Grand Dishes: Συνταγές από τις γιαγιάδες όλου του κόσμου σε ένα βιβλίο

Το βιβλίο που εκδόθηκε μέσα στο 2021, έχει διττή χρησιμότητα: Αρχικά, λειτουργεί ως ένα εξαιρετικό cook book, συγκεντρώνοντας συνταγές από 70 γιαγιάδες – και με διάσημους chefs και foodies, όπως οι Francis Mallmann, Anna Jones και Enrique Olvera να μοιράζονται ένα πιάτο από τη δική τους γιαγιά (grandma dedications) – αλλά και ως ένα καλαίσθητο coffee table book με υπέροχα πορτραίτα και ιστορίες. Η περιπέτεια της Αναστασίας με το Grand Dishes ξεκίνησε όταν πήρε την απόφαση να αφήσει το Λονδίνο για να ζήσει στην Κέρκυρα, με σκοπό να μαθητεύσει στην κουζίνα της γιαγιάς της και να καταγράφει τις συνταγές της.

Iska (αριστερά) και Αναστασία (δεξιά) / Ella Louise Sullivan

Παρόλο που η αρχική σκέψη της Αναστασίας ήταν να συγκεντρώσει απλώς τις συνταγές για ιδία χρήση, μία εκπομπή στο Netflix της έδωσε την ιδέα να διευρύνει τους ορίζοντες της και να κάνει ένα βιβλίο με γιαγιάδες από κάθε άκρη του κόσμου, για όλους. «Είπα ότι δεν θα το κάνω μόνο για μένα, αλλά θα το κάνω σωστά. Έτσι, έψαξα για εκδότη και πρότεινα σε δύο φίλες μου, την Iska και την Ella, αν θέλουν να μείνουν στην Κέρκυρα για να φωτογραφίζουν και να μαγειρεύουμε. Μοιραστήκαμε τις φωτογραφίες στο Instagram και ξεκίνησε να μου στέλνει κόσμος για τις γιαγιάδες του και το πόσο καλά μαγειρεύουν. Χάρη στην πολυπολιτισμικότητα του Λονδίνου, ήρθαν γιαγιάδες από διάφορα μέρη του κόσμου, όπως Ινδία ή Τζαμάικα» λέει η Αναστασία.

Η Betsy από το Μεξικό / Maureen Evans

Ένα βραβείο έδωσε στην ομάδα την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και να συναντήσει όλες αυτές τις υπέροχες γυναίκες που δεν μοιράστηκαν μόνο τις συνταγές τους αλλά και συναρπαστικές ιστορίες από τη ζωή τους. «Επειδή δουλεύαμε και οι τρεις παράλληλα, χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να ολοκληρωθεί το project. Αλλά καταφέραμε και πήγαμε πολύ μακριά. Δεν μάθαμε μόνο για τις συνταγές και τον τρόπο ζωής τους. Για μένα αυτό το project ήταν μία εμπειρία ζωής. Όταν το ξεκίνησα ήμουν 25 και τώρα 30 και μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια πολλά συνέβησαν. Το να μιλάω με γυναίκες που είχαν περάσει τα 80, άλλαξε τον τρόπο που σκέφτομαι. Να σου λένε «χαλάρωσε, η ζωή είναι μεγάλη. Όλοι λένε η ζωή είναι μικρή, αλλά η ζωή είναι μεγάλη».

Το βιβλίο είναι διαθέσιμο στο granddishes.com. / Grand Dishes

Ξεφυλλίζοντας το Grand Dishes θα βρεις απίθανες γιαγιάδες και φανταστικές συνταγές από μέρη που ίσως δεν έχεις ταξιδέψει ποτέ. Από την Αναστασία στην Κέρκυρα, στην Jean στη Τζαμάικα και από τη Hakima στο Μαρόκο στη Flora και τη Dagmar στην Κροατία, οι γιαγιάδες που φιλοξενούνται στις σελίδες αυτού του βιβλίου είναι μία υπενθύμιση της γυναικείας δύναμης αλλά και μία ωδή στις γυναίκες της λεγόμενης τρίτης ηλικίας. Γυναίκες ανεξάρτητες, ανεξαρτήτως κοινωνικού στάτους, ανοίγουν τις κουζίνες τους αλλά και την καρδιά τους σε ένα βιβλίο που έχει να διδάξει περισσότερα από μαγειρική. Η καλύτερη συμβουλή που κρατάει η Αναστασία; «Νομίζω αυτό που λένε ότι η ζωή είναι μεγάλη και δεν πρέπει να αναλώνεσαι υπερβολικά σε μικροπράγματα. Αυτό που φαντάζει τρομερό σήμερα θα είναι λιγότερο τρομερό αύριο».

Η Darcelle από το Tennessee με την οικογένειά της.

«Θα ήθελα πολύ, όποιος διαβάσει το βιβλίο να δώσει σημασία στις ιστορίες που συνοδεύουν τις συνταγές. Κάποιες είναι αστείες άλλες όμως μιλούν για το πώς ξεπέρασαν δυσκολίες στη ζωή τους. Κάθε συνταγή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή των γιαγιάδων. Στην Κούβα για παράδειγμα, η Juana Maria μιλάει για τη δυσκολία να βρει υλικά για να μαγειρέψει και την επανάσταση και όλο αυτό ήταν απλά φοβερό να το ακούς. Αγαπημένη συνταγή; «Θα πω σίγουρα την τσιπούρα της γιαγιάς μου με τη σκορδαλιά που κάνει, αλλά είναι προφανές. Θυμάμαι τη χταποδοσαλάτα της Flora από Κροατία που είναι τέλεια για καλοκαίρι, πολύ δροσερή. Η Flora είχε ένα σπίτι πάνω στο νερό και απλώς έβγαλε το χταπόδι από την κατάψυξη, φορέσαμε τα μαγιό μας και κατεβήκαμε στη θάλασσα για να το ξεπαγώσει. Πήγαμε για μπάνιο με το μαγιό μας».

Το φαγητό της γιαγιάς Αναστασίας / Ella Louise Sullivan

Τα καλοκαίρια της Αναστασίας στο χωριό της το Περιβόλι, δεν έχουν αλλάξει πολύ από την παιδική της ηλικία. Συνεχίζει να πηγαίνει στη βρύση για νερό, να ποτίζει το μποστάνι μαζί με τη γιαγιά της, να μυρίζει συνέχεια σκόρδο, κάνοντας όλες αυτές τις μικροδουλειές που της αναθέτει. Κι ενώ συνεχίζει να μιλάει με αγάπη και ενθουσιασμό, σκέφτομαι τη δική μου γιαγιά και τα φαγητά της – αυτό το κοτόπουλο με ρύζι στον ξυλόφουρνο που κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να αποδώσει τη νοστιμιά του και πόσο σημαντικό είναι να περνάνε οι συνταγές από γενιά σε γενιά. Μεγάλη υπόθεση η μαγειρική κληρονομιά αλλά και τα αποστάγματα σοφίας των γιαγιάδων.