Κάνε ένα διάλειμμα, πήγαινε ένα Kitty Cat
Το μαγαζί που φιλοδοξεί να αλλάξει τα δεδομένα στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας έχει μελετημένη μπάρα, δυνατά decks και εξαιρετική κουζίνα. Α, και έναν δράκο.
- 6 ΔΕΚ 2015
Χωμένο μέσα σε μια Στοά της Σταδίου, με δυο σειρές από κινέζικα καπέλα να το ξεπροβοδίζουν κρεμασμένα αντικριστά σαν σε επίσημο χορό κάποιου περίφημου και πλούσιου Ασιάτη, το Kitty Cat κάνει εδώ και ένα χρόνο τους περαστικούς να γυρίζουν το βλέμμα προς το μέρος του και να κοντοστέκονται. Οι μεν παλιοί, το κοιτάζουν με την ας την πούμε ψαγμένη απορία του στυλ ‘εδώ δεν ήταν το Far East;‘ ενώ οι καινούριοι με την εντελώς απλή και εύλογη ‘τι είναι εκεί μέσα;‘
Θα είμαι ειλικρινής. Πέρσι τέτοια εποχή, όταν βρέθηκα στη θέση των παραπάνω περαστικών, δεν αναζήτησα κάποιο κινέζικο εστιατόριο αλλά τα λεφτά που λογικά θα μοίραζαν ένεκα των γιορτών κάποιοι πλούσιοι κουστουμάτοι κύριοι (ναι, τους έκανα και εικόνα στο μυαλό μου). Ο κόσμος ήταν τόσος πολύς που δεν μπορούσα να δώσω κάποια άλλη λογική εξήγηση.
Αργότερα το ίδιο βράδυ, όταν πλέον είχα μάθει περί τίνος επρόκειτο αποφάσισα να δω ιδίοις όμμασι ποιο είναι επιτέλους αυτό το περιβόητο club restaurant που φτιάχνει ουρές πίσω από τους φοίνικές του.
Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson
Έκτοτε, μπορώ να μετρήσω αρκετά χειμερινά Σάββατα που το τιμήσαμε δεόντως ως παρέα. Η αλήθεια είναι ότι όταν έμαθα ότι πίσω από το εγχείρημα με το φαντασμαγορικό background και το όχι και τόσο συνηθισμένο κόνσεπτ κρύβονται οι άνθρωποι του Κυρίου και του Flower στη Μαβίλη (γνωστή η αγάπη μου) αλλά και του Τώρα, Κ44, ήταν που πείστηκα οριστικά ότι αυτό το μαγαζί, έχει κάτι που θέλω να το εξερευνήσω.
Άφησα το χρόνο να περάσει λοιπόν, και λίγο πριν το μαγαζί σβήσει το πρώτο του κεράκι, έκανα του ντου που τόσον καιρό περίμενα συνοδεία της Φραντζέσκας βεβαίως βεβαίως.
Στην μπάρα του μαγαζιού, με περίμενε ο Δημήτρης Αναγνώστου, ένας εκ των ιδιοκτητών δηλαδή. Δεν προλάβαμε να σφίξουμε τα χέρια, και άρχισα να τον ρωτάω τι είναι επιτέλους αυτό το περίφημο Kitty Cat, πέρα από το νέο hot spot της πόλης.
Τι να κάνει και αυτός, μου απάντησε.
“Αυτό το μαγαζί ξεκίνησε να είναι κάτι ενδιαφέρον, κάτι μοναδικό για τη νυχτερινή ζωή της Αθήνας. Όταν είδαμε τον χώρο με τους συνεργάτες μου μείναμε άφωνοι. Δεν πιστεύαμε ότι μπορεί κάποιος να βρει στο κέντρο της Αθήνας ένα τέτοιο μαγαζί. Εδώ παλιά ήταν το Far East. Εμείς έχουμε προσθέσει αρκετά στοιχεία αλλά έχουμε κρατήσει το κινέζικο fusion. Προσπαθήσαμε να βάλουμε τη δική μας πινελιά έτσι ώστε να δείξουμε την ταυτότητά μας στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας“.
Πριν συνεχίσουμε με το Δημήτρη, να σου πω ότι ο δράκος που βλέπεις είναι ίσως ο πιο πολυφωτογραφισμένος, πολυινσταγκραμαρισμένος δράκος της πόλης. Ναι Καλίσι, έχουμε και εμείς.
Ας επιστρέψουμε όμως στο Δημήτρη και τη φιλοσοφία του Kitty Cat.
“Μας διακατέχουν τέσσερις λέξεις: Ευγένεια, χαμόγελο, χορός και εξυπηρέτηση. Όλα αυτά συνδυάζονται με ωραία ποτά τα οποίο έχει επιμεληθεί ο Γιάννης Σαμαράς, με ωραίο φαγητό αν και σε μικρό μενού το οποίο έχει επιμεληθεί ο σεφ μας, Χρήστος Φασέας και με decks από τα οποία περνάνε ορισμένοι από τους καλύτερους Djs της Αθήνας. Σκοπό έχουμε να κάνουμε τις βραδιές μοναδικές και τον κόσμο να χορεύει. Όλη η Αθήνα έχει ευχάριστα γεμίσει από πολλά ωραία μπαράκια. Αλλά που δεν χορεύει ο κόσμος. Η φιλοσοφία μας φέτος είναι bar club restaurant“.
Το Kitty Cat, πέρα από το χορό στον οποίο μας καλεί να επιδοθούμε τις Παρασκευές και τα Σάββατα, φροντίζει ώστε και οι καθημερινές μας να έχουν δράση.
Λίγο πριν το μπέρκερ κάνει έφοδο και σταματήσω να ακούω μία για πάντα τα λεγόμενα του Δημήτρη, προσπάθησα να επισπεύσω το θέμα ‘όνομα’ και να μάθω ποιος σκέφτηκε το Kitty Cat.
“Το όνομα το σκεφτόμασταν πολύ καιρό. Θέλαμε κάτι δίλεξο και εύηχο. Ο Ειρηναίος, ο συνεργάτης μου έβλεπε σε κάποια φάση μία ταινία που δεν θυμάμαι τώρα το όνομά της και σε μία σκηνή άκουσε τη φράση ‘Hey you Kitty Cat’. Αυτό ήταν. Πάτησε pause με πήρε τηλέφωνο και μου λέει ‘Το βρήκα είναι Kitty Cat’!“
Ο Χρήστος Φασέας με αυτό το υπέρτατο, υπεργευστικότατο μπέργκερ έκανε έφοδο στο τραπέζι, στη συζήτηση, στο στομάχι μου.
Ο λόγος στο Χρήστο λοιπόν.
“Έχουμε αλλάξει αρκετά πράγματα από πέρσι. Επειδή το μαγαζί λειτουργεί και ως club, δεν θέλαμε να βάλουμε ένα μενού που θα επηρεάζει την όλη fun κατάσταση. Φτιάξαμε λοιπόν ένα μενού με πέντε πιάτα, που γίνονται επτά μαζί με τα πιάτα ημέρας. Το μπέργκερ είναι ένα από τα πιο δυνατά. Πρόκειται για ένα πολύ καλής ποιότητας κρέας, το μπέικον το φτιάχνουμε μόνοι μας, η μαρμελάδα από κρεμμύδι είναι μία διαδικασία που παίρνει ώρες, την πατάτα τη ζυμώνουμε τρεις μέρες με μία ειδική διαδικασία“.
Πάνω που πήγα να τον διακόψω, το πιρούνι αποφάσισε να κάνει επίθεση στη σαλάτα. Ήμουν χαμένη από χέρι αλλά όχι από γεύση. Αν βρεθείς σε φάση υγιεινή διατροφή ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, παράγγειλέ την. Είναι διαταγή.
Ρώτησα το Χρήστο τι έχει μέσα και είναι τόσο ωραία. “Έχουμε κάνει μία σαλάτα, η οποία είναι κάτι πολύ υγιεινό, vegan έτσι ώστε να μπορέσουμε να καλύψουμε και την περίπτωση που κάποιος δεν θέλει να φτιάξει κρέας. Είναι με βάση το κινόα“.
Ο Δημήτρης δίπλα μου, μου έκανε νόημα να περιμένω για το γλυκό και φώναξε και στην Φραντζέσκα να κάνει το ίδιο. Ο Χρήστος ταυτόχρονα, εξηγούσε τι επρόκειτο να δοκιμάσουμε. “Έχουμε ένα γλυκό με διάφορες γεύσεις όπως φυστικοβούτυρο, gianduja, πραλίνα φεγιετίνι (το γύρω γύρω του caprice). Γενικά πρόκειται για ένα γλυκό που σου φέρνει στην μνήμη διάφορα πράγματα από την παιδική σου ηλικία“.
Έχεις καταλάβει πιστεύω, αλλά αν δεν το φας δεν έχεις ιδέα. Ο πάτος του γλυκού, έχει γεύση caprice. ‘Τόσα χρόνια γλυκατζού τέτοιον πάτο, δεν ξανάφαγα’ ένα πράγμα.
Όταν είχαμε ηρεμήσει από το σοκ του γλυκού, ήρθε η ώρα του Γιάννη Σαμαρά ο οποίος μου μίλησε λίγο για το ύφος της μπάρας του μαγαζιού. “Θέλαμε να δώσουμε έμφαση στο αρμονικό πάντρεμα του κοκτέιλ με το φαγητό. Η λίστα είναι απλή, δεν πάμε να κάνουμε κάτι τόσο πρωτοποριακό ώστε να χαρακτηριστούμε cocktail bar, αλλά σίγουρα δίνουμε έμφαση στο ποτό. Έχουμε κάποιες επιρροές από asian twist τόσο όσο όμως“.
Το πρώτο κοκτέιλ που μας έφερε να δοκιμάσουμε ήταν το Midnight Delay το οποίο έχει ως βάση παλαιωμένο ρούμι και μέσα στα συστατικά του μπορείς να ‘ακούσεις’ το σιρόπι τζίντζερ και το αχλάδι.
Ακολούθησε το Luau Mai Tai, και αυτό με βάση το ρούμι στο οποίο μπορείς από σχετικά μακριά να μυρίσεις το σιρόπι πικραμυγδάλου και να σου τρέξουν σάλια.
Πριν σου πω διεύθυνση, μία μικρή συμβουλή: Το Kitty Cat για την ώρα τουλάχιστον, έχει το μονοπώλιο του dance club στο κέντρο της Αθήνας. Όταν αποφασίσεις να το επισκεφθείς επομένως, φρόντισε και να το ‘φχαριστηθείς’ όπως του πρέπει.
Cheers!
Σταδίου 7, Αθήνα
Υ.Γ.: Οι Χαβανέζες στο site του μαγαζιού, όλα τα λεφτά.
