Γιατί τα μακαρόνια χρησιμοποιούνται συχνά ως εργαλείο τρόμου στα θρίλερ
- 31 ΟΚΤ 2024
Στην ταινία The Killing of a Sacred Deer του 2017, ο Barry Keoghan ως ο διαταραγμένος κακός, Martin, τρώει ακατάστατα ένα πιάτο μακαρόνια με σάλτσα φορώντας ένα λευκό μπλουζάκι – τα χώνει στο στόμα του ενώ μιλάει μεθοδικά και ήρεμα για το σχέδιό του να σκοτώσει κάποιον για να τον εκδικηθεί. Ο τρόμος ως genre στο σινεμά, θέτει συχνά υπό αμφισβήτηση τους κοινωνικούς κανόνες, τόσο ως ευκαιρία για κοινωνικό σχολιασμό όσο και ως μέσο δημιουργίας χαρακτήρων, σημειώνει η Amy McCarthy στο Eater.
Φυσικά, υπάρχουν πιο τρομακτικά πιάτα, όπως τα ολόκληρα νεκρά πουλιά που ήταν τάση στα πολυτελή εστιατόρια πριν από μερικά χρόνια (βλέπε Noma για παράδειγμα), αλλά κανένα δεν έχει την ίδια οικουμενικότητα με τα μακαρόνια. Και εξαιτίας αυτής της οικειότητας, τα ζυμαρικά χρησιμοποιούνται συχνά σε ταινίες τρόμου για να κάνουν το κοινό να νιώσει μια σειρά συναισθημάτων, από ναυτία μέχρι απόλυτο φόβο.
«Το να τρως ακατάστατα και να γεμίζεις τα ρούχα σου με φαγητό είναι κοινωνικά απαράδεκτο, και στα μακαρόνια ο Martin βρίσκει ένα πιο αθώο, φαινομενικά, μέσο για να μεταφέρει την εσωτερική του διαφθορά. Οι κηλίδες της σάλτσας στο πρόσωπό του μεταφέρουν μια εσωτερική αμαρτία παρά το φαινομενικά καθημερινό σκηνικό, και το κάνουν με τρομακτικό αποτέλεσμα».
Στην ταινία Se7en του 1995, τα μακαρόνια χρησιμοποιούνται ως φονικό όπλο, καθώς ο χαρακτήρας του Kevin Spacey σκοτώνει τα θύματά του σύμφωνα με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα της Βίβλου. Ο πρώτος του, ο λαίμαργος, δένεται σε μια καρέκλα στο αηδιαστικό, γεμάτο κατσαρίδες διαμέρισμά του και του χορηγείται με το ζόρι τόση ποσότητα μακαρονιών που το στομάχι του σκάει κυριολεκτικά.
Εδώ, η μακαρονάδα αποκαλύπτει ένα άλλο κλασικό μέσο τρόμου: όσο πιο καθημερινό είναι κάτι, τόσο πιο τρανταχτό είναι όταν κάποιοι με απειλητικούς στόχους το χρησιμοποιούν ως όπλο εναντίον σου. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο slasher Spaghetti του 2023, στο οποίο το ομώνυμο πιάτο χορηγείται με αίμα έμμηνου ρύσεως ως μέρος ενός ερωτικού ξορκιού βουντού που τελειώνει, όπως θα περίμενε κανείς, αρκετά βίαια.
Πώς γίνεται ένα πιάτο σπαγγέτι να προκαλεί τρόμο; Όταν πρόκειται για ένα τραπέζι Halloween, δεν είναι δύσκολο να τα κάνεις να μοιάζουν με αιματοβαμένα εντόσθια, όπως τονίζει η αρθρογράφος, με μνήμες από τα αμερικάνικα horror party της παιδικής της ηλικίας.
«Μπορούν επίσης να φαίνονται τρομακτικά ζωντανά χάρη στη στριφογυριστή, μπερδεμένη εμφάνισή τους, όπως σε εκείνη την ανατριχιαστική σκηνή στην ταινία The Lost Boys, όπου ο Kiefer Sutherland χρησιμοποιεί τα μαγικά του για να μετατρέψει ένα κουτί με νούντλς lo mein σε ένα αηδιαστικό κουτί με στριφογυριστά σκουλήκια. Ακόμα κι αν πρόκειται απλώς για μαγεία, τα ζυμαρικά εξακολουθούν να είναι πραγματικά ζυμαρικά, και για μένα, ακόμα και η σκέψη των ζυμαρικών ως μια σπαρταριστή μάζα βρώμικων σκουληκιών είναι αρκετή για να μου γυρίσει το στομάχι».
Αυτή η αισθητική – και η αηδιαστική δύναμη της αποσύνθεσης – είναι επίσης πολύ πιο αποτελεσματική αν κοιτάς κάτι εξαιρετικά οικείο. Όπως πολύ σωστά επισημαίνει η McCarty, οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε κυνηγηθεί από έναν δολοφόνο, αλλά όλοι έχουμε δει ένα μπολ με μακαρόνια.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη του Se7en, η υγρή, αηδιαστική ατμόσφαιρα της σκηνής ήταν απολύτως πραγματική, με μουχλιασμένη σάλτσα μακαρονιού που είχε μείνει για «εβδομάδες» μέχρι να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Η σκηνή ήταν τόσο αηδιαστική, στην πραγματικότητα, που ενέπνευσε έναν «μακρύ αναστεναγμό αηδίας» από τον συμπρωταγωνιστή του Brad Pitt, Morgan Freeman.
Σίγουρα, το να βλέπεις ένα πιάτο μακαρόνια να χρησιμοποιούνται ως μέσο τρόμου, σε απωθεί προς στιγμήν. Στην πραγματικότητα όμως δεν θα έπρεπε να σε εμποδίζει να τα απολαμβάνεις στην πραγματική ζωή. «Είναι αυτή η αγάπη, η άνεση που συνδέεται με ένα φαγητό όπως τα μακαρόνια, που τα κάνει να μοιάζουν τόσο ανατριχιαστικά όταν χρησιμοποιούνται με σκοτεινούς τρόπους», καταλήγει η αρθρογράφος.
