Ένα λιμπρέτο για τις φακές

Πόσες ώρες μπορείς να κρατήσεις μια κουταλιά φακές μέσα στο στόμα του για να ξεγελάσεις τη μάνα σου και να μη φας το φαγητό σου. Ας πούμε, για χάρη συζήτησης, μισή ώρα, όταν είσαι κάτω των δέκα. Στο δημοτικό. Φήμες λένε ότι ένα παιδί του δημοτικού άντεξε δύο ολόκληρες ώρες χωρίς να το καταλάβουν και μετά έφαγε το ξύλο της ζωής του.

Και πόσες φορές μπορεί ένας τριανταφεύγα ενήλικας να φάει φακές μέσα στην εβδομάδα; Ας πούμε για χάρη συζήτησης τρεις φορές την εβδομάδα. Φήμες λένε περισσότερο, φήμες λένε λιγότερο, αλλά τρεις είναι αρκετές, έτσι;

Καθόλου περίεργο θα μου πεις. Αν, όμως, πρόκειται  για τον ίδιο άνθρωπο; Δεν είναι πολύ κοντά στην παράνοια. Αυτό που μισούσες όσο τίποτα μικρός, η νέμεση των τηγανητών πατατών (έλεος πια με αυτές τις κακόηχες γενικές κύριε Μπαμπινιώτη) και των μακαρονιών με κιμά, να γυρνάει να σε στοιχειώσει όταν περνάς τα τριάντα;

Όταν ακούς τα πρώτα κρακ στο σώμα σου, όταν ξενύχτι και η δουλειά το επόμενο πρωί χωρίζουν για πάντα τα τσανάκια τους, όταν, όταν, όταν, έρχεται η στιγμή που πρέπει να τα αλλάξεις όλα. Κομμένες οι πρωινές ζαμπονό με τον καφέ, ο φραπέ γίνεται φρέντο ντεκάφ, το τσιγάρο διαγράφεται από τη λίστα, το ποτό είναι μια τρέλα της νιότης και αρχίζεις τα υγιεινά. Αυτά που σου δίνουν ενέργεια χωρίς να γονατίζουν.

Ξεκινάς, όμως, τα ψητά, τους ατμούς, τις σαλάτες, τα φιλέτα, τα αλάδωτα. Τα γνωστά.

Και είναι πολύ λογικό να αλλάζουν οι διατροφικές προτιμήσεις του ανθρώπου με τα χρόνια. Καμία αντίρρηση. Αλλά οι φακές δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, των υγιεινών αλλά γευστικών. Ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να ανήκουν. Γιατί δεν ήταν ποτέ ανθυγιεινές και δεν ήταν ποτέ γευστικές.

Στην πραγματικότητα αυτό ήταν το πρόβλημα τους.

Μια διευκρίνηση εδώ. Υγιεινές είναι οι φακές, και οι μπάμιες, και τα φασολάκια, είναι όταν είναι μαγειρεμένα νερόβραστα. ‘Άντε με μια κουταλιά φρέσκο ελαιόλαδο στο τέλος. Όταν κολυμπάνε στο μαγειρεμένο λάδι, στην κόκκινη σάλτσα είναι απλά λαδερά. Το αντίθετο δηλαδή.

Το τονίζω αυτό γιατί γίνεται μια κολοσσιαία παρεξήγηση και εδώ στο ΟΝΕΜΑΝ έχουμε μια κολοσσιαία ευαισθησία για τις κολοσιαίες παρεξηγήσεις. Τίποτα δεν πέφτει κάτω. Εδώ στο ΟΝΕΜΑΝ είμαστε ταγμένοι στο πλάι της αλήθειας, πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε.

Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αφήσεις μια τηγανιά λαχταριστές κριτσανιστές πατάτες για να φας ένα πιάτο φακές. Κακό στον εαυτό σου κάνεις. Τα λαδερά είναι εξίσου ανθυγιεινά οπότε δεν βλέπω το λόγο.

Και μετά από αυτή την ευχάριστη νότα, γυρνάω στο θέμα μας.

Τα τελευταία χρόνια που η διατροφή μου μοιάζει με του Αγίου Παφνουτίου έχω ανακαλύψει τις φακές. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω διάφορα κοσμητικά επίθετα αλλά η διεύθυνση μου τα έκοψε όλα (ο Στρατηγός που λέει και η Τζένη “Βγαίνει” Μελιτά για να εκφράσω την απόλυτη αφοσίωση  που έχω στο όσπριο.

Είπε ο Μαμαλάκης της προάλλες που έβλεπα τηλεόραση ότι οι φακές θα παραμείνουν φακές ότι και να τους κάνεις. Είτε βελουτέ, είτε σούπα, φακές είναι. Και είμαι εδώ για να αποδείξω το αντίθετο. Θα δώσω μερικά μαθηματάκια στον μεγάλο σεφ (εγώ που οι γνώσεις μου εξαντλούνται στο βραστό αυγά).

Όταν τις κάνεις σούπα, πρέπει αν είναι μαλακές αλλά να μην έχουν χυλώσει περισσότερο από ότι πρέπει. Για να γίνει αυτό πρεπει να τις βαλείς σε αρκετά ζεστό νερό για κάνα μισάωρο τουλάχιστον πριν ξεκινήσει το βράσιμο.

Όταν τις κάνεις σούπα, είναι ωραίο το παιχνίδι του πικάντικου με το γλυκό. Βράσε ένα πορτοκάλι μέσα χωρίς τη φλύδα. Ή ρίξε το χυμό του. Ή ακόμα καλύτερα βάλε το πορτοκάλι στο μούλτι ώστε να έχεις τα καλά και των δύο κόσμων.

Χυλωμένη σούπα αλλά με τις φακές στη θέση τους μαλακές και ελαφρά γλυκές. Βάλε και ένα κρμμύδι ολόκληρο για άρωμα, και μία δάφνη κλασσικά. Και τσίμπα λίγο το αλάτι.

Και βελουτέ. Και πουρέ. Το αγαπημένο μου. Ένας από τους πιο όμορφους και θρεπτικούς πουρέδες. Βάλτες στο ζεστό νερό να μαλακώσουν και μετά βράσε τις σαν να μην υπάρχει αύριο αλλά με το ελάχιστο δυνατό νερό. Βγάλτες πριν χειλώσουν, στράγγιξε τες και βάλτες στο μούλτι. Αλλατοπιπέρωσε και βάλε από πάνω ξέσματα γραβιέρας, παρμεζάνας ότι θες. Μόλτο γούστο.

Ή χτύπα τες στο multi, με γκρεμολάτα σαν σος για βίδες μακαρόνια. Προσοχή να σερβίρεις όσο το mix είναι ακόμα καλά χτυπημένο και οι βίδες ζεστές. Ένα από τα δύο να κρυώσει, χαλάει η συνταγή.

Κάπως έτσι γίνεται το παιδικό τραύμα φετίχ. Κάπως έτσι έφτασα να γράψω αυτό το λιμπρέτο.