Κανείς δεν έχει ταξιδέψει όπως ο Alfred Cointreau

Ο Alfred Cointreau κουβαλάει ένα επίθετο με ιστορία 168 ετών και μια κληρονομιά που είναι αναγκασμένος να συνεχίσει. Για τον ίδιο, όμως, το Cointreau δεν είναι βάρος αλλά το πάθος που τον οδηγεί στην ζωή του. Αυτό το λικέρ πορτοκαλιού που μοιάζει τόσο εξωτικό, τόσο μοναδικό, αυτό το spirit σύμβολο, τον ακολουθεί σε όλα του τα ταξίδια ανά τον κόσμο, σε γειτονιές και bar που θα ζήλευε ο καθένας μας.

Αυτές οι εμπειρίες είναι που του έδωσαν την έμπνευση να γράψει ένα βιβλίο, έναν ταξιδιωτικό οδηγό τσέπης, ένα βίπερ εμπειριών και να τις μοιραστεί μαζί μας. Το όνομά του Night-Time Walks και περιέχει 34 ενδιαφέρουσες ιστορίες από όλες τις μεριές του κόσμου. Ο Alfred είναι ένας συλλέκτης στιγμών. Κάθεται στην μπάρα, πίνει το cocktail του με Cointreau, παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω του και κρατάει σημειώσεις. Παράλληλα, σε μια χαρτοπετσέτα ζωγραφίζει την στιγμή που θέλει να του μείνει στο μυαλό. Τη ζωγραφίζει με τον δικό του τρόπο για να είναι πιο δυνατή και πιο ζωντανή από μια φωτογραφία. Κάποια στιγμή φτάνει στην του γουλιά. Την πίνει, μαζεύει τις σημειώσεις του, αφήνει μισοτελειωμένο το σκίτσο και βάζει μπρος για την επόμενη εμπειρία. 

Τον συνάντησα όχι σε μια μπάρα, αλλά στο lobby του ξενοδοχείου που διέμενε την εβδομάδα που επισκέφθηκε την Αθήνα. Ο Alfred ξεχωρίζει από μακριά με την φινέτσα και την δυνατή του αύρα. Χαρακτηριστικά που έχει και το ίδιο το Cointreau σαν ποτό. Τα σπαστά του αγγλικά που έχουν γαλλική προφορά, κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσες τις ιστορίες του.

Το 1849 ο Adolphe Cointreau και ο αδερφός του Edouard-Jean Cointreau αποφάσισαν να ασχοληθούν με την απόσταξη και να δημιουργήσουν ένα λικέρ πορτοκάλι που θα έχει απαράμιλλη εξωτική γεύση και θα αφήσει το στίγμα του σε όλο τον κόσμο. Τα κατάφεραν και σήμερα, έξι γενιές μετά, ο Alfred κρατάει αυτό που έλαβε σαν παράδοση και το συνεχίζει, το διανθίζει και το προχωράει μπροστά.

Δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω πως είναι να φέρεις ένα επίθετο με ιστορία που διασχίζει 3 αιώνες. Αφού αστειεύτηκε λέγοντας ότι είναι αβάσταχτο μου απάντησε “Για μένα είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μεγάλωσα από την οικογένεια μου με αρχές και πάντα μου έλεγαν να είμαι ταπεινός και να σέβομαι το επίθετο μου, την ιστορία του και την κληρονομιά που φέρει. Ο παππούς μου μου έμαθε να μην το εκμεταλλεύομαι προς όφελός μου, γιατί πολύ απλά κανείς ποτέ στην οικογένεια δεν το έκανε”. Κι όμως ο Alfred από την πρώτη του λέξη, σου βγάζει αυτή την ταπεινότητα που περιγράφει.

Η συζήτηση, φυσικά, πήγε στο Cointreau. Υπήρχε ένα μπουκάλι στο τραπέζι, το πιάνει και μου λέει “Το σχήμα του μπουκαλιού και το χρώμα δεν έχει αλλάξει ποτέ. Από το 1849 παραμένει ίδιο. Εξελίξαμε την ετικέτα, αλλά πάντα ήταν εξέλιξη και όχι ριζική αλλαγή. Το μπουκάλι είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Γιατί ο Edouard-Jean Cointreau ήθελε να μας εξηγήσει μέσα από αυτό ολόκληρη την φιλοσοφία του Cointreau. Οι τέσσερις γωνίες του μπουκαλιού είναι τα τέσσερα συστατικά του και είναι μια συνταγή που δεν έχουμε αλλάξει ποτέ ενώ στη μια πλευρά υπάρχει η υπογραφή του”.

“Αυτό ήταν το όνειρο δύο αδερφών, που ήταν φουρνάρηδες και θέλησαν να φτιάξουν λικέρ και αποστάγματα. Και όταν άρχισαν να το κάνουν, πάντα είχαν σεβασμό για τις αυθεντικές συνταγές των λικέρ και την πρώτη ύλη. Το πορτοκάλι εκείνη την εποχή ήταν κάτι σπάνιο, κάτι ιδιαίτερο. Το χρυσό φρούτο όπως το έλεγαν στην Ανζέ. Τα Χριστούγεννα όταν έδινες πορτοκάλι για δώρο ήταν ένα υπέροχο δώρο. Τα δύο αδέρφια ήθελαν να το κάνουν διάσημο και να φτιάξουν με αυτό κάτι εξωτικό. Γι’ αυτό ταξίδεψαν σε ολόκληρο τον κόσμο για να βρουν πορτοκάλια. Για δέκα χρόνια δούλευαν για να επιτύχουν την τέλεια ισορροπία γλυκύτητας και πικρής γεύσης από τις φλούδες πορτοκαλιού που είναι το κύριο συστατικό της συνταγής μας. Τελικά κατάφεραν και δημιούργησαν κάτι πραγματικά ξεχωριστό”.

Σήμερα το Cointreau αποτελεί ένα από τα πιο κλασικά spirits παγκοσμίως. Ο Alfred μου έβαλε έναν γρίφο, να βρω ποιος είναι ο αναγραμματισμός της λέξης Cointreau στα αγγλικά. Τελικά απέτυχα και μου το αποκάλυψε. “A true icon”. Άλλωστε θα το βρεις σε μερικά από τα κλασικότερα cocktails που έχουν γράψει την δική τους ιστορία. Cosmopolitan, White lady, Sidecar, Margarita είναι μόνο μερικά από τα δεκάδες στα οποία έχει βάλει την μαγεία του το Cointreau. Μία λαχταριστή Margarita με μια ροδέλα για γαρνιτούρα επέλεξε και ο Alfred να βάλει δίπλα του στο εξώφυλλο του Night-Time Walks. Στο οπισθόφυλλο είναι το ποτήρι άδειο.

“Ήθελα να γράψω το βιβλίο πολύ καιρό. Στην αρχή ήθελα να του δώσω το όνομα L’ apperitif monsieur Cointreau και να έχει μέσα συνταγές με κοκτέιλ. Μιλήσαμε με την ομάδα του Cointreau και καταλήξαμε ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι περισσότερο από απλά ένα βιβλίο με συνταγές cocktail. Και να το αποτέλεσμα: ένα βιβλίο εμπειρίας. Ένας ταξιδιωτικός οδηγός νύχτας όπως προδίδει και το όνομά του. Ήταν δύσκολο να διαλέξω συγκεκριμένες πόλεις γιατί λόγω δουλειάς ταξιδεύω συνέχεια και δεν μπορούσα να αποφασίσω ποιες να βάλω τελικά. Θέλω να γράψω τέσσερα βιβλία, όπως οι τέσσερις γωνίες του μπουκαλιού. Κάθε ιστορία έχει το όνομα της πόλης και μετά μπορεί να περιγράφει ένα μπαρ ή ένα cocktail ή μια προσωπικότητα. Είναι σε μικρό μέγεθος για να μπορεί να το έχεις πάντα μαζί σου και στο τέλος έχει τις διευθύνσεις από τα μέρη για να τα επισκεφτείς αν θες”.

Μέσα στο βιβλίο του έχει αφιερώσει ένα κεφάλαιο και στη Νάξο “Πήγα στην Νάξο κατά την διάρκεια του μήνα του μέλιτος. Η γυναίκα μου ξέρει καλά την Ελλάδα και εγώ δεν θέλω στις διακοπές μου να πηγαίνω μακριά, επειδή έτσι κι αλλιώς ταξιδεύω πολύ. Στην Ευρώπη είμαστε τυχεροί γιατί μπορούμε σε απόσταση δύο ωρών να πάμε σε εξωτικά μέρη. Έτσι διαλέξαμε τη Νάξο για μήνα του μέλιτος μιας και είναι ένα από τα μεγαλύτερα νησιά στο Αιγαίο. Εκεί έχει ένα αποστακτήριο με λικέρ. Πήρα το σκούτερ, πήγα και ήταν υπέροχο. Η γεύση του λεμονιού δεν είναι ίδια με αυτή που έχουμε εμείς, αλλά είναι ιδιαίτερη και υπέροχη”.

Η συζήτηση συνεχίστηκε με κεντρικό θέμα την Ελλάδα και συγκεκριμένα το METAXA “Πριν 3 χρόνια κάναμε ένα ταξίδι με φίλους στην Ελλάδα. Δεν ήξεραν το METAXA. Σε κάθε στάση που κάναμε, σε κάθε νησί, σε κάθε μέρος βρίσκαμε METAXA. Και όταν ήταν να γυρίσουμε όλοι πήραν ένα για να έχουν να θυμούνται την Ελλάδα. Είναι πολύ ωραίο. Είναι πολλά περισσότερα από ένα προϊόν, είναι κάτι το μοναδικό. Το βλέπεις παντού στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Οι Έλληνες είναι πολύ περήφανοι για αυτό το προϊόν τους, όπως και εμείς για το Cointreau”.

Μας εκμυστηρεύεται ότι ο πατέρας του έχει πάθος με τα vintage αυτοκίνητα ενώ ο παππούς του ακόμα και σε μεγάλη ηλικία αγαπούσε το αποστακτήριο σαν παιδί του και το επισκεπτόταν καθημερινά. Όταν τον ρώτησα ποιο είναι το δικό του πάθος δυσκολεύτηκε να μου απαντήσει. “Και τα δύο. Όταν ήμουν μικρός μεγάλωσα στο γκαράζ που είχε φτιάξει στο σπίτι ο πατέρας μου. Πήγαινα και τον βοηθούσα γιατί μου άρεσε να κάνω δουλειές με τα χέρια. Δεν είναι ότι είσαι απλά μηχανικός αυτοκινήτων, είσαι μηχανικός υπέροχων, πανέμορφων, κλασικών αυτοκινήτων. Μπορείς να τα παρομοιάσεις με κοσμήματα. Όταν ήμουν 14 τον ρώτησα αν μπορώ να είμαι η επόμενη γενιά στο γκαράζ και να το αναλάβω και μου απάντησε ‘Όχι. Το πάθος θέλει υπομονή. Δεν θέλω να είναι η βασική σου δουλειά’. Αυτό με έκανε να το αγαπήσω ακόμα περισσότερο. Το πρώτο αμάξι που οδήγησα ήταν μια Ferrari Dino. Ο πατέρας μου πήγαινε κάθε πρωί με χαμόγελο στο γκαράζ του και ο παππούς με το ίδιο πλατύ χαμόγελο πήγαινε στο αποστακτήριο μέχρι 90 ετών. Είχε πάρει σύνταξη αλλά εκείνος πήγαινε καθημερινά. Όταν έχεις πάθος τότε μόνο έχεις κίνητρο και κάνεις αυτό που θες με μεράκι και θες να γίνεσαι καλύτερος. Εγώ το βρήκα και στα δύο και όταν ασχολείσαι με κάτι που φέρει το όνομά σου τότε έχεις πολύ μεγαλύτερο κίνητρο”.

Και αυτό φαίνεται σε κάθε τι με το οποίο καταπιάνεται ο Alfred. Το πως μιλάει για το Cointreau, το μεράκι που έχει βάλει στο βιβλίο του και σε κάθε μικρή του λεπτομέρεια. Λίγο πριν φύγω, τον ρωτάω να μου περιγράψει το Cointreau σα να ήταν άνθρωπος με προσωπικότητα “Είναι γυναίκα. Φυσικά και είναι γυναίκα. Καθαρή προσωπικότητα σαν από διαμάντι αλλά μέσα σε ένα πέπλο μυστηρίου. Κομψή, σέξι αλλά και αυθάδης. Δύο προσωπικότητες σε ένα ποτό”.

Μου υπέγραψε το Night-Time Walks, χαιρετηθήκαμε και έφυγα. Είναι σίγουρο ότι λίγο πριν κλείσω την βαλίτσα στο επόμενο ταξίδι μου τούτο το βιβλίο θα είναι πάνω – πάνω.