Ιδού η Ρόδος ιδού και το τσουρέκι

Το αεροπλάνο που κατέφθασε την δεκάτη βραδινή της 2ας Ιανουαρίου είχε δύο πολύ σημαντικούς επιβάτες. Έναν με σάρκα και οστά (τον κομιστή του τσουρεκιού) και έναν με αυγά, αλεύρι, βούτυρο και ό,τι άλλο βρίσκεται σε ένα σωστό τσουρέκι.

Ο κομιστής έφερνε πεσκέσι. Λέξη τούρκικη όπως και το περιεχόμενο της σακούλας. Το μαρτυρούσε άλλωστε και το όνομα πάνω στη σακούλα: Σαρρή Χασάν – Νετζιάτ – Νιχάτ. Ή αλλιώς οι άνθρωποι που φτιάχνουν το πιο ωραίο τσουρέκι στη Ρόδο. Οι άνθρωποι που τρέχουν την “Στάνη”.

Με συνοπτικές διαδικασίες, δύο τσουρέκια βρέθηκαν στα τραπέζια της κουζίνας έτοιμα για να συναντήσουν το μαχαίρι και σε συνέχεια το στομάχι των συντακτών του Oneman.gr και όσων παρατρεχάμενων είχαν μαζευτεί σαν τα κοράκια έξω από την πόρτα.

Ποιός ξέρει πόσα άλλα τσουρέκια φυγαδεύτηκαν στα γύρω γραφεία. Αλλά δεν έχει σημασία γιατί εμείς κρατήσαμε δύο για την πάρτη μας. Ναι, αυτά τα δύο.

Κι εκεί ήταν που αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά ποιοί είναι τα παιδιά εδώ μέσα και ποιοί οι μεγάλοι. Δεν έχεις προσέξει ότι σε κάθε μπουφέ με γλυκά όλοι ορμάνε στις σοκολάτες και εκείνα τα περίεργα με τις κρέμες, τα ρούμια, τα σαβαγιάρ, τους μπεζέδες κλπ τα τρώνε μόνο οι μεγάλοι; Ε εδώ όλοι έπεσαν στο τσουρέκι με τη σοκολάτα.

Αλλά δεν ήταν αρκετό. Και κάθε κομμάτι σε έβαζε σε πειρασμό για το επόμενο. Όσο τα όρνεα έψαχναν για άλλη λίγη σοκολάτα στο τσουρέκι τους, το σκέτο τσουρέκι είχε κοπεί σε κομμάτια. Η μυρωδιά ήταν αρκετή για να σε κάνει να ξεχάσεις το παιδικό γλυκό και να αφεθείς σε αυτό που κάποιοι ονόμασαν “σκέτο” τσουρέκι. Πόσο λίγη αυτή η λέξη για αυτό το τσουρέκι.

Και που είστε; Όποιος έρχεται από Ρόδο, ξέρει πού θα μας βρει.