Με ένα ΠάΡοΤ, δυο τρυγόνια

Κοίτα πώς έχει το πράγμα στο μυαλό μου όσον αφορά τα μπαρ και τις καφετέριες και γενικά τα μαγαζιά στα οποία μπορείς να πιεις έναν καφέ το πρωί ή ένα κοκτέιλ το βράδυ ή μπύρες και το πρωί και το βράδυ.

Κάθε καινούργιο μπαρ που ανοίγει στην περιοχή, την οποία μαθαίνω όλο και περισσότερο όσο περνάνε οι μήνες ως κάτοικος Παγκρατίου, στο μυαλό μου ισοδυναμεί με μια νίκη στο αφόρητο mainstream της Υμηττού, για το οποίο θα μπορούσα να εξαπολύω μικρές δόσεις δηλητηρίου κάθε μέρα για όσες μέρες κι αν μου ζητηθεί.

Καταλαβαίνω την αναγκαιότητα του mainstream της Υμηττού, αλλά τίποτα μαζικό στην Ελλάδα δεν είχε γούστο με μοναδική ενδεχομένως εξαίρεση το Big Brother 1 και το μοιραία καλτ μεγαλείο των παικτών του, οπότε τελικά δεν καταλαβαίνω την αναγκαιότητα του mainstream της Υμηττού.

Όπως συμβαίνει με το φοβερό και τρομερό Chelsea Hotel ή με το Small 8 ή με το παραδοσιακό Αερόστατο ή με το επίσης πολύ φρέσκο Pink Freud, το ΠάΡοΤ δείχνει να ήταν εκεί από πάντα σε μια περιοχή που προσφέρεται όσο ελάχιστες στην Αθήνα για μπαρ με χαρακτήρα.

Η φήμη που θέλει τους μόνιμους ενοίκους του Use Bar να μεταφέρονται νομαδικά -και ευλαβικά- στο ΠάΡοΤ ισχύει. Βασικά, έχει και πολύ εμφανείς λόγους για να ισχύει. Το ΠάΡοΤ έχει ρίζες από το Use της Καρύτση, έχει παρόμοια αισθητική, αλλά το μόνο που δεν έχει είναι ένα γενναίο κομμάτι μιας μεγάλης πλατείας για να απλώσει τα τραπέζια του.

(Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε)

Ο Ιάσονας, φίλος και παλιός μπάρμαν του Use, επέμενε να πάμε μαζί στο ΠάΡοΤ, αλλά αφενός δεν (τον) πρόλαβα και αφετέρου, ήθελα λίγο πιο αμερόληπτη πρώτη επαφή με το μπαρ.

Από τη μία, ο Αύγουστος δεν βοηθάει και πολύ για την εξερεύνηση της μπάρας και από την άλλη είναι και αυτά τα πολύχρωμα τραπέζια έξω που ‘αν δεν κάτσεις τώρα πότε θα κάτσεις;’. Αλλά ακόμα κι από κει, με την άκρη του ματιού σου κοιτάς μπάρα και σκέφτεσαι τον χειμώνα.

(Είναι κι αυτοί οι άπειροι παπαγάλοι στον τοίχο που θα το κάνουν πάντα λίγο εξωτικό, οπότε κανένα πρόβλημα με το χειμώνα).

Δεν ξέρω ποιοι θα είναι οι resident djs του ΠάΡοΤ, αλλά εύκολα το φαντάζεσαι με την πόρτα κλειστή, τον κόσμο ψιλο-στοιβαγμένο και τον Μπόλα να πατάει το play για λίγους TV on the Radio ακόμα.

Στην πιο απτή -για τώρα- καλοκαιρινή του εκδοχή, το ΠάΡοΤ έχει έναν κατάλογο σε ανθρώπινες τιμές και μερικές εκπλήξεις όπως το Μαστιχίτο που ήταν τόσο σίγουρο ότι θα διαλέξω ή το Pinkie με το τέλειο ροζ-μωβ χρώμα που μπορείς να βάλεις τη φίλη σου να παραγγείλει, αλλά να το πιεις εσύ.

Προσωπικά δεν ήταν και το καλύτερο μου να βλέπω ταλαιπωρημένους απ’ τη ζωή (και τον εαυτό τους) μεσήλικες να περνάνε το καλοκαίρι τους παίζοντας ΚΙΝΟ ακριβώς δίπλα, αλλά το φθινόπωρο και το κλείσιμο εντός του μπαρ θα απαλύνει την παραφωνία.

Δεν ξέρω ποιο είναι το nightlife μέλλον του πεζόδρομου της Τιμοθέου που έχει 3-4 μαγαζιά, αλλά το παρόν είναι συμπαθητικό.

Όταν θα βγαίνω απ’ το ΠάΡοΤ και θα κλείνω την πόρτα πίσω μου για να μιλήσω λίγο στο τηλέφωνο για μια late καληνύχτα ή για να εξηγήσω στους φίλους μου πώς θα έρθουν, θα ξανακοιτάζω τον πεζόδρομο και θα επαληθεύω το πόσο ωραία εικάζω πως θα μοιάζει με τις πρώτες βροχές.

Μετά θα ανοίγω την πόρτα και θα μπαίνω πάλι μέσα.

ΠάΡοΤ Bar, Πεζόδρομος Τιμοθέου 7, Παγκράτι, τηλ. 210-8211800.

*Μικρή σημείωση: Το ΠάΡοΤ ανοίγει ξανά τη Δευτέρα 18 Αυγούστου*