Λίγες πιτσαρίες είναι πιο θρυλικές απ’ τον ‘Οβελίξ’ στη Βουρβουρού

Είμαι οπαδός του δεύτερου ποδιού της Χαλκιδικής το οποίο και θεωρώ ανώτερο του πρώτου και το έχω εκφράσει και εδώ αυτό.

Εμείς λοιπόν οι πιστοί του δεύτερου ποδιού που ακολουθούμε τη γνωστή διαδρομή για τα κάμπινγκ Αρμενιστή, Πλατανιτσίου, Καλαμιτσίου και τις παραλίες στο Κριαρίτσι εδώ και χρόνια, έχουμε παρατηρήσει ότι κάπου εκεί στη Βουρβουρού υπάρχει μια πιτσαρία ο Οβελίξ.

Στο ‘πήγαινε’ το παρατηρείς πιο εύκολα γιατί είσαι ακόμα ξεκούραστος. Στον γυρισμό είσαι πτώμα και μπορεί να ρίχνεις και κανέναν υπνάκο στο πίσω κάθισμα, αν οδηγάει άλλος, οπότε μπορεί να το χάσεις. Όμως μετά από τόσα χρόνια το ξέρεις. Ο ‘Οβελίξ’ είναι εκεί πάνω στον δρόμο στη Βουρβουρού. Και για να είναι τόσα χρόνια εκεί και να λειτουργεί ακόμα και μες την κρίση, τότε μάλλον πρόκειται περί θρυλικής πιτσαρίας.

Συνήθως η απαραίτητη στάση στον Οβελίξ γίνεται στον γυρισμό. Γενικά οι σωστές στάσεις για φαγητό είναι πάντα στον γυρισμό. Όταν πηγαίνεις, δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, θέλεις να φτάσεις γρήγορα. Αλλά Κυριακή μεσημέρι, μετά την παραλία, με την πείνα και την αγανάκτηση, η στάση για φαγητό είναι σχεδόν δεδομένη.

Συνήθως τη στάση την έκανα στα σουβλάκια του Αγίου Προδρόμου. Φέτος ήμουν ανάμεσα σε καντίνα Ανδροκλή στη Σάρτη με θέα το Άγιον Όρος ή Οβελίξ. Τελικά η παρέα ψήφισε Οβελίξ και έτσι άφησα τον Ανδροκλή για μία άλλη φορά, σύντομα ελπίζω.

Το πρώτο σοκ από την είσοδο στην βεράντα του Οβελίξ είναι από τον πολύ κόσμο και τα ελάχιστα ελεύθερα τραπέζια. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις πέντε λεπτά για να τακτοποιηθείς. Αξίζει η αναμονή.

Το δεύτερο σοκ είναι οι τεράστιες πίτσες που πηγαινοέρχονται. Πραγματικά τεράστιες. Στα τραπέζια που αδειάζουν δεν θα δεις ποτέ στα αποφάγια έστω ένα κομμάτι πίτσα. Μπορεί να δεις λίγη σαλάτα να περίσσεψε. Αλλά το ταψί στέκει πάντα εκεί άδειο και αγέρωχο.

Ήμασταν 8 άτομα οπότε δύο τεράστιες πίτσες ακούγονταν λογικές. Ζητήσαμε μία σπέσιαλ και μία μισή χωριάτικη μισή μαργαρίτα. Η μάχη υπήρξε μεγάλη. Μάχη ανάμεσα στους πεινασμένους της παρέας και σε μένα την τρελή, που δεν άφηνα κανέναν να αγγίξει τίποτα πριν φωτογραφίσω τις πίτσες και τα διάφορα πιάτα.

Η άδεια να ορμήσουν δόθηκε και σύντομα αυτή η υπέροχη εικόνα με τις λαχταριστές πίτσες έμοιαζε πια παρελθόν.

Η πίτσα δεν είναι καμιά σπάνια ιταλική συνταγή, αλλά είναι η θρυλική πίτσα του Οβελίξ και αυτό από μόνο του την κάνει υπέροχα απολαυστική. Φυσικά και δεν μείναμε μόνο στις πίτσες. Η λιγούρα μας ζητούσε και δύο μακαρονάδες. Έτσι, για τη μέση, για το τσιμπολόγημα μαζί με δύο σαλατούλες για να γλιστράνε καλύτερα όλα τα υπόλοιπα.

Καρμπονάρα, μακαρονάδα με τόνο, σαλάτα με κοτόπουλο και χωριάτικη, συμπλήρωσαν αυτήν την πανδαισία.

Δεν έχεις την απαίτηση στον Οβελίξ η καρμπονάρα να είναι με αυγό και με αυθεντική ιταλική πανσέτα. Στον Οβελίξ θέλεις κολασμένα την ελληνική έκδοση της, με την μακαρονάδα να κολυμπάει στην κρέμα γάλακτος και το μπέικον. Δεν το θέλεις ακριβώς εσύ, το ζητά ο οργανισμός σου, η απέραντη έκθεσή στον ήλιο δυο μέρες, η ελαφριά ηλίαση, η πείνα σου και η κούραση. Και μες την απλότητά της, η πίτσα και η μακαρονάδα του Οβελίξ φαντάζουν καλύτερες και από αυτές που θα έκανε ένας Ιταλός σεφ.

Προσοχή όμως. Εσείς που οδηγείτε μην φάτε πολύ. Μετά τη Βουρβουρού απομένουν πολλά χιλιόμετρα για τη Θεσσαλονίκη. Με το μαλακό, μη σας πιάσει υπνηλία.

Οβελίξ, Βουρβουρού, Χαλκιδική, τηλ. 2375091028