμα και με 13-15 ευρώ το άτομο και μάλιστα πολύ ωραία. Θα ξαναβρεθώ λοιπόν σίγουρα σε αυτόν τον υπέροχο χώρο με τα απλά αλλά τόσο ωραία τραπέζια.

Μπορείς να καταλάβεις πολλά για ένα μαγαζί από την αισθητική του. Και στο συγκεκριμένο ένιωθες ότι είσαι σε έναν μεγάλο, άνετο αλλά και τόσο οικείο χώρο για φαγητό. Απλό σε χρώματα αλλά με μία μικρή λεπτομέρεια σε κάθε γωνιά του για να κάνει τη διαφορά. Από την αξιοποίηση της κόκκινης βέσπας στα όμορφα γεωμετρικά σχήματα και τη βιτρίνα των προϊόντων.

Η βέσπα ήταν πανταχού παρούσα. Και ένιωθες ότι υπάρχει ένας μυστικιστικός δεσμός των ιδιοκτητών με την κόκκινη βέσπα. Μας εξήγησαν ότι στην Ιταλία πολλά πράγματα ξεκινούν πάνω σε μία κόκκινη βέσπα, σήμα κατατεθέν των νεαρών Ιταλών. Το πρώτο ραντεβού, το πρώτο φιλί, η πρώτη εκδρομή.

Για κάτι τέτοιες πρώτες στιγμές ζούμε. Για κάτι εστιατόρια σαν το Vespa Rossa μάς χάρισε ο θεός την αίσθηση της γεύσης.

Διεύθυνση: Ναϊάδων 2, Παγκράτι, τηλ: 2107234551