Η φάση είναι Πεύκη

Την Πεύκη την γυροφέρνουμε πολύ καιρό τώρα και δεν μας κάθεται. Μια με τα συνάχια μου, μια με τις παρτάρες του Οneman, μια με το ένα, μια με το άλλο. Εν τέλει, τα καταφέραμε. Και μπράβο και μαγκιά μας, γιατί άξιζε με το Α κεφαλαίο (και με το Ξ άμα λάχει). Επίσης, να στείλω τα φιλιά μου και τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου στον Ταξίαρχο Χατζηϊωάννου. Γλείφω από τώρα, γιατί Πάσχα έρχεται και θα αρχίσω πάλι τα παρακάλια για την παραχώρηση σχετικής πολυήμερης άδειας.

Η φάση είναι Πεύκη, γιατί:

– από ποιότητα σκίζει. Βάζω άριστα 10 με τόνο και αυτοκολλητάκι σε όλα τα μαγαζιά που επισκέφτηκα για την ποιότητα των φαγητών και των ποτών που δοκίμασα.

– Αν και καθημερινή, τα λοκάλια της περιοχής δεν κλείνονται από νωρίς μέσα. Ούτε θυμάμαι τι ώρα με γύρισε σπίτι αυτό το άγιο παιδί ο Θοδωρής ο Μάρκου.

– Φιλοξενία, ευγένεια, coolness. To τρίπτυχο της επιτυχίας για να ξαναβγούμε στην Πεύκη και εκτός δουλειάς πολύ πολύ σύντομα.

Μείον δεν έχει. Προσπάθησα κανά πεντάλεπτο να σκεφτώ κάτι, αλλά δεν βρήκα. Γιατί να πιεστώ; 

 

Ξεκινώ με μπεργκεράρα στο “Νew Orleans Burgers”.

Αν και το “Νew Orleans Burgers” βρίσκεται στα σύνορα με το Μαρούσι, δεν γινόταν να μην πάμε. Πολλές φορές ακούς, εδώ έχει το καλύτερο burger της Αθήνας, εκεί έχει το καλύτερο burger της Αθήνας, ε άμα φας στο  “Νew Orleans Burgers” μπορεί να κατασταλάξεις στο που έχει το καλύτερο burger της Αθήνας. Πέρα από το γεγονός ότι είναι το πιο όμορφο αισθητικά μπεργκεράδικο που έχω δει, έχει σούπερ νόστιμο burger με 100% black angus νωπό μπιφτέκι, φρεσκότατες πρώτες ύλες και τα άπαντα χειροποίητα. Tip: δοκίμασε τις πατάτες του με 1,50 ευρώ και συνόδευσέ τις με μία από τις 8 διαφορετικές χειροποίητες σως.  Extra tip: παίζουν και νηστίσιμα burgers. Extra extra tip: Διαθέτει και delivery για τους τυχερούς που μένουν στην περιοχή.

Ιδού το επικό, μα επικό σου λέω, “Hangover Blues” με τσένταρ, μπέϊκον, αυγό μάτι, ντομάτα και μαρούλι.

Χτύπησα και το milkshake πειρασμό.

Ο άνθρωπος που ευθύνεται για τις θεϊκές αυτές γεύσεις, ο chef Θάνος Μπάκας.

 

Η συνέχεια θέλει οπωσδήποτε “Karamuza”.

Και πάλι βρισκόμαστε στα σύνορα με το Μαρούσι, αλλά τι σημασία έχει. Στην “Karamuza” πρέπει να πας. Δεν είναι τυχαία  talk of the town από την ημέρα που έχει ανοίξει. Ο λόγος απλός: μουσικάρες freestyle από διαφορετικούς dj’s και επιλεγμένα lives (βλέπε Burger Project), signature κοκτέιλς που δεν παίζονται και οι πιο ωραίες γυναικοπαρέες της περιοχής -if you know what I mean-. Το ξέρω ότι δεν χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο, απλά ενημερωτικά σου λέω ότι τα κοκτέιλς του ξεκινούν από 6,50 ευρώ και ότι το μαγαζί είναι dog friendly, πράγμα που το επικροτώ με όλο μου το είναι.

Meet την ψυχή του μπαρ, τον Μίλτο, που δεν σερβίρει κοκτέιλ αν δεν είναι πραγματικά τέλειο. Μας ετοίμασε “Karamuza 2012”. Δοκίμασέ το.

Εδώ σας έχω τον Γιώργο που παίζει μουσική στην “Karamuza” κάθε Τρίτη και Κυριακή και, όπως λέει ο ίδιος, παίζει τα πάντα εκτός από πολύ δυνατό heavy metal (πλεονασμός) και πολύ μπιτάτο house.

Και εδώ σας έχω εμένα με κάποιον νεαρό που συνάντησα στο μαγαζί.

Και κάποια υποβρύχια.

Η κλασική αξία της περιοχής που ακούει στο όνομα “Cinecitta”.

Και τώρα θα ήθελα την προσοχή σας για ένα μαγαζί που λειτουργεί από το 1956. Ναι καλά ακούσατε. Είναι η κλασική αξία της Πεύκης, αυτό το πρώην καφενείο, που τα τελευταία 5 χρόνια λειτουργεί ως η απόλυτη μπυραρία με βάση το φαγητό (εκπληκτικά μαγειρευτά πιάτα) και ειδικά τα εξαιρετικά burgers σε τιμές που δεν θα βρεις πουθενά αλλού (όλα τα πιάτα κοστίζουν μέχρι 7 ευρώ και τα burgers, φυσικά). Μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε 15 ετικέτες μπύρας από τη Σκωτία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, την Ιρλανδία και φυσικά την Ελλάδα ή αν προτιμάς μπορείς να κινηθείς οικονομικότατα με τη μεγάλη draft μπύρα στα 2,50 ευρώ (!!!). Έχε υπόψη σου, επίσης, ότι Παρασκευή και Σάββατο διαθέτει και φοβερούς djs με κυρίως rock ‘n roll, punk, rock και reggeae διαθέσεις. Με βλέπω πολύ σύντομα να ξαναπερνάω από “Cinecitta”!

Μπαίνεις στο μαγαζί.

Σου σερβίρει ελληνική μπυρίτσα ο Αντώνης.

Την καταβροχθίζεις.

Και μετά βάζεις κι άλλη, γιατί σου τελείωσε.

Φύγαμε για “Salto Mortale”

Να εξηγηθώ, γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Για το “Salto Mortale” θα γράψω παπάδες, διότι είναι στέκι αγαπημένων φίλων. Πολύ καιρό, λοιπόν, μου έλεγαν έλα και έλα στο μαγαζί, αλλά εγώ ντουβάρι. Πηγαίνοντας κατάλαβα 100% το λόγο που το  “Salto Mortale” είναι το στέκι τους . Είναι ορισμός του μαγαζιού- στέκι. Φιλικό, ανθρώπινο, κουλ και όμορφο. Απλή η συνταγή.  Απίστευτα κοκτέιλς από τον Γιάννη πίσω από τη μπάρα από 7 ευρώ, μουσικάρες funk, soul, reggeae, 60’s, 70’s ως και eletro pop και την πιο κουλή διακόσμηση (με την καλή έννοια) που έχεις δει στη ζωή σου σε μπαρ, είναι ο απόλυτος λόγος για να μην τρέχεις στο κέντρο.

Ένας πραγματικός φίλος που μπορείς να στηριχτείς πάνω του.

Κερνάω σήμερα λέμε.

Αυτή η μάσκα του παλαιστή του αιμοβόρου βρισκόταν στο μαγαζί. Μία που την εντόπισε ο Μάρκου, μία που μου τη φόρεσε καπέλο.

Έπος- τύπος προσπαθεί να βγει από την τουαλέτα την ώρα που φωτογραφιζόμαστε και επιλέγει να ξανακλειστεί μέσα.

Και για το τέλος, το καλύτερο σουβλάκι της ζωής μου. “ΑριστοΤέλειον”.

Άκουσε με. Το ονειρεύομαι κάθε μέρα από τη στιγμή που το δοκίμασα. Με τον Μάρκου το μνημονεύουμε, επίσης, κάθε μέρα από τη στιγμή που το δοκιμάσαμε. Αν είσαι φαν του old school σουβλακίου, θα με καταλάβεις. Καλαμάκι χοιρινό άπαιχτο και χειροποίητο (το έμβλημα του μαγαζιού), πιτούλα χειροποίητη (όχι κατεψυγμένη) που ψήνεται σε ξυλόφουρνο, πατάτες κομμένες στο χέρι και δεν περιγράφω άλλο. Α! Και την καλύτερη χωριάτικη σαλάτα που έχεις φάει στη ζωή σου με ξεφλουδισμένη ντομάτα παρακαλώ  που ετοιμάζεται την ώρα που την παραγγέλνεις.  Άκουσε με, στο ξαναλέω.

Όλη η μαεστρία είναι στο ψήσιμο.

Ιδού το αριστούργημα από τα χεράκια του Κλαούντιο και του κ. Μιχάλη.

Έχω λυσσάξει. Δεν ξέρω πως βρέθηκαν αυτά τα μπιφτέκια στα χέρια μου.

Αλληλούια

Αντί επιλόγου

Λείπουν κάποια μαγαζιά ακόμη, όπως το Moufa που είναι καταπληκτικό μπαράκι πάλι στα σύνορα με το Μαρούσι, αλλά υπόσχομαι να επιστρέψω δριμύτερη. Με τα πολλά φτάσαμε στο τέλος. Άντε γιατί είναι Παρασκευή βράδυ, έχει πάει 23.00 κι εγώ ακόμη γράφω. Που ‘σαι Ταξίαρχε να με δεις να με καμαρώσεις. Παρόλα αυτά, ειλικρινά πρέπει να σας αφήσω γιατί με περιμένει το πιοτί και το ξενύχτι. Τα λέμε την επόμενη εβδομάδα, αγαπητοί μου. Για απορίες, ερωτήσεις, σχόλια και τον καλό σας το λόγο τα comments από κάτω είναι ελεύθερα.

Το Υ.Γ. του φωτογράφου και φίλου Θοδωρή Μάρκου:

Αγαπητέ αναγνώστη. Δεν θα μιλήσω για τη Τζένη σήμερα. Με ενδιαφέρει περισσότερο το Αριστοτέλειο. Δεν έχω λόγια για αυτό το μαγαζί. Ένα μικρό έπος. Τζένη συγγνώμη, το σουβλάκι είναι πιο ωραίο από εσένα.

Αν ψήθηκες, σπεύσε:

New Orleans Burgers: Περικλέους 42, Μαρούσι, Τηλ. 2130332032

Karamuza: Περικλέους 42, Μαρούσι, Τηλ. 2130254835

Cinecitta: Πίνδου 50, Άνω Πεύκη, Τηλ. 2108028332

Salto Mortale: Πίνδου 7, Άνω Πεύκη, Τηλ. 2108056490

ΑριστοΤέλειον: Πίνδου 9 & Σκρά, Άνω Πεύκη, Τηλ. 2108068911-912