Η σωστή παραγγελία για τον τελικό του Champions League

Έχω πει στο παρελθόν ότι η μεγαλύτερη μαγεία του Champions League για εμένα είναι τα παρελκόμενα. Ναι, εντάξει η γιορτή του ποδοσφαίρου, οι φάσεις, τα γκολ, οι παίκτες, βαριέμαι, οι προπονητές και η κούπα. Αλλά και όλη η μυσταγωγία του να μαζευτείς με τους φίλους σου σε έναν καναπέ, να κάνετε τον χαβαλέ σας και φυσικά να φάτε. Τον άμπακο.

Γιατί αν ο τελικός του Champions League είναι θεωρητικά η ύψιστη στιγμή της ποδοσφαιρικής Ευρώπης, τότε επιβάλλεται και η παραγγελία σου για αυτό το βράδυ να είναι αναλόγως επική. Γι’ αυτό και ζήτησα από φίλους συντάκτες, με έμπειρα στομάχια και δυνατά σαγόνια (τραγικές παρομοιώσεις, το ξέρω) να περιγράψουν την ιδανική τους παραγγελία για τον τελικό.

Ειδικά τώρα που οι παραγγελίες, ελέω κρίσης, δείχνουν να μειώνονται, αξίζει να ξέρεις που θα φας καλά και οικονομικά. Οι περισσότεροι μάλιστα ψάχνουν τις προσφορές ώστε να παραγγέλνουν όσο το δυνατόν οικονομικότερα. Γι’ αυτό και βλέπεις κάθε Τρίτη ένα πανικό στην Domino’s. Γι’ αυτό και ψήνεσαι που μέχρι και τα σουβλατζίδικα κάνουν προσφορές, όπως εκείνη του σουβλατζίδικου Πανεπιστήμιο που με 9,5 ευρώ δίνει 6 καλαμάκια, 1 πατάτες και 2 μπίρες ή του Palais de Pitta στο οποίο με 6 ευρώ παίρνεις 3 τυλιχτά, 1 πατάτες και 2 αναψυκτικά.

Αλλά ξέφυγα λίγο. Πάμε στις παραγγελίες για τον τελικό. Περιμένουμε στα σχόλια και τις δικές σου.

Μία πίτα του Παππού και 2 cheeseburger θα βάλει κάτω ο Βαγγέλης Κατσαΐτης

Για όλους εμάς (στους άντρες αναφέρομαι), πολλές φορές ένα καλό ματς μεσοβδόμαδα με φιλαράκια και delivery είναι το event της εβδομάδας και η αναμονή μέχρι την συμπλήρωση της παρέας, την απόφαση της παραγγελίας και το σφύριγμα της έναρξης του ρέφερι… σκοτώνει.

Μιλάμε για ένα απλό ματς, πχ ντέρμπι στην Ελλάδα, ματς ομίλων στην Ευρώπη, clain… Όταν όμως μιλάμε για τον τελικό του Chou Lou, τότε όλοι είμαστε σε κατάσταση “εγέρθητι”! Τα τηλέφωνα έχουν πέσει, το ραντεβού “κλείδωσε” και πλέον το τελευταίο ερωτηματικό είναι η μάσα, μαντζάρε, φουντ, όπως θέλετε πείτε το! Επειδή σέβομαι τους αναγνώστες θα δώσω δύο απαντήσεις: Μια με γνωστή αλυσίδα φαγητού και μια από τοπικό, αγαπημένο στέκι.

Έχουμε και λέμε (τελείωνε ρε μλκ θα μας τα φέρουν στο ημίχρονο), οκ λοιπόν: Πίτα του Παππού ή αλλιώς Παππού ή Πίτα του Μπορέλι (παρατσούκλι – Δάφνη): Μια πίτα Παππού κοτόπουλο με τα τυριά, μπόλικη κίτρινη σως συν πατάτες, χωρίς μαρούλι και δύο χάμπουργκερ (cheeseburger) χωρίς μαρούλι με διπλό τυρί συν μπέικον, το ένα με κίτρινη σως και το άλλο με την κλασική ροζ! Φυσικά, για συνοδεία έχουμε δύο Coronitses(για να γλιστράει).

Τούρκος, στέκι του Κώστα η αλλιώς Μπιστέκι (παρατσούκλι – Δάφνη): Τρία πίτα μπιφτέκι απ’ όλα, με μπόλικο τζατζίκι (Όπως λέει και ο Στάθης, άμα στεναχωριέσαι είναι το καλύτερο γιατρικό #vasikakalisperasas) συν μια πατάτες με μπόλικη πάπρικα! Το ποτό είναι ίδιο… Και επειδή 100 με 150 λέξεις κύριε Χατζηιωάννου δεν φτάνουν για δική μου παραγγελία, πριν την βασική παραγγελία έχει γίνει η παραγγελία για παγωτό: τρεις μπάλες κρέμα με μπόλικη πραλίνα από πάνω και μπισκότο πτι μπερ. Αυτά, αφού σου είπα δεν πεινάω, θα τσιμπήσω…

Μπιφτέκι που δεν χωράει στην πίτα για τον Γιώργο Χριστοφόρου

Επαναλάβετε μετά από μένα. Πίτσα-μπύρα-σουβλάκι-κόκα κόλα. Ξανά. Πείτε το δυνατά αυτή τη φορά όπως το διαβάζετε. Πίτσα–μπύρα–σουβλάκι–κόκα κόλα. Φτάνει.

Ειλικρινά τώρα, χωράει μέσα σε αυτές τις λέξεις το “τραγανές μπουκίτσες από κοτόπουλο” ή “ένα τσίζμπεργκερ με πατάτες και iceberg” ή ακόμα χειρότερα: “χοιρινό Σετσουάν με ρύζι και τηγανητό αυγό”; Η απάντηση είναι “ΟΧΙ”.

Το φαγητό είναι σαν τη μουσική και ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ (ή Τσάμπλιον Μπλινκ όπως λέει ο κυρ Κώστας) σοβαρή υπόθεση για να παίζετε με το φαγητό σας. Γι αυτό σουβλάκι από τον δικό σας “κυρ Κώστα”, πίτσα όπως την παίρνετε κάθε φορά για πάρτη σας και μπύρα ή κόκα κόλα.

Εγώ πάντως θα πάω στα σίγουρα. Όπως ο Ντρογκμπα παρά τα “40” του χρόνια θα ξεκινήσει στην επίθεση της Τσέλσι, έτσι κι εγώ θα παίξω με μπιφτέκι, που δεν χωράει στο σουβλάκι, από τον κυρ Κώστα στην Δάφνη και πίτα γυαλιστερή όπως το μαλλί του Σβάινστάιγκερ στα χαφ της Μπάγερν.

Υ.Γ.1: Ότι και να κάνετε θα έρθουν στο ημίχρονο.

Υ.Γ.2: Το καλό φαγητό θέλει ένα χέρι, όταν μπλέξουν δυο κάτι δεν πάει καλά

Ήρθε η ώρα του Μαλλιώρα για τον Θοδωρή Κουνάδη

Η τελετή μύησης στον Μαλλιώρα έγινε ένα ζεστό βράδυ του Αυγούστου στη Λάρισα. Πάνε σχεδόν δυο χρόνια από τότε και ακόμα θυμάμαι την πρώτη μου σκέψη όταν ένα κομμάτι τρυφερό κοντοσούβλι, ποτισμένο με σως λεμονιού και με ένα υπέροχο μείγμα μπαχαρικών, συναντήθηκε με τον ουρανίσκο μου: “Γιατί να μην έχω κοντά στο σπίτι μου;”. Που να ήξερα ότι εκείνη τη στιγμή και μετά από άπειρες ευχές που έχω κάνει κατά καιρούς, το βλαμμένο το τζίνι μου είχε αποφασίσει να ικανοποιήσει μία;

Δεν πέρασε ένας χρόνος και ο Μαλλιώρας ήρθε μόλις 2.600 μέτρα μακρυά μου. Και από τότε, σε παρόμοιες ποδοσφαιρικές βραδιές, μια σούβλα κοντοσούβλι κατευθύνεται σπίτι μου. Εννοείται χοιρινό. Και φυσικά κανένα άλλο κρεατικό από τα υπόλοιπα που υπάρχουν στο μενού όπως καλαμάκια, μπιφτέκια κτλ. Μαλλιώρας σημαίνει Κοντοσούβλι.

Μία σούβλα λοιπόν ικανή για να χορτάσει …ανθρώπινα τρία άτομα. Βάζουμε και 3-4 φρεσκοψημένα πιτάκια για τον καθένα. Ζητάμε και τη συνοδεία snack sauce. Έχουμε ήδη στο ψυγείο ικανοποιητικό αριθμό Amstel γιατί με αυτή ταυτίσαμε το Champions League. Φροντίζουμε να βρίσκονται στην κατάψυξη ποτήρια μπύρας. Και …Come on Chelsea!!

Από μικρός στα Queen ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Πίτσα-μπύρα-μπάλα, μόνο στη θεωρία. ΟΚ, για τα 2/3 της πρότασης, αλλά η πίτσα νομίζω δεν είναι για τη φάση. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι είναι πιο εύκολη να τη φας (φαντάζεσαι να βλέπεις ματς και να πρέπει να φας κινέζικο;), τότε θα συμφωνήσουμε ότι δεν μπορεί να μπει στην ίδια πρόταση με μπέργκερ και σουβλάκια. Οπότε ας περάσουμε στο παρασύνθημα.

Η (ομαδική) παραγγελία η καλή βασίζεται σε ένα γνώμονα: να σκάσουμε και σίγουρα το μυστικό δεν είναι στο “κυρίως”, αλλά το τι θα γίνει στη μέση. Θα έλεγα ότι η ιδανική παραγγελία για ένα τέτοιο μεγάλο παιχνίδι θα έβρισκε στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής το ιστορικό μπεργκεράδικο της Γλυφάδας, τα Queen’s (άγνωστο γιατί λέμε “πάμε στα Queen’s κι όχι πάμε στο Queen’s – άβυσσος η ψυχή αυτών των νέων).

Έχουμε και λέμε λοιπόν: ξεκινάμε με ένα χαμ-μπιφτέκι (σάντουιτς με αλλαντικά, κρεμύδι, ντομάτα – για να γλιστράει- μαγιονέζα και μπιφτέκι), συνεχίζουμε με ένα τσιζ (θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και φρούτο: γιατί το τρως πεινάς, δεν πεινάς) και τελειώνουμε με τις πασίγνωστες πατάτες-μαγιό. Τα ξεπλένουμε όλα αυτά με μπύρα σε μπουκάλι (κι όχι σε κουτάκι) κατά προτίμηση Bud. Αυτοί που ξέρουν, λοιπόν, δεν παραγγέλνουν μόνο Queen’s, αλλά παίρνουν τηλέφωνο λίγο πριν αρχίσει το ματς για να έρθουν τα πακέτα στο ημίχρονο.

Πιστός του πίτσα – μπάλα – μπίρα ο Ηλίας Ευταξίας

Το φαγητό σε μία βραδιά τελικού Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι ο πρωταγωνιστής. Η μοναδική ξανθιά που επιτρέπεται στο δωμάτιο είναι το next big thing μετά το ματς και οτιδήποτε θα παίξει το ρόλο του συνοδού της. Η παραγγελία θα δοθεί Online στην Domino’s γιατί από τη στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα να αποφύγεις τον κάθε κουφό, περίεργο, βαριεστημένο υπάλληλο, (+έκπτωση) δεν τίθεται θέμα τηλεφωνήματος. Άσε που μπορώ να κανονίσω την ακριβή ώρα έλευσης (μάθε μπαλίτσα Χριστοφόρου).

Με κανόνα πως μόνο από μπύρα επιτρέπεται να “σκάσεις” κι όχι από φαγητό, μπαίνεις στην κατηγορία με τα ορεκτικά και παραγγέλνεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Parmesan dots, Potato Wedges, Mozzarella Sticks, Chicken Kickers, Chicken Strippers. Συμπληρώνεις άφθονες σος: Garlic & Herbs, Barbecue, Sweet Chilli, Ranch και τ’ απλώνεις στο τραπέζι. Πολλή μπύρα και βουτιές στα διάφορα πιάτα που είναι μπροστά σου μπορούν να επιτευχθούν χωρίς να πάρεις τα μάτια σου από την τηλεόραση και παράλληλα σε συνοδεύουν για περισσότερη ώρα από ένα σουβλάκι ή μία πίτσα*.

* Μία πίτσα pepperoni italian είναι default σε κάθε παραγγελία.

Πόσες φτερούγες θα φάει ο Μάνος Μίχαλος;

Αυτή είναι η ερώτηση που κάνω στον καθένα που παραγγέλνει μαζί μου KFC, όπου συμφωνούμε να πάρουμε ένα 24αρι bucket με hot wings. Θέλω να ξέρω, για να δω αν πρέπει να κάνουμε upgrade με 48. Η σχέση μου μαζί τους (με τις φτερούγες) κρατάει χρόνια και ποτέ δεν πέρασε δυσκολίες. Άντε, όχι, πέρασε όταν άρχισαν να βγαίνουν κάτι αστικοί μύθοι για τα κοτόπουλα και το πως αυτά μεγαλώνουν, περπατάνε, κολυμπάνε και δεν ξέρω κι εγώ τι κάνουνε, αλλά τα ξεπεράσαμε. Καθίσαμε κάτω, σαν νοήμονες άνθρωποι και κοτόπουλα, τα είπαμε και τα βρήκαμε.

Άλλωστε αυτή η κρατσανιστή επικάλυψη, η καυτερή γεύση και το γεγονός ότι τα μασουλάς και τα κρατάς με τα χέρια, γλείφεις δάχτυλα και όλα τα συναφή, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο για να τρώω την ώρα ενός τελικού Τσάμπιονς Λιγκ. Έχεις το κουβαδάκι σου, γιατί να πας σε άλλη παραλία;

Στο burger του θέλει αυγό τηγανητό ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά γεγονότα τα έχω συνδέσει με 2 πίτα γύρο χοιρινό, ντομάτα, κρεμμύδι, μαγιονέζα και μια πατάτα – ζαμπονό από το Tasty Corner στη Βούλα. Από τότε που έκλεισε όμως αυτό το τοτέμ της γεύσης, το φέρω βαρέως να πάρω άλλα σουβλάκια στο Τσου Λου. Καλά, λέμε καμιά μαλακία να περάσει η ώρα βασικά γιατί συνήθως σουβλάκια τρώω.

Για κάποιο λόγο όμως μου έχει κολλήσει τώρα να παίξω Αμερικάνικα στον συγκεκριμένο τελικό. Σκέψου ένα τηγανητό αυγό να μπαίνει πάνω στο μπιφτέκι, μαζί με τυρί, μπέικον, ντομάτα, κρεμμύδι, μαρούλι και spicy mayo. Από τότε που άνοιξε το Burger Joint στη Γλυφάδα έχω βρει την υγειά μου μπεργκερικώς. Κι ακόμα κι αν κάθε φορά λέω να φάω κάποιο άλλο Burger από τον κατάλογο, δεν μπορώ να απατήσω το Hangover Burger.

Στο τραπέζι επιβάλλεται φυσικά να παίζουν πατάτες με τσένταρ και μπείκον, jalapenos γεμιστά με Philadelphia και onion rings. Κλείνεις με μηλόπιτα που έχει για παρέα δύο μπάλες βανίλια μαδαγασκάρης, παγωτό που φτιάχνουν οι ίδιοι στο κατάστημα. Κι άσε τους άλλους να ρωτάνε πόσα κομμάτια πίτσα έφαγες εσύ και πόσα εγώ.

Περιμένουμε και την δική σου παραγγελία..