Γρανίτα και μπριός για πρωινό, όπως στη Σικελία
- 3 ΣΕΠ 2024
Ξέχνα το καπουτσίνο και το κρουασάν (ή κορνέτο όπως θα έλεγαν οι Ιταλοί). Στη Σικελία, οι ντόπιοι ξεκινούν τις ζεστές ημέρες με μια γλυκιά και δροσιστική νότα, παίρνοντας πρωινό με granita câ brioscia, δηλαδή γρανίτα και μπριός.
Μια σπεσιαλιτέ της Σικελίας, η γρανίτα είναι μια κρύα, γλυκιά λιχουδιά που παρασκευάζεται από νερό, ζάχαρη και φρούτα, τα οποία δεν είναι ποτέ εντελώς παγωμένα. Αναμιγνύεται συνεχώς για να αποκτήσει μια υφή που είναι ταυτόχρονα κοκκώδης και κρεμώδης.
Αρχικά, η γρανίτα συνδυαζόταν με τραγανό ψωμί, το οποίο τελικά αντικαταστάθηκε από το brioscia, ένα τσουρέκι που η ζύμη έχει ως βάση το αυγό και είναι αρωματισμένο με βανίλια ή εσπεριδοειδή. Το μπριός σερβίρεται ζεστό και προορίζεται για να το βουτήξεις στη γρανίτα.
Όσο για τις γεύσεις της γρανίτας, υπάρχει κάτι για όλους, και μάλιστα διαφέρουν ανάλογα με την πόλη. Λεμόνι, αμύγδαλο, καφές και σοκολάτα είναι συνήθως σίγουρες επιλογές, αλλά το φιστίκι, η φράουλα και τα μούρα είναι επίσης δημοφιλείς προτάσεις.
Η γρανίτα με γεύση καφέ της Messina αναγνωρίστηκε ως παραδοσιακό τοπικό προϊόν και της απονεμήθηκε το λεγόμενο σήμα “Denominazione Comunale” ή “De.Co.” (σ.σ. προϊόντα άμεσα συνδεδεμένα με μία πόλη) – σερβίρεται παραδοσιακά σε ένα κλασικό γυάλινο φλιτζάνι μαζί με ένα ζεστό τσουρέκι.
Αν περάσεις από την πόλη που βρίσκεται στο βορειότερο άκρο της Σικελίας, ζήτα οπωσδήποτε mezza con panna, τον τοπικό όρο που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει μια γρανίτα καφέ με σαντιγί. Στη συνέχεια μπορείς να αποφασίσεις αν θα ανακατέψεις τη σαντιγί με τη γρανίτα ή θα την καταναλώσεις ξεχωριστά.
Ακολουθώντας μια παράδοση που ξεκίνησε από τους Έλληνες και συνεχίστηκε από τους Ρωμαίους, το χιόνι που συγκεντρώνονταν στο όρος Αίτνα κατά τη διάρκεια του χειμώνα αποθηκεύονταν σε καλύβες χιονιού (neviere) για να παγώσει. Το καλοκαίρι, ο πάγος που είχε σχηματιστεί «ξυριζόταν» και καλύπτονταν με σιρόπια με γεύση φρούτων και λουλουδιών, μια συνταγή που εξακολουθεί να υπάρχει σε μια ρωμαϊκή σπεσιαλιτέ γνωστή ως grattachecca.
Αργότερα, με την άφιξη των Αράβων, το νησί γνώρισε το σερμπέτι, ένα παγωμένο ρόφημα αρωματισμένο με χυμούς φρούτων. Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, η συνταγή βελτιώθηκε σημαντικά λόγω της ανακάλυψης του τρόπου με τον οποίο το χιόνι σε συνδυασμό με το θαλασσινό αλάτι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ψυκτικό μέσο.
Το μείγμα τοποθετούνταν μέσα σε ένα μικρό «πηγάδι» που κατασκευαζόταν από έναν ξύλινο κάδο με έναν κουβά ψευδαργύρου στο εσωτερικό του. Το κιβώτιο ήταν εξοπλισμένο με μια μανιβέλα, η περιστροφική κίνηση μερικών λεπίδων στο εσωτερικό του απέτρεπε τον σχηματισμό μεγάλων παγοκρυστάλλων όταν το μείγμα πάγωνε.
Στο επόμενο ταξίδι σου μην αμελήσεις να φας το πρωινό σου αλά σιτσιλιάνικα.
