Ένα βράδυ στο Lucali, τη μυθική πιτσαρία της Νέας Υόρκης
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που θεωρείται η κορυφαία πιτσαρία στην πόλη. Ο βασικός όμως, θα έπρεπε να είναι η ιστορία που κρύβει.
- 25 ΙΟΥΛ 2022
Όταν ταξιδεύεις στη Νέα Υόρκη, οι επιλογές που έχεις για φαγητό είναι αντικειμενικά αμέτρητες. Πάρα πολλές από αυτές, είναι και εξαιρετικές. Κουζίνες από όλο τον κόσμο, διάσημα εστιατόρια, κλασικά αμερικάνικα diners και μπεργκεράδικα, delis, πιτσαρίες, η λίστα πραγματικά είναι ατελείωτη και όλοι έχουν κάτι να σου προτείνουν.
Για κάποιο λόγο, στην πρόσφατη επίσκεψή μας με την παρέα μου στην πόλη, αποφασίσαμε να εστιάσουμε στην πίτσα. Προφανώς, δεν τρώγαμε μόνο πίτσα, όμως οι στάσεις που κάναμε για ένα slice (ΟΚ, ίσως και ολόκληρη πίτσα) σε κάποια από τις κλασικές New York style πιτσαρίες που είχαμε σημειώσει, ήταν σχεδόν καθημερινές.
Joe’s Pizza, Best Pizza, Lombardi’s Pizza, Di Fara Pizza, Luigi’s Pizza. Η λέξη Pizza έμενε σταθερή, το μόνο που άλλαζε ήταν το όνομα πριν από αυτήν και η βαθμολογία που βάζαμε στο άτυπο ranking κλασικών πιτσαριών γειτονιάς που είχαμε ξεκινήσει. Από τη στιγμή που φτάσαμε στο αεροδρόμιο όμως, το μόνο αίτημα που είχα θέσει στην παρέα, ήταν να δοκιμάσουμε το Lucali, τη θρυλική πιτσαρία που βρίσκεται στα Carol Gardens του Brooklyn από το 2006 και είναι rated ως η νούμερο 1 πιτσαρία στη Νέα Υόρκη.
Οι λόγοι πολλοί, αλλά για να είμαι ειλικρινής, ο βασικότερος ήταν τα άπειρα βίντεο τέτοιου στιλ που είχα παρακολουθήσει:
Η ιστορία του Lucali
Μπορεί να θεωρείται ήδη ιστορική, όμως η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη πιτσαρία μετράει μόλις 16 χρόνια ζωής. Ήταν το 2006, όταν ο Louie, ιδιοκτήτης του Louie’s Candy Store στην Henry Street, έφυγε από τη ζωή. Η γυναίκα του, Rosemary, έβαλε αγγελία για να νοικιάσει το χώρο που βρισκόταν το ζαχαροπλαστείο και τότε ήταν που ο Mark Iacono, ο άνθρωπος πίσω από το Lucali, μπήκε στο παιχνίδι.
Αν ο Iacono ήταν σεφ; Όχι βέβαια. Με μάρμαρμα ασχολιόταν ο άνθρωπος. Απλά το πατρικό του ήταν απέναντι από το ζαχαροπλαστείο και επειδή δεν ήθελε να δει ένα αγαπημένο μαγαζί της γειτονιάς που μεγάλωσε να μετατρέπεται σε κάτι άσχημο, αποφάσισε να το νοικιάσει και να ανοίξει μια παραδοσιακή slice πιτσαρία γειτονιάς. Έτσι, χωρίς να έχει ιδέα από πίτσες.
Έμαθε δίπλα στους καλύτερους, όπως ο Dom DeMarco του Di Fara και όταν ένιωσε έτοιμος, άνοιξε το μαγαζί του, το οποίο το ονόμασε Lucali από την ένωση του Louie με το Kalista, που είναι το όνομα της κόρης του.
Στην πορεία απλά, αποφάσισε ότι αντί για slice πιτσαρία, προτιμάει να ανοίξει ένα πιο εστιατορικού τύπου μαγαζί με ξυλόφουρνο. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Τα μεγαλύτερα περιοδικά και site του έχουν κάνει αφιέρωμα, η Beyonce και ο Jay Z το είχαν επισκεφτεί μετά τα Grammys, ενώ θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολο να βρεις τραπέζι, μιας και χωράει μόλις 30 άτομα και δεν δέχεται κρατήσεις.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να αφήσεις το τηλέφωνό σου και να σε πάρουν όταν αδειάσει θέση. Για ντελίβερι, προφανώς, ούτε λόγος.
Η εμπειρία εκεί
Ένα ζεστό βράδυ του Ιουνίου λοιπόν, κι αφού είχαμε επισκεφτεί μπόλικες πιτσαρίες τις προηγούμενες ημέρες, φτάσαμε στην Henry Street. Ήταν γύρω στις 10 το βράδυ και πράγματι, ζητήσαμε ένα τραπέζι για 4, αφήσαμε ένα τηλέφωνο και περιμέναμε.
Ούτε 20 λεπτά αργότερα, μας ενημέρωσαν ότι μπορούμε να πάμε και πήραμε τη θέση μας στο τραπέζι. Το μαγαζί μέσα είναι πολύ απλό. Ξύλινα τραπέζια, old school διακόσμηση, ένας μαρμάρινος πάγκος που βλέπεις την πίτσα να ετοιμάζεται (φόρος τιμής στο παρελθόν του Iacono με τα μάρμαρα) και ευγενικές σερβιτόρες (αυτή που μας πήρε την παραγγελία είχε επισκεφτεί και πρόσφατα την Ελλάδα).
Η παραγγελία μας, περιελάμβανε τα βασικά. 2 πίτσες με βασιλικό, μία σκέτη και μία με πεπερόνι και ένα καλτσόνε, συνοδευόμενο από τη μαγική κόκκινη σάλτσα του Iacono. Προφανώς όλα ήταν πεντανόστιμα, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι 100% η Νεοϋορκέζικη πίτσα που θα φάγαμε στα υπόλοιπα μαγαζιά, καθώς θυμίζει περισσότερο ιταλική.
Ως ένας άνθρωπος που δεν είναι ειδικός, αλλά έχει φάει αμέτρητες πίτσες στη ζωή του (μόνο στη Νέα Υόρκη άλλωστε σε μία εβδομάδα δοκιμάσαμε καμιά δεκαριά διαφορετικές), μπορώ να πω ότι το μυστικό της επιτυχίας του Lucali (ΟΚ, εκτός από το απαραίτητο πάντα hype), είναι η απλότητα και η ποιότητα των υλικών. Ούτε φανφάρες, ούτε ποικιλίες, ούτε υπερβολές.
Υπάρχει όμως κι ένας ακόμα λόγος που το Lucali θεωρείται θρυλικό και έχει το δικό του λήμμα στη Wikipedia. Όλα γύρω του και εντός του είναι αυθεντικά. Από το πώς ξεκίνησε, μέχρι το πώς το τρέχει μέχρι σήμερα, λες και η φήμη που το ακολουθεί δεν τον ενδιαφέρει καν. Ο Iacono ήθελε απλά να σώσει τη γειτονιά του και η αλήθεια είναι το Lucali έχει παίξει μεγάλο ρόλο στο να μετατραπεί από μια επικίνδυνη γειτονιά σε hip και ανερχόμενη.
Αν πάντως βρεθείς μέχρι το Brooklyn και δεν βρεις τραπέζι, δύο δρόμους πιο πέρα, στην Court Street, υπάρχει πλέον (άνοιξε τον Ιούλιο του 2021), το Baby Luc’s, το slice shop του Lucali, για να δοκιμάσεις έστω ένα κομμάτι. Ή, μεταξύ μας, να πεταχτείς να φας ένα πρώτο κομμάτι όσο περιμένεις να σε πάρουν τηλέφωνο για να κάτσεις στο Lucali.
