Μέλι έχουν οι ‘Μέλισσες’ κι έχουμε κολλήσει;

Προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να αποφύγω το λογοπαίγνιο “μέλι έχουν οι Μέλισσες και κολλήσαμε” (δες τίτλο), θα μπω αμέσως στο ζουμί, όπως στα λευκώματα συμμαθητριών που συμπληρώναμε στο σχολείο.

Του Γρηγόρη Μπάτη

Τι εστί ‘Μέλισσες’; Μέλισσες εστί, ένα φίνο μεζεδοπωλείο στη (ή στα) Ν. Φιλαδέλφεια, που δημιουργήθηκε από μια παρέα, για πολλές παρέες. Μια παρέα νεανική, που κατέχει γιατί έχει δουλέψει χρόνια στον χώρο της εστίασης και ό,τι κάνει το κάνει με μεράκι. Και εντάξει τα γεγονότα μπορεί να μην μοιάζουν τόσο ξεχωριστά, όμως αν αναλογιστούμε τις δυσκολίες της εποχής, τα ρίσκα που πήρε αυτή η παρέα και τι εν τέλει πέτυχε, τότε νομίζω φτιάχνουμε μια ωραία ιστορία. Ωραία και γευστική. Πάρτε πηρούνι, μαχαίρι και ξεκινάμε…

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

Αυτός ο μικρός -σχετικά- χώρος που το καλοκαίρι παίρνει την άπλα της δίπλα αυλής, είναι αυτό που ψάχνεις για τις Κυριακές τα μεσημέρια και τα μεσοβδόμαδα βράδια, για να ξελαμπικάρεις από την καθημερινότητα με καλό φαγητό και κρασί. Και σε αδιανόητα προσιτές τιμές. Στις ‘Μέλισσες’ θα πας για να τσιμπήσεις και όχι για να σε τσιμπήσουν (γραφικό, αλλά έπρεπε να το πω). Στο δια ταύτα… Δεν θα σου πω για τα παιδιά που θα σε υποδεχτούν με το χαμόγελο στα χείλη γιατί καλύτερα να το δεις με τα μάτια σου, αλλά θα σταθώ στο καλωσόρισμα που στις Μέλισσες έρχεται με μια κερασμένη τσικουδιά, για να πάει καλά η βραδιά (το μεσημέρι, το απόγευμα).

Μικρός, ζεστός χώρος, μεγάλη μαγειρική έμπνευση.

Η κουζίνα θυμίζει λίγο μαγικό εργαστήρι.

Μέσα στην κουζίνα, γίνονται όντως ‘μαγείες’.

Ο κατάλογος που θα βρεις δεν είναι μεγάλος για να σε μπερδέψει, μα ούτε μικρός για να σε περιορίσει. Κι όπως μου ‘χε πει κάποτε ένας φίλος μου με μαγαζί εστίασης “Το καλό φαγητό θα το καταλάβεις αμέσως, (και) από τις σαλάτες”. Στις σαλάτες λοιπόν κάναμε πολύ δυνατή αρχή, με ρόκα, λιαστές ντομάτες και κατίκι (τριπλός συνδυασμός που συγκρίνεται μόνο με την τριπλέτα Μέσι – Νεϊμάρ – Σουάρες) αλλά και τη σαλάτα μαρούλι και ταλαγάνι.

Όταν το μαρούλι συνάντησε το ταλαγάνι.

Από ‘κει και πέρα, όλα πήραν το δρόμο τους. Ήταν βράδυ και όπως λέει αυτή τη στιγμή σε κάποια γωνιά του κόσμου ένας διαιτολόγος: “το βράδυ, τρώμε ελαφρά”. Όχι εμείς. Οι άλλοι. Εμείς, είχαμε πάει για έναν ιερό σκοπό και έπρεπε να δοκιμάσουμε όσα περισσότερα πιάτα αντέχαμε. Και να σου τα μανιτάρια πλευρώτους με κρέμα μπαλσάμικο που αν είσαι λάτρης ΠΡΕΠΕΙ να τα δοκιμάσεις και να τα τραγανά παστουρμαδοπιτάκια για τους πιο παραδοσιακούς και πάρε και τα σουβλακάκια κοτόπουλου με μπέικον και σως, που αν έπρεπε κάτι ν’ αλλάξουμε από την παραγγελία, θα ήταν να αυξήσουμε τις μερίδες αυτού του πιάτου!

Τον παστουρμά πολλοί εμίσησαν, τα παστουρμαδοπιτάκια κανείς.

Τίποτα δεν νικάει το κοτόπουλο με χαλούμι.

Η βραδιά κυλούσε υπέροχα και ακόμα δεν είχαν πέσει στο τραπέζι τα βαριά χαρτιά… Όπου βαριά χαρτιά, βάλε το κοτόπουλο με χαλούμι που σερβίρεται σε πήλινο κεσέ, βάλε μπριζολάκια καυτερά αν σ’ αρέσουν τα πικάντικα, βάλε και μπιφτεκάκια. Και το κρασί να ρέει άφθονο και από τα ηχεία να ακούς ελληνικές μελωδίες (από Θανάση Παπακωνσταντίνου και Σωκράτη Μάλαμα, μέχρι Βασίλη Τσιτσάνη και Σωτηρία Μπέλλου).

Λίγη μαγεία ακόμα.

Και λίγη νόστιμη γεωμετρία.

Βέβαιοι πλέον πως ολοκληρώσαμε την αποστολή μας όπως έπρεπε και έχοντας ως παράσημο το πρώτο κουμπί στο παντελόνι ανοιγμένο, ήρθε η ώρα της αποχώρησης. Πριν απ’ αυτό όμως, προηγήθηκε ένα γλυκό κέρασμα από το μαγαζί και μια υπόσχεση από εμάς πως θα ξαναπεράσουμε. Κι όταν λέμε κάτι το εννοούμε..

Σημαντική σημείωση: Όποια μέρα κι αν θες να πας, καλό θα είναι να κλείσεις τηλεφωνικά τραπέζι. Ή απλά μια από τις αρετές σου να είναι η υπομονή. Καλού – κακού, πάντως, σημείωσε το τηλέφωνο: 210 2520566.