Η φάση είναι Πετράλωνα. Part 1

Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει το άσμα των ασμάτων “Πάμε Πετράλωνα, να γίνουν τα ανάλογα”, πάντως εμείς πήγαμε και έγινε ό,τι έπρεπε να γίνει. Ποτό μέχρι τελικής πτώσεως και φαγητό μέχρι ολικού σκασμού. Α! Και ολίγον από πινγκ πονγκ. Θα καταλάβεις σε λίγο τι εννοώ.

Η φάση είναι Πετράλωνα, γιατί:

– έχεις άπειρες επιλογές για φαί. Νομίζω ότι στην περιοχή είναι μαζεμένα τα πιο καλά φαγάδικα της Αθήνας. Δεν κόβω και το χέρι μου, αλλά ένα 90% το δίνω.

– δεν είναι τυχαίο, που οι πιο κουλ φίλοι σου -και μου- έχουν μετακομίσει εκεί.

– δεν χρειάζεται να προσποιηθείς τίποτα. Να ξέρεις, συνήθως, στις περιοχές που βγαίνουμε με τον Θοδωρή μας κόβουν από πάνω μέχρι κάτω. Στα Πετράλωνα ενσωματωθήκαμε στο τσακ μπαμ.

 

Βρες τη γλάστρα.

Η καλή αρχή από το φαγητό στο “Blue Bamboo” φαίνεται

Αν και το “Blue Bamboo” κοντεύει να χρονίσει, εγώ τώρα το επισκέφτηκα και τώρα εκθαμβώθηκα. Τι να πω γι’ αυτό το πεντανόστιμο αυθεντικό Ταϊλανδέζικο των Πετραλώνων; Ότι είναι φίσκα κάθε μέρα, αρκεί νομίζω. Με το που μπαίνεις μέσα, σε τρελαίνει η μυρωδιά των φαγητών και λιγουρεύεσαι να φας όλο τον κατάλογο. Αν κοιτάξεις στο βάθος της open κουζίνας του, θα δεις την Ταϊλανδή σεφ Κουκάι να φτιάχνει τα πάντα χειροποίητα, χρησιμοποιώντας τα πιο τοπ υλικά των πιο τοπ προμηθευτών. Και τώρα οι προτάσεις μου.

Εγώ είπα να ξεκινήσω από ένα Mai Tai από τον barman Κωστή για το καλό. Άχαστα, επίσης, είναι τα κρασιά του από μικρούς Έλληνες παραγωγούς, αλλά και οι ασιάτικες μπύρες.

Εδώ καμαρώνετε το Coconut & Pineapple fried rice με baby γαριδούλες.

Εδώ καμαρώνετε το Coconut & Pineapple fried rice με baby γαριδούλες για λίγο ακόμη, πριν το κατασπαράξω.

 

Η συνέχεια θέλει οπωσδήποτε “Κλουβί”

Το λοιπόν. Το Κλουβί αποκλείεται να μην το έχεις ακούσει από φίλο, γκόμενα, συγγενή, συνάδερφο. Δεν μπορεί να μην σ΄έχουν καλέσει έστω σε ένα γενέθλιο, μια γιορτή, ένα κάτι βρε αδερφέ. Είναι σήμα κατατεθέν στα Πετράλωνα. Θες για τα κοκτέιλς του που ετοιμάζονται μαεστρικά από τον Δημήτρη (που στα κέφια του σου παίζει και τρομπέτα), θες για τη μουσική του (κάθε μέρα άλλος dj με funk, soul, jazz, ethic, electro διάθεση), θες γιατί από ποτά μπορείς να βρεις μέχρι και γιαπωνέζικο ουίσκι, θες για το κυριακάτικο του brunck που πάει γα@%$^! (με το συμπάθιο); Τι θες; Όλα τα ‘χει.

 

Meet την ψυχή του μπαρ, τον Δημήτρη, που μας ετοίμασε “Varezano 1789” me frangelico, κίτρινη τεκίλα, Campari και καπνισμένο ποτήρι με κανέλα. Δοκίμασέ το.

 

Εδώ σας έχω τη θεάρα Μαρία που παίζει μουσική κάθε Τρίτη και Τετάρτη και, όπως λέει η ίδια, διαλέγει τις μουσικάρες της “όπως το πάει η βραδιά και όπως θα κάτσει η φάση”. Δώσε μου παιδί μου εμένα φάση και πάρε μου την ψυχή.

 

Να και μια ωραία φωτογραφία που τράβηξε ο καλλιτέχνης μας ο Θοδωρής ο Μάρκου.

 

Χωρίς “Πικάπ” η φάση δεν λέει

Και τώρα θα σας ξεναγήσω στο αγαπημένο μου “Πικάπ”, που δεν ξέρω ρε παιδί μου πως τα καταφέρνει, αλλά με το που μπαίνεις νιώθεις οικεία. Τέτοια άνετη ατμόσφαιρα, σπάνια συναντάς σε μαγαζί. Εξηγούμαι αμέσως. Το Πικάπ δημιουργήθηκε από δύο αδέρφια, τον Λεωνίδα και τον Γιώργο, με σκοπό να δημιουργήσουν μια μεγάλη παρέα στην οποία η φράση “ακριβές τιμές” δεν θα υπάρχει στο λεξιλόγιο της. Τα κατάφεραν άριστα. Για να καταλάβεις το ποτό κοστίζει 5 ευρώ, η μπύρα από 2,50 ευρώ, το ρακόμελο στα 100 ml 3,50 ευρώ και το κοκτέιλ στα 7 ευρώ. Οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν ως “νεοκαφενείο- μπαρ” (ωραίος ο όρος, τον κλέβω αμέσως) και έριξαν τόσο κόπο και μεράκι που κάθε τι στο μαγαζί είναι σαν μικρή εικαστική παρέμβαση. Εγώ σου λέω  το εξής: τσίμπα τον κολλητό, την κολλητή και άλλους 5- 6 φίλους και βουρ για “Πικάπ”. Εγγυημένα θα περάσετε καλά.

Για τις λιγούρες, δοκίμασε το πιάτο γνωστό και ως “η πίτα του Χόμερ” και δεν θα χάσεις. Περιλαμβάνει πιτούλες, κεφαλογραβιέρα, ντομάτα, καπνιστή γαλοπούλα, ελιές και τυροκατευρή. Άψογο.

 

Εδώ απασχολώ τον barman του μαγαζιού Κωνσταντίνος με κάποιες δραστηριότητες, βλέπε Uno. Παρεμπιπτόντως, έχασα παταγωδώς.

 

Κι εδώ απασχολώ σύσσωμο το team του μαγαζιού και μπράβο μου. Λεωνίδας, Γιώργος και Κωνσταντίνος.

 

Φύγαμε “Λόλα”

Googlάροντας αυτό το μαγαζί, από τα πρώτα αποτελέσματα που μου έβγαλε ήταν αυτό: “τον τελευταίο χρόνο η Λόλα έχει γίνει το στέκι μας”. Πηγαίνοντας εκεί καταλαβαίνεις αμέσως το λόγο. Για αρχή, εισπράττεις με τη μία τη χαλαρή του αύρα. Συνεχίζεις με τις κυρίως jazz διαθέσεις του. Προχωράς με τις φτηνές τιμές του. Πρόσθεσε και τα τραπεζάκια στον πεζόδρομο. Βάλε και το τραπέζι του πινγκ πονγκ στο υπόγειο. Και έχεις το λόγο που η “Λόλα” έχει φανατικούς θαμώνες από την πρώτη μέρα που άνοιξε μέχρι σήμερα. Απλά τα πράγματα.

 

Ο Γιώργος μας ετοίμασε το “Bitter Sellers” με μαύρο ρούμι, βότκα, αμύγδαλο, σπιτικό σιρόπι ginger, δυόσμο και lime. Απλά εκπληκτικό.

 

Έχω όραμα και αυτό βγαίνει προς τα έξω.

 

Μέχρι που κατεβήκαμε στο υπόγειο και χάσαμε την αίσθηση του χρόνου.

Και ο Θοδωρής ο Μάρκου τα παράτησε όλα (μηχανές, κινητά, όλα) για να το παίξει αθλητής.

Και για το τέλος, παρτάρουμε “Επί της Δεξαμενής”.

 

Ήταν η πρώτη φορά που το επισκέφτηκα και πίστεψέ με το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Το ίδιο θα πάθεις και ‘συ. Έχει natural κέφι παιδί μου αυτό το μαγαζί. Ο Δημήτρης και η αδερφή του η Σάντυ έφτιαξαν ένα μαγαζί που ξέρει να διασκεδάζει. Δηλαδή τι άλλο θέλει ένα κορίτσι για να χορέψει όταν μπαίνοντας κάπου το τραγούδι που παίζει είναι το “Pretty Woman”; Τι άλλο θέλει ένα κορίτσι για να διασκεδάσει όταν ο Νίκος μέσα από το bar σου σερβίρει πεντανόστιμα κοκτέιλς στα 7 ευρώ. Τι άλλο θέλει ένα κορίτσι για να απογειωθεί η βραδιά όταν όλο το μαγαζί γίνεται μια παρέα. Έχω και ντοκουμέντα παρακάτω, δεν μιλάω στον αέρα.

Tip: Πέρασε και το πρωί για την καφεδάρα σου, και άραξε στα έξω τραπεζάκια που τα λούζει ο ήλιος.

Τζένη και Σάντυ στον πρώτο γύρο κοκτέιλ. Να παραγγείλεις οπωσδήποτε το “Gin- golo” με τζιν, lime, σιρόπι μελιού, passion fruit, ροζ γκρέιπφρουτ και μαρμελάδα δαμάσκηνο ή “Deposit” με λευκό ρούμι, αμαρέτο, λεμόνι, κανέλα, σιρόπι μελιού και πουρέ μάνγκο.

 

Τζένη, Δημήτρης και Νίκος στον δεύτερο γύρο κοκτέιλ.

 

Τζένη και σχεδόν όλο το μαγαζί στον -δεν θυμάμαι ποιο- γύρο κοκτέιλ.

 

Αντί επιλόγου

Μετά και τα τελευταία σφηνάκια στο “Επί της Δεξαμενής”..

 

 Ο ύπνος φαντάζει πιο γλυκός από ποτέ.

Ναι, ναι, ναι. Εδώ φτάσαμε στο τέλος. Ευχαριστώ για το κουράγιο σου. Να ευχηθώ καλό Πάσχα, καλές διακοπές, καλή μαγειρίτσα, καλή Άνασταση και όλα τα συναφή. Επίσης, να ευχηθώ να μην ζητήσει κείμενο ο Ταξίαρχος Χατζηϊωάννου για την ερχόμενη εβδομάδα. Αυτά. Τα υπόλοιπα μετά τις γιορτές.

Το Υ.Γ. του φωτογράφου και φίλου Θοδωρή Μάρκου:

Αγαπητέ αναγνώστη. Ζήτησα από τη Τζένη να μου πάρει δώρο ένα τραπέζι πινγκ-πονγκ. Μου ζήτησε να της μάθω πως τυλίγεται το κοκορέτσι. Εγώ θα κρατήσω το λόγο μου.

Αν ψήθηκες, σπεύσε:

Blue Bamboo: Κυδαντιδών 24, Αθήνα. Τηλ. 210 3423124

Κλουβί: Δημοφώντος 57 και Κυδαντινών, Αθήνα. Τηλ. 210 3479998

Πικάπ: Δημοφώντος 10, Αθήνα. Τηλ. 211 2145079

Λόλα: Κειριαδών 11, Πετράλωνα. Τηλ. 2130 159902

Επί της Δεξαμενής: Ιολάου 29 & Δεξαμενής 1, Αθήνα. Τηλ.

210 3466772