Η αιώνια λιακάδα στο shaker του Eric Lorincz

Αφορμή για να μιλήσουμε ήταν τα 50s best bar awards. To Kwānt του οποίου είναι συνιδιοκτήτης, μετά από 18 μόλις μήνες από το άνοιγμά του βρέθηκε στην έκτη θέση της λίστας και οδεύει ολοταχώς προς την κορυφή.

«Το σοκαριστικό ήταν περισσότερο την περσινή χρονιά, μόλις έξι μήνες μετά το άνοιγμα του Kwānt. Δεν περίμενα να πάρουμε την 47η θέση, ήταν αναπάντεχο. Φέτος ανεβήκαμε 41 θέσεις και αυτό είναι εκπληκτικό. Η σκληρή δουλειά και όλη η ομάδα που πίστεψε σε μένα αντικατοπτρίζονται σε αυτή τη θέση. Φαίνεται ότι ο κόσμος αγάπησε το Kwānt και κατάλαβε την σκληρή δουλειά και την αφοσίωση που δείχνουμε σε αυτό. Την πίστη που έδειξαν όλοι στο πλάνο μας. Και ελπίζουμε στα καλύτερα για το μέλλον».

Το Kwānt είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα bar του Λονδίνου. Μόλις μπαίνεις μέσα είναι σα να ταξιδεύεις στο χρόνο. Ένα ταξίδι στον αγαπημένο προορισμό και στην αγαπημένη ταινία του Erik Lorincz. Την Casablanca.

«Όταν πήγα στην Casablanca στο Μαρόκο και μπήκα στο Rick’s της ταινίας μαγεύτηκα. Μπορεί το μπαρ να φτιάχτηκε μετά την ταινία αλλά είναι κάτι μοναδικό. Μπαίνεις μέσα και είναι λες και κάνεις ένα ταξίδι. Χαλαρώνεις κατευθείαν. Αυτό ήθελα να εμπνέει και το δικό μου bar. Μόλις μπήκα στον χώρο, μου έκανε κάτι και κατάλαβα ότι εκεί θα ήθελα να ανοίξω το μπαρ μου».

«Ένιωσα κάτι το μοναδικό και αυτό είναι το νόημα όταν μπαίνεις σε ένα μπαρ. Αυτή είναι και η ουσία να δημιουργείς κάτι διαφορετικό και μοναδικό, ένα εξωτικό σκηνικό, σα να πας διακοπές. Ένα holiday bar. Αυτό είναι το Kwānt. Ένα τροπικό μέρος στην καρδιά του Λονδίνου».

«Όσον αφορά τα ποτά, θέλαμε να βάλουμε ποιοτικά υλικά κυρίως από την Αγγλία και να δημιουργήσουμε ποτά που είναι η αντανάκλαση του μοντέρνου mixology. Δημιουργούμε τις δικές μας γεύσεις όπως με τις φράουλες, ψάχνουμε νέες τεχνικές, νέα στυλ, δοκιμάζουμε νέα πράγματα συνεχώς και προσπαθούμε να εξελισσόμαστε. Έχουμε μια vintage κάβα, όπου μπορεί να έχουμε μόνο ένα μπουκάλι από ένα ποτό. Όταν το μπουκάλι τελειώσει δεν έχουμε να δώσουμε άλλο. Έχω φέρει πολλά μπουκάλια από την προσωπική μου συλλογή». 

Αυτές τις ημέρες τα bar του Λονδίνου ανοίγουν ξανά μετά το lockdown. «Τα bar μας για αρκετές εβδομάδες ήταν κλειστά. Είναι δύσκολα και στενάχωρα. Θέλαμε να γιορτάσουμε όσα συνέβησαν και ήμασταν κλειστά και δεν μπορούμε να μοιραστούμε την χαρά με τους πελάτες μας. Ελπίζουμε όλα όμως να πάνε καλά».

Για τον Eric οι διακρίσεις στα 50’s δεν είναι πρωτόγνωρες. Όταν βρισκόταν πίσω από την μπάρα του The American Bar του Savoy, ίσως του πιο ιστορικού bar στον κόσμο, κατέκτησε την κορυφή.

«Είναι μοναδικό να δουλεύεις σε ένα τέτοιο μπαρ, η πίεση ήταν μεγάλη. Αλλά το μπαρ είναι τόσο ιστορικό και όσα καταφέραμε εκεί ήταν μοναδικά. Η ενέργεια που παίρναμε από τον χώρο για να εμπνεόμαστε και να κάνουμε συνεχώς καινούργια πράγματα σεβόμενοι την ιστορία του. Βάζαμε όλη την ενέργειά μας πίσω από το μπαρ κάθε μέρα και αυτό έβγαινε καθημερινά στον κόσμο».

Η κουβέντα συνεχίζεται με τα 50s να αιωρούνται από πάνω της αφού ο Eric έχει περάσει επίσης από το bar που φέτος κατέκτησε την πρώτη θέση στην λίστα. Το Connaught bar.

«Είμαι πολύ χαρούμενος που το Connaught πήρε την πρώτη θέση και κάθε μου εμπειρία εκεί μέσα μου έμαθε πολλά και πήρα κάτι από όλους όσους δουλεύουν εκεί. Οπότε είμαι πάρα πολύ χαρούμενος».

Κάπου εκεί κατάλαβα ότι έχουμε πάρει την ιστορία του Eric λίγο ανάποδα. Ας ξεκινήσουμε από την αρχή.

«Στην Σλοβακία είδα την φωτογραφία ενός bartender σε ένα περιοδικό, και αμέσως εντυπωσιάστηκα. Μάζεψα λεφτά και πήγα στην Πράγα για να παρακολουθήσω μια σχολή bartending μιας και στην Σλοβακία δεν υπήρχε. Εκεί έμαθα τα πρώτα πράγματα και μπουσούλησα στον χώρο. Είδα πως δουλεύουν και για μένα όλα αυτά ήταν άγνωστα γιατί δεν είχαμε τέτοια μπαρ στην Σλοβακία».

«Το 2001 ξεκίνησα την σχολή στην Πράγα. Εκεί γνώρισα έναν δάσκαλο ο οποίος θα άνοιγε ένα υψηλού επιπέδου cocktail bar στην Σλοβακία. Του συστήθηκα, του είπα ότι κατάγομαι από εκεί, και μου λέει ‘αλήθεια;’. Ένα μήνα αφού ξεκίνησα την σχολή με προσεγγίζει και μου λέει: “Την επόμενη παρασκευή θα έρθεις μαζί μου γιατί θέλω την βοήθεια σου”. Έτσι ξεκίνησα να πηγαινοέρχομαι Μπρατισλάβα – Πράγα».

«Μόλις τελείωσα την σχολή μου έκανε πρόταση για μόνιμη δουλειά και φυσικά δέχτηκα. Έμεινα 3,5 χρόνια. Ήθελα όμως να μάθω περισσότερα. Το 2004 ήρθα στο Λονδίνο και έπιασα δουλειά σε ένα nightclub (το Attica) σαν βοηθός σερβιτόρου. Καθάριζα ποτήρια και μάζευα τασάκια αλλά έπρεπε να βγάλω χρήματα για να πηγαίνω στα μαθήματα αγγλικών και να μάθω τέλεια την γλώσσα. Σιγά σιγά αναρριχήθηκα και έφτασα να δουλεύω στο ιαπωνικό restaurant Nozomi και στο Purple Bar του London’s Sanderson Hotel. Εκεί καλλιεργήθηκε και η αγάπη μου για την ιαπωνική κουλτούρα». 

Ο Eric μου έδωσε την τέλεια πάσα για να τον ρωτήσω για την σειρά bar kit την οποία έχει λανσάρει εδώ και μερικά χρόνια. Είχαμε μιλήσει για αυτά τα αριστουργήματα στην προηγούμενη καραντίνα μιας και το ελληνικό starshaker τα φέρνει αποκλειστικά στην χώρα μας. Η σειρά Birdy by Eric Lorincz είναι μικρά κοσμήματα με ασύλληπτη έμφαση στην λεπτομέρεια.

«Αυτό ήταν κάτι που μου ήρθε σαν ιδέα, σε ένα ταξίδι μου στην Ιαπωνία όπου το bartending είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο. Είδα τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν και ήταν όλα τέλεια σε κάθε τους λεπτομέρεια. Και είδα να χρησιμοποιούν πολύ το shaker τριών κομματιών, κάτι που εδώ στην Ευρώπη δεν χρησιμοποιούσαμε, χρησιμοποιούμε περισσότερο boston shakers. Μοναδικής αισθητικής και ποιότητας jiggers. Kαι το είπα στον συνέταιρό μου και μου λέει “πάμε να το ξεκινήσουμε”. Ήταν κάτι που ξεκίνησε αυθόρμητα, και είμαστε ευτυχισμένοι για το τελικό αποτέλεσμα και λειτουργεί πολύ καλά. Ένας από τους πρώτους διανομείς ήταν το starshaker στην Ελλάδα και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό».

Η αγάπη του Eric Lorincz για την Ιαπωνία είναι αυτή που τον έχει στιγματίσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην πορεία του.

«Στην Ιαπωνία είναι αφοσιωμένοι με την δουλειά τους, έχουν πειθαρχία, όχι στρατιωτική όσο εσωτερική, η οποία πηγάζει από το πάθος για αυτό που κάνουν. Ο πάγος, τα εργαλεία είναι όλα τέλεια και η προσήλωση στην λεπτομέρεια είναι μοναδική. Εκεί έμαθα για τον πάγο και έτσι τον έφερα στα μαγαζιά που δούλευα. Καθαρός σαν κρύσταλλο. Έψαξα και βρήκα εταιρείες στο Λονδίνο για να μου φτιάξουν αυτό που είχα δει στην Ιαπωνία. Και έτσι προσπάθησα να συνδυάσω την δική μου δημιουργικότητα με την αφοσίωση στην λεπτομέρεια που έμαθα από αυτούς τους ανθρώπους. Κάπως έτσι έφτασα σε αυτό που είμαι σήμερα».

Δεν θέλησα να είμαι προβοκάτορας και να τον ρωτήσω αν αγαπάει περισσότερο την Ιαπωνία ή την χώρα μας αλλά μιλήσαμε αρκετά και για την Ελλάδα την οποία έχει επισκεφτεί πολλές φορές.

«Θυμάμαι όταν είχα έρθει πρώτη φορά στο bar show της Αθήνας, είχα μείνει έκπληκτος από το επίπεδο αλλά και την ατμόσφαιρα στο κέντρο της Αθήνας. Επίσης όταν είχα επισκεφτεί το Clumsies τις πρώτες μέρες που είχε ανοίξει τους είχα πει ότι αυτό που είχα αντικρίσει ήταν κάτι μοναδικό και είμαι πολύ χαρούμενος να τους βλέπω να πετυχαίνουν τόσα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια και να φτάνουν τόσο ψηλά στα 50’s και είμαι σίγουρος ότι μια μέρα θα φτάσουν στην κορυφή».

«Επίσης το Baba au Rum αξίζει όλο τον σεβασμό μας αφού είναι αυτό που ξεκίνησε την σκηνή. Το Odori, το Gin joint που νομίζω είναι κλειστό τώρα δυστυχώς. Το bar show της Αθήνας είναι μοναδικό γιατί ο καιρός τον Nοέμβριο είναι καλός ακόμα και πας από το ένα μπαρ στο επόμενο και εύχομαι να βλέπω αυτή την πόλη και γενικά την χώρα να ανεβαίνει συνεχώς επίπεδο. Τα νησιά είναι υπέροχα και μοναδικά. Δηλώνω ερωτευμένος με τα νησιά. Όχι μόνο με τις εικόνες που γεμίζεις αλλά και με τις γεύσεις που δοκιμάζεις εκεί».

Η κουβέντα μας επιστρέφει στο Clumsies όταν τον ρωτάω για τα αγαπημένα του bar σε όλο τον κόσμο.

«Το Clumsies. Όταν το επισκέφτηκα πρώτη φορά και γύρισα πίσω στο Λονδίνο είπα στον manager μου πόσο μπροστά είναι σε όλα του. Ο χώρος, τα ποτά, η κάβα, ο εξοπλισμός. Είναι τόσο πιο μπροστά από ό,τι άλλο έχω δει. Το μπαρ όπως θα έπρεπε να είναι. Δεν είναι μόνο ο εξοπλισμός όμως αλλά και οι άνθρωποι και το vibe που αποπνέει που κάνουν ένα bar να ξεχωρίζει».

«Έτσι λατρεύω το Juniper bar που σερβίρει εκπληκτικά martinis και είναι ένα speakeasy που μπαίνεις μέσα από μια πόρτα που είναι vending machine. To Surf’s club στο Four seasons του Μαϊάμι το οποίο έχει εκπληκτικό vibe και σε ταξιδεύει πίσω στην δεκαετία του ’30 όταν ήταν κλειστό members club. Στην Αυστραλία επίσης η φιλοξενία είναι μοναδική και δείχνουν μεγάλη προσήλωση στην λεπτομέρεια. Τέλος δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν είχα πάει στο Μπουένος Άιρες και είχα πει στον ταξιτζή ότι πάω σε ένα μπαρ στην τάδε διεύθυνση. Μόλις φτάσαμε είδαμε ένα μαγαζί λουλουδιών και εκεί μέσα βρίσκεται το Floreria Atlantico. Μία απίστευτη εμπειρία».