Η πρωτεύουσα της Ταϋλάνδης λέγεται Rouan Thai

Ένα γρήγορο ταπ-ταπ-ταπ. Ο ήχος που κάνουν τα δάχτυλα όταν προσγειώνονται ρυθμικά στο τραπέζι. Η μελωδία της νευρικότητας. Μόνο αυτή έσκιζε την πηχτή σιωπή στο σκοτεινό meeting room του 3ου ορόφου. Αυτή και ένα νευρικό κούνημα του ποδιού. Τόσο γρήγορο και έντονο λες και δεν βρισκόμασταν στα γραφεία της 24 Media, αλλά στη Φωλιά του Κούκου.

Μια τυπική Τρίτη. Παλιά η Τρίτη ήταν η ημέρα που έβγαινε το Τρίποντο. Τώρα η Τρίτη είναι η μέρα των συσκέψεων. Η μέρα της κρίσης.

Το γυάλινο τραπέζι γεμάτο από χαρτιά με μουντζουρωμένες ιδέες, χάρτινα ποτήρια με κρύο καφέ που έγινε ζεστός και ζεστό καφέ που έγινε κρύος (δυνατό, Ηλία), τσαλακωμένα περιτυλίγματα με εμφανή σημάδια από σοκολάτα και αγκώνες. Οι ίδιοι αγκώνες το το πρωί ήταν καλυμμένοι με πουκάμισα. Όχι όμως τώρα. Την ώρα της σύσκεψης τα μανίκια σηκώνονται και οι γραβάτες λύνονται, σαν να πρόκειται για καράβι που λύνει τον κάβο για να βγει στα ανοιχτά.

Χιλιάδες ιδέες που καταλήγουν στα σκουπίδια. Γίνονται μικρές αυτοσχέδιες μπάλες, χτυπούν πρώτα στον τοίχο και μετά βυθίζονται στον κάδο. Τα “όχι” είναι περισσότερα και από τα “δεν γίνεται”. Τα “είσαι μαλάκας” χορεύουν στον αέρα αγκαζέ με το “μα είσαι τελείως μαλάκας”. Τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίπτωση η διαπίστωση, γίνεται ερώτηση (καλά αυτό Ηλία, λέω να το βάλεις bold – ναι ναι το ξέρω, τι πλάκα έχω).

“Διάολε, θέλουμε ένα καλό θέμα για την Πέμπτη” φώναξε ένα στόμα, κάτω από δύο κουρασμένα μάτια. “Δεν… δεν… δεν μπορώ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ το καταλαβαίνεις” απάντησε μια σπασμένη φωνή. “Πρέπει τ’ ακούς, ΠΡΕΠΕΙ” είπε ταρακουνώντας τους ώμους του, λες και ήθελε να βγάλει την ιδέα από μέσα του σαν ήταν ένα είδος δαίμονα. Λες και υπάρχει δαίμονας που βγαίνει με το κούνημα (ΗΛΙΑ ΜΗΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΩ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ). Αλλά έτσι είναι τα meeting για τα θέματα στα media όλου του κόσμου. Βγάζουν στους ανθρώπους τον πιο σκληρό εαυτό τους.

Φαντάζομαι τουλάχιστον, γιατί τα meeting στο Oneman με τον Χρήστο (Χατζηιωάννου) και τον Ηλία Αναστασιάδη) για τα θέματα γίνονται (μόνο όταν με δουν να περνάω από τα γραφείο τους) κάπως έτσι:

-Τι θα γράψεις;

-Δεν ξέρω.

– …

– …

– Θα γράψεις όμως.

– Ναι. Αλλά τι;

-Ε δεν τρως τίποτα τον τελευταίο καιρό;

– Με βλέπεις να μην τρώω;

– Δεν έφαγες κάπου καλά;

– Στη μάνα σου.  (Ηλία χοντρό λες; Ναι έχεις δίκιο. Δεν βρίζουμε μάνες στο Oneman)

-Ναι, έχω πάθει πλάκα με το Pad Thai. Έχω αρρωστήσει.

-Καλό;

-Σκοτώνει.

-Ε να μην φάμε τότε.

-Κακό. Δεν θα το έλεγα ούτε εγώ.

-Που έφαγες;

-Στο Rοuan Thai.

-Τι είναι το Rouan Thai;

-Ταϋλανδέζικο στον Πειραιά. Το καλύτερο.

-Γράψε για αυτό.

-Θέλω να γράψω για το pad thai, όμως.

-Γράψε για το Rouan Thai και γράψε ότι θέλεις μέσα για το pad thai. Να τι θα κάνεις.

– Pad Thai.

– Rouan Thai.

– Pad Thai.

– Rouan Thai.

– Καλά, γράψε ότι ήθελες να γράψεις για Pad Thai και ότι εμείς σου είπαμε να γράψεις για το Rouan Thai.

-Να γράψω και έναν άσχετο πρόλογο;

– Γιατί δεν θα έγραφες ούτως ή άλλως άσχετο πρόλογο;

Touche.

Ο Χρήστος νόμιζε ότι δεν θα το έκανα.

Rouan Thai λοιπόν. Η νέα μου εμμονή. Μαζί με το Pad Thai, όπως θα έχετε καταλάβει. Δεν μιλάμε για ότι και ότι. Μιλάμε για το καλύτερο Ταϋλανδέζικο της πόλης, όπου ταϋλανδέζικο, η αγαπημένη μου κουζίνα για τη σεζόν 2015-16. Θα έλεγα η καλύτερη, αλλά σε κανέναν δεν αρέσουν οι υπερβολές. ΟΚ, εμένα μου αρέσουν. Οπότε… όπου ταϋλανδέζικο, η καλύτερη κουζίνα που θα βρεις εκεί έξω.

Τώρα μάλιστα.

Χωρίς πλάκα: πρόκειται για εξαιρετική κουζίνα. Είναι σαν το κινέζικο, μόνο που είναι καυτερό. Έχει και σόγια! Ω Θεοί! Μπορεί να γίνει καλύτερο; Ναι… Αν πας στο Rouan Thai. Ξέρω-ξέρω, δεν το περίμενες.

Το Rouan Thai έχει όλο το πακέτο: ρετρό διακόσμηση (εκ των ουκ άνευ σε έθνικ φαγητό που φέρει τον τίτλο “το καλύτερο τάδε της πόλης”), ξεχωριστό σέρβις, υπέροχο φαγητό και μια ενδιαφέρουσα ιστορία,  καθώς ο ευγενέστατος κύριος που το έχει εδώ και 20 χρόνια, είναι παλιός ναυτικός που βρήκε στην Ταϋλάνδη την Marina Noi, την γυναίκα που έγινε μετά “του”, εν συνεχεία μαγείρισσα του καλύτερου ταϋλανδέζικου της πόλης και εν τέλει μητέρα της καλύτερης μαγείρισσας του καλύτερου ταϋλανδέζικου της πόλης. Ακριβώς: η σκυτάλη έχει περάσει στη νέα γενιά. Η Nok Jitima δεν είναι όποια κι όποια. Είναι απόφοιτη της μαγειρικής σχολής της Ταϋλάνδης.

Τον τελευταίο καιρό είναι πολύ στα πάνω του, παρότι λειτουργεί εδώ και 20 χρόνια. Παλαιότερα μάλιστα είχε περισσότερο τον χαρακτήρα του take away, αλλά να που τώρα έγινε της μοδός. Μαζί με όλη την Τρούμπα, δηλαδή, που είναι ανερχόμενη περιοχή, σύμφωνα με έναν ταξιτζή που είχα πάρει για να πάω Σύνταγμα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Το μενού είναι μεγάλο και περιέχει καντονέζικα και ταϋλανδέζικα πιάτα. Η πληθώρα επιλογών μπορεί να σε φοβίσει λίγο στην αρχή αλλά ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός, όταν πάρει την κατάσταση στα χέρια του το αφεντικό, που θα σου πει τι πρέπει να πάρεις ανάλογα με τα γούστα σου. Θα αρχίσει να σου μιλάει με νούμερα (αυτά που βρίσκονται δίπλα από τα πιάτα) για να γλιτώσουμε όλοι χρόνο και η ταϋλανδέζικη γλώσσα την ζωή της. Και καταλήγεις να έχει μπροστά σου εξαιρετικές ανατολίτικες μπύρες (από Κίνα, Ιαπωνία και Ταϋλάνδη) και ένα τραπέζι γεμάτο γεύσεις και χρώματα. Και καυτερά φαγητά γιατί όπως λέει ο νεαρός -άκρως συμπαθητικός- σερβιτόρος “φίλε μου δεν είναι ταϋλανδέζικο, αν δεν είναι καυτερό”. Έτσι είναι, γιατί έτσι πάει.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό της κουζίνας είναι το “τουρλού” του θέματος. Φαντάζομαι ότι το μυστικό πίσω από αυτή τη διαπίστευση έχει να κάνει με τα λιγοστά υλικά που είχαν στα χέρια τους. Και στα πιάτα τους. Το κρέας (πχ το κοτόπουλο) ή τα θαλασσινά (πχ η γαρίδα) δεν είναι το κυρίαρχο συστατικό, αλλά συμπληρωματικό. Και αυτοί οι συνδυασμοί είναι τελικά που βγάζουν αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Τι πρέπει να πάρεις; Καταρχάς σούπα. Λένε ότι αυτή με το γάλα καρύδας είναι φανταστική. Προσωπικά τρώω την άλλη, την Tom Yam που είναι τόσο yam, όσο ακούγεται (Γιατί ρε Ηλία να το σβήσεις δηλαδή;Εμένα μου άρεσε το αστείο, ντάξει;). Στη φάση θα παίξει πάντα κάρυ, κόκκινο για τους λάτρεις του καυτερού, ή κίτρινο για τους λάτρεις του εγώ δεν τρώω καυτέρα, έλα μωρέ δεν είναι και τόσο πολύ, θα σ’ αρέσει θα δεις. Το οποίο δεν τρώγεται σκέτο, αλλά το βάζεις πάνω στο ρύζι που βάζεις στο μπολάκι σου, αν φυσικά βρεις ρύζι και δεν το έχω φάει όλο εγώ. Επίσης “σκοτώνει” η ταϋλανδέζικη σαλάτα και το κοτόπουλο με πράσινο κάρι.

Βέβαια, μην τυχόν πας στο Rouan Thai αν δεν δοκιμάσεις το Pad Thai. Α, θα τσακωθούμε. Όλα κι όλα. Γενικά μην κάνεις τίποτα στη ζωή σου αν δεν δοκιμάσεις πρώτα το Pad Thai, που είναι νουντλς, με κρεμμύδια, φύτρες φασολιών, τόφου, γαρίδα ή/και κοτόπουλο, συνοδευόμενα από ένα μαγικό καλαθάκι, που περιέχει όλα τα συνοδευτικά που απογειώνουν τι γεύση. Το καλαθάκι αυτό περιέχει τριμμένο φιστίκι, μπούκοβο, τουρσί πιπεριές και ζάχαρη. Ναι ζάχαρη. Μην είσαι κομπλεξικός. Μην είσαι απ’ αυτούς που θα δοκιμάσουν χωρίς να φτιάξουν όλο το μείγμα. Το οφείλεις στον εαυτό σου να βάλεις και μπούκοβο και φιστίκι και ζάχαρη και λάιμ. Διάολε, το οφείλεις στην ιστορία. Μην σου πω και στους Ταϋλανδέζους που το κάνουν τόσα χρόνια και κάτι περισσότερο θα ξέρουν από σένα. Ή και από μένα.

Μια έκρηξη γεύσης. Σαν συνδυασμός χτυπημάτων από τον Ρόκι. Ή τον Αντωνάκη τον Κριντ. Ή τον ΜακΓκρέγκορ. Ή τον δεξερωγωποιόν. Δεξί, αριστερό, άπερκατ. Από τη μια η ζάχαρη, από την άλλη το μπούκοβο και από την άλλη η εκπληκτική σος ταμάρινδου. Ω Θεοί!

Πραγματικά υπέροχο. Η ζάχαρη και το μπούκοβο το απογειώνουν και του χάρισαν τον τίτλο “αγαπημένο πιάτο Τριαντάφυλλου για αυτό το τέρμινο”.  Τόσο που στο αρχικό μου κείμενο, αυτό που δεν επέτρεψαν ο Χατζηιωάννου και ο Αναστασιάδης για το Pad Thai θα ήταν να γράψω 500 φορές τη λέξη:

Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai Pad Thai

Και μάλιστα όχι με copy/paste, αλλά να τις πληκτρολογήσω μια προς μια, για να νιώθω κάθε λέξη.

Τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα να κάνω το ίδιο και σ’ αυτή την περίπτωση: 

Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai Rouan Thai …

Rouan Thai, Νοταρά 131, Πειραιάς