Ξέρεις πόσα πράγματα μαθαίνεις στο ZAF;

Στο ZAF μπορεί να βρεθείς για πολλούς λόγους. H πλατεία Αγίας Ειρήνης είναι από τις πιο hot περιοχές τα τελευταία δύο χρόνια στο κέντρο, μαζεύει πλέον όλο το hip νεαρόκοσμο του κέντρου ή μπορεί να πας γιατί απλά κάνει ζέστη και η πλατεία προσφέρει αρκετές ανάσες δροσιάς.

Το σίγουρο είναι ότι αν βρεθείς στην περιοχή το μάτι σου θα πέσει αμέσως στο ZAF. Το πολύ προσεγμένο cafe-bar έχει σύγχρονη διακόσμηση που βασίζεται στο ξύλο και τις αποχρώσεις του (οτιδήποτε από παλέτες μέχρι τα ξύλινα καρούλια της ΔΕΗ), σε μπερδεύει μεταξύ φτηνού και ακριβού, είναι μαγαζί γωνία.

Εγώ βέβαια αυτά τα έμαθα εκ των υστέρων. Τυχαία βρέθηκα εκεί. Βλέπεις στην ευρύτερη παρέα, όπως σε κάθε παρέα, υπάρχει αυτός που δεν πάει πουθενά χωρίς λόγο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν πάει πουθενά αν δεν έχει υψηλή “παικτικότητα”. Έτσι το λέει. “Playability” αγγλιστί.

Τον συναντάς -συναντάω- στο Σύνταγμα, Κυριακή βράδυ για να είμαι συγκεκριμένος, περνάτε από όλη την Καρύτση που συνολικά δε μαζεύει πάνω από 40 νοματέους και κατηφορίζετε προς το Μοναστηράκι. Κολοκοτρώνη άδεια. Πραξιτέλους άδεια.  Τίποτα δεν του κάνει. Απογοήτευση.

Μέχρι που φτάνετε στην πλατεία. Εδώ αλλάζει εντελώς το σκηνικό. Εδώ τα μαγαζιά είναι γεμάτα, τα καλύτερα νέα για τα πόδια σου δηλαδή. Κάνετε δύο τρεις κύκλους και τελικά καταλήγετε -καταλήξαμε- στα τραπεζάκια του ZAF.

Εδώ το playability κυμαίνεται από υψηλά μέχρι πολύ υψηλά επίπεδα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό σημαίνει μία γυναικοπαρέα σε ακριβώς διπλανό τραπέζι. Δεν είναι ότι φλερτάρουν, δεν είναι ότι κοιτάνε αριστερά δεξιά, για ένα κοκτέιλ ήρθαν και αυτές, αλλά το playability είναι υψηλό. Η οπτική επαφή είναι απρόσκοπτη χάρη στη διαρρύθμιση.

Όταν έρχεται η ώρα της παραγγελίας διαπιστώνεις ότι το ZAF είναι αρκετά ενημερωμένο. Καμία σχέση με τα μαγαζιά που σερβίρουν ότι θα βρεις και στο σουπερμάρκετ. Είναι ποτάδικο. Το ψάχνουν τέλος πάντων τα παιδιά.

Και αν δε σε ενδιαφέρει το playability αλλά ας πούμε τα κρασιά όπως εγώ είναι μια ευκαιρία να δοκιμάσεις πράγματα που ούτε σε κάβα θα βρεις. Κάπως έτσι διάλεξα να δοκιμάσω ένα Μπεγλέρι.

Το Μπεγλέρι είναι το Ικαριώτικο Sauvignon Blanck λένε οι οινολόγοι που έχουν γράψει γι’ αυτό. Βλέπεις για δεκαετίες είναι στη σκιά της ποικιλίας Φωκιανό που έχει συνδεθεί με τον αρχαίο Ικαριώτικο, τον Πράμνιο οίνο.

Αυτό είναι ένα τζαναμπέτικο λευκό με προέλευση πιθανότατα από αντίστοιχη ποικιλία της Συρίας. Θέλει μαστοριά για να το οινοποιήσεις και να το ισορροπήσεις αλλά θα δώσει εύκολα 12,5 βαθμούς, ένα σχεδόν χρυσαφί χρώμα και πολύ έντονα αρώματα φρούτων. 

Γι’ αυτό σου λέω, ξέρεις πόσα πράγματα μαθαίνεις στο ZAF;

(Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε)