Έτρωγα vegan για έναν μήνα, χωρίς να το ξέρω
Μια accidentally vegan ιστορία που έγινε συνήθεια.
- 28 ΙΑΝ 2022
H Μαίρη είναι καλόβολη. Ό,τι κι αν της βάλεις στο πιάτο, το τρώει. Δεν αναρωτιέται, δεν απαιτεί, ούτε έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις. Ως εκ τούτου, δεν ασχολείται σχεδόν ποτέ με τη μαγειρική και η κουζίνα είναι ολοκληρωτικά δικό μου πεδίο. Ακούγεται απλό; Δεν είναι. Η Μαίρη αγαπάει το κρέας. Και δεν το αγαπάει απλά. Δεν διανοείται την έλλειψή του από το μενού για διάστημα άνω των τριών ημερών. Κι ας αφήσουμε στην άκρη τους μαθηματικούς υπολογισμούς για το πόσο κρέας έχουμε καταναλώσει στην κοινή μας ζωή – τα τελευταία πέντε χρόνια. Αν γυρίζαμε ταινία, κάποιος θα φώναζε απελπισμένα «Cut, παιδιά! Cut!»
Εγώ, από την άλλη, περίπου το 90% της ζωής μου σκέφτομαι κάθε μικρή λεπτομέρεια γύρω από το φαγητό – τι θα φάω μετά, πώς θα το μαγειρέψω, τι υλικά θα χρησιμοποιήσω, τι ώρα πρέπει να το φάω κ.ο.κ. Το φαγητό για μένα δεν είναι απλά ένα task. Είναι κάτι σαν μερικές, προσεκτικά επιλεγμένες νότες που συνθέτουν την άκρως σημαντική, γευστική συμφωνία της κάθε ημέρας. Ακούγεται ψαγμένο, είναι η πραγματικότητα.
Και το παραμικρό σνακ έχει σημασία. Κάπου εκεί, λοιπόν, ανάμεσα στο συνολικό “mindfulness” που διέπει τη διατροφή μου, παρατήρησα πέρυσι κάτι τόσο περίεργο όσο κι αληθινό: δεν είχα δοκιμάσει ποτέ να γίνω vegan, έστω και για λίγο!
Υπάρχουν μερικοί αδιαμφισβήτητοι λόγοι για να γίνει κάποιος vegan, όμως, κάτι έμοιαζε πάντα να με σταματά ένα βήμα πριν το πάρω απόφαση. Και νομίζω πως αυτό το κάτι ήταν μάλλον η μακροχρόνια δέσμευση. Μέχρι τη στιγμή που έμαθα για την πρόκληση του «Veganuary»! «Vegan για ένα μήνα. Α, μόνο; Δεν ακούγεται κακό! Όμως, με την Μαίρη, τι θα γίνει;»
Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να καταφέρω να γίνω vegan για έναν μήνα, χωρίς να τρώω χώρια από το ταίρι μου ή να χωρίσω. Έτσι αποφάσισα να βάλω εμπρός το σχέδιο «accidentally vegan»!
Για 30 ημέρες, μετέτρεπα κάθε αγαπημένη μας συνταγή στη vegan παραλλαγή της, χωρίς να ενημερώσω ποτέ κανέναν.
Κάθε μέρα και μια νέα μαγειρική πρόκληση! Κάθε μέρα η ίδια έκπληξη: «Oscar πρωτοτυπίας πήρες πάλι! Κάτι κάνεις εσύ, κάτι… κάτι διαφορετικό. Τι μυστικό μου κρύβεις; Λέγε!» Που να ‘ξερε ότι το μυστικό βρίσκεται λίγα μέτρα απ’ το σπίτι, στα ψυγεία και τα ράφια των Lidl! Το μενού είχε απ’ όλα. Κάθε μέρα κι ένα καινούργιο vegan τσιμπούσι στηνόταν στο τραπέζι της κουζίνας από το νέο αστέρι του βιγκανισμού! (Ναι, εμένα).
Από burgers με vegan μπιφτέκι και σπιτική μαρμελάδα, σε τραγανά nuggets με vegan μαγιονέζα και σοκολατένια ντόνατς για επιδόρπιο, κι από ιταλικά dinners με vegan πίτσα σε γρήγορα lunch με ζυμαρικά από ρεβίθι και φυτικό τυρί να λιώνει από πάνω. Η Μαίρη να τρώει δίχως αύριο κι εγώ να συνεχίζω το Veganuary challenge μου ανενόχλητος. Καλό deal;
Κάπου προς το τέλος του μήνα, αποφασίζω πως ήρθε η ώρα να της το αποκαλύψω. «Το ‘χεις καταλάβει ότι είσαι vegan για ένα μήνα;»
«Το ‘χεις καταλάβει ότι είσαι vegan για ένα μήνα;» Lidl αποκάλυψη. Σύννεφα παντού. Δείχνει να μην καταλαβαίνει. Ώσπου καταλαβαίνει. Οι κόρες των ματιών της διπλασιάζονται και πριν προλάβει να πει το οτιδήποτε, ένα κομματάκι vegan σοκολάτας με γεύση μπισκότο προσγειώνεται με τη γνωστή τεχνική «αεροπλανάκι» στο στόμα της που γεμίζει με μια πλούσια, γλυκιά γεύση.
Θυμωμένη μεν, ευχαριστημένη και χορτάτη δε, κάθεται στο γραφείο της για να δουλέψει. Έχω αφήσει σε διακριτό, αλλά και διακριτικό σημείο ένα μικρό μπολάκι με vegan μπισκοτάκια κακάο. Τα κοιτάζει με την άκρη του ματιού της και παίρνει ένα δειλά. Το γεύεται αργά και κουνάει το κεφάλι καταφατικά. Bingo! Τελικά ίσως και να ήταν πιο απλό απ’ ότι φανταζόμουν.
Από σήμερα και για κάθε Ιανουάριο που θα ‘ρθει, είμαστε vegan both κι όλα good! Μπορεί τελικά να το τρενάρουμε και λίγο παραπάνω, λέω εγώ. Η Μαίρη λέει όχι, αλλά ακόμη δεν της έφτιαξα και τα vegan σνίτσελ Vemondo που έχω στο ψυγείο. Οπότε μπορεί και να αλλάξει γνώμη. Ή μπορεί απλά και να «ξεχάσω» να της το πω! Τόσο συνήθεια…!
