Γίνονται περίεργα πράγματα στον Αρούκατο

Ήταν μεγάλη παράδοση στο οικογενειακό τραπέζι των γιορτών που μαζεύονταν θείοι και θείες από παντού να πέφτουμε απ’ τις καρέκλες κάθε φορά που θείος απ’ το Θέρμο τσάκιζε κάτι καυτερές πιπεριές και στα καπάκια έριχνε ό,τι καντήλι ήταν εύκαιρο σε ακτίνα επτά κεφαλαίων της Καινής Διαθήκης. (Με τα καντήλια γελούσαμε). Δεν είχα φάει ποτέ μου καυτερή πιπεριά. Τις πρώτες της ζωής μου τις έφαγα στον Αρούκατο. Το έχουμε ξαναπεί. Στην Αργυρούπολη συμβαίνουν διάφορα.

αρούκατος (επιθ.): Αυτός που είναι κατασκευασμένος με αδέξιο τρόπο; (μτφ.) για πρόσωπα, ο ακατάστατος

Ο Αρούκατος έχει αυτο-βαφτιστεί υβριδικό καφενείο από το 2011 που άνοιξε, ξεκαθαρίζοντας ήδη από το ‘something about yourself’ ότι  δεν είναι κάτι κοντά σε αυτά που έχεις συνηθίσει. Παρότι φίλος με τον Γρηγόρη που έχει τον μισό, και κολλητός με τον Ιωσήφ, που εκτός από σπουδαίος μαθηματικός είναι και μέγιστος εξυπηρετητής του καταστήματος, αυτό το ‘υβριδικό’ δεν το βάλαμε ποτέ κάτω να το αναλύσουμε. Δεν χρειάστηκε νομίζω.

Υβριδικό, γενικά, είναι κάτι που απαρτίζεται από δύο διαφορετικά στοιχεία και αν όντως χρειάζεται να το μιλήσουμε αναλυτικά για τον Αρούκατο και τον υβριδισμό, αρκούν καμιά δεκαριά διαφορετικές εικόνες που έχω μαζέψει τα δυο χρόνια που χάνω κάνα δυο αισθήσεις εκεί πέρα, εξαφανίζοντας τις καταραμένες πιπεριές.

Στον Αρούκατο λοιπόν, έχω πιει και έχω δει να πίνουν τίμια (και φτηνά) τσίπουρα, ούζα, ρακές, μπύρες, εκεί το απογευματάκι που η Αργυρούπολη προετοιμάζεται για άλλο ένα βράδυ για κάθε ενδιαφερόμενο. Έχω δει και εχω δει να βλέπουν ματς, ήσυχα, χωρίς ήχο και περιγραφές, από βαθύ Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι κάτι άκακα Παναθηναϊκός-Παναιτωλικός.

Ότι στο ίδιο μαγαζί βλέπεις ήρεμα και χαλαρά τσίπουρα τη μια στιγμή και ανθρώπους στον αέρα την άλλη, τα λέει όλα και για το ‘υβριδικό’ και για το ‘καφενείο’ και για τον Αρούκατο και για τη ζωή την ίδια.

Από τη χαλαρότητα και την γλυκιά ντάγκλα που σου προκαλεί κάθε σωστό ούζο που πίνεται πριν τη δύση του ηλίου μέχρι την έκσταση των λίγων αλλά καλών dj sets που γίνονται στο μαγαζί, υπάρχει ένας όχι μικρός δρόμος. Μέσα σ’ αυτά, υπάρχει κι αυτή η όχι μικρή μπάρα που εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι στην έξω πλευρά (ξέχασα να πω ότι ο Αρούκατος είναι δύο χώροι, ο μέσα και ο έξω, προφανώς) και προσφέρεται για ποτά και συζήτηση και γνωριμίες.

Πάλι ξέχασα να πω ότι στο μαγαζί συρρέουν κορίτσια των ευρύτερων νοτίων προαστίων. Και ξέρεις τι λένε για τα κορίτσια των νοτίων προαστίων. (Δεν λένε κάτι συγκεκριμένο. Απλά ήθελα να προσθέσω δράμα).

Να αναφέρω ότι στον Αρούκατο έχουν γίνει τα πιο απρόσμενα ημι-reunion με παλιούς συμμαθητές μου από την Ηλιούπολη, αλλά αυτό είναι σίγουρα κάτι που δε σε νοιάζει. Για το καινούργιο μπαρ, το έξω, λέγαμε. Εκπληκτικό.

(Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε)

Επειδή μπορεί να φαντάζεσαι επικές μάσες και μεζεδάκια, ακριβώς λόγω της ουζοκατάνυξης, έχω ένα win και ένα fail. Ξεκινάω με τα fail, γιατί έτσι κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι. Το μαγαζί δεν έχει μεζέδες ούτε φαγητό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βάλει ποτέ τυροπιτάκια στο μενού, αλλά προς το παρόν δεν έχει.

Πέρα από τις επικές καυτερές πιπεριές που σκοτώνουν τη γλώσσα μου αλλά μ’ αρέσουν ΤΟΣΟ, τα πιατάκια γεμίζουν ημι-μεζεδάκια για το ποτό σου (ναι, μέχρι και τυροπιτάκια τελικά). Δωρεάν. Αυτή είναι η φάση.

(ακριβώς αυτή)

Εκτός από την γκάμα δραστηριοτήτων στον Αρούκατο (φίλοι του φιλοσοφείν, φίλοι του αράζειν, φίλοι του headbanging και φίλες γενικότερα), υπάρχει και η επίσης μεγάλη γκάμα των ωρών. Εδώ και μερικές εβδομάδες, το μαγαζί σερβίρει καφέ από τις 8.30 το πρωί, παρότι ότι ο μεγάλος χαμός γίνεται συνήθως τις μικρές ώρες.

Πολλοί από εμάς έχουμε βιαστεί να μοιραστούμε ένα απαισιόδοξο “Μπα, δεν θα έχει κόσμο σήμερα” βλέποντας το μαγαζί μισογεμάτο στις 23.00. Πόσο λάθος κάθε φορά. Το μαγαζί σπανίως κλείνει πριν τις 5.30 το πρωί. Το λέω just in case που είσαι προς τα νότια και δεν νυστάζεις ακόμα.

Το κλίμα προφανώς και είναι άπειρα παρεΐστικο, σε βαθμό που δεν χρειάζεται ανάλυση, γιατί πες μου ένα μαγαζί που δεν διαφημίζει ότι είναι παρεΐστικο. Ο Αρούκατος όντως είναι η χαρά της παρέας (καθημερινά θα δεις, δύο και τρία τραπέζια ενωμένα).

ΥΓ. Η νέα στάση του μετρό, ‘Αργυρούπολη’, σε βγάζει κατευθείαν στην Πόντου, οπότε θα χρειαστεί να περπατήσεις ίσα με 4 λεπτά για το μαγαζί. Walk on.

Αρούκατος, Πόντου 28, Αργυρούπολη