Μην πάρεις το κορίτσι σου στον Σκαραβαίο

Ο Σκαραβαίος βρίσκεται στα βαθιά Εξάρχεια, στη Μαυρομιχάλη. Είναι σαφώς πιο κοντά στην Αλεξάνδρας παρά στην Πλατεία Εξαρχείων και αποκλείεται να μην τον έχεις προσέξει. Δεν κλείνει ποτέ και ξεχωρίζει (απέξω) για τον πράσινο, παρακμάζοντα φωτισμό του.

Θα το καταλάβεις και στην πορεία του κειμένου, αλλά το γράφω από τώρα ως teaser. Ο Σκαραβαίος είναι βαρύς για το στομάχι, δύσκολα θα γίνει το στέκι σου, αλλά αφού πας, θα δυσκολεύεσαι να συζητήσεις κάτι άλλο για μέρες.

Ο μύθος λέει πως ένα από τα δύο αδέρφια που έχουν τον Σκαραβαίο έχασε τα κλειδιά της επιχείρησης κι έτσι το μαγαζί είναι αναγκαστικά ανοιχτό από την πρώτη μέρα λειτουργίας, εδώ και 10 χρόνια. Ο μύθος μπορεί να λέει ό,τι θέλει.

Έχω έναν φίλο που πριν πέσει στο κρεβάτι του περνούσε κάθε ξημέρωμα από τον Σκαραβαίο να χτυπήσει κάρτα. Με παρότρυνε συχνά να χαθώ σ’ αυτό το πράσινο φως, αλλά η πρώτη φορά που τόλμησα την μεταφορά στην άλλη διάσταση ήταν την τελευταία Καθαρά Δευτέρα. Με μεγάλη παρέα, με αγόρια, με κορίτσια, με γεμάτο στομάχι, με λίγη ζαβλακομάρα από τον ήλιο.

Ήπια δύο μπύρες. Αυτό είναι δύο φορές περισσότερο από τις λέξεις που είπα. Για μισή ώρα δεν μιλούσα. Έβλεπα. Και προσπαθούσα να μην ξεχάσω τίποτα.

Ό,τι βλέπεις στον Σκαραβαίο, μένει στον Σκαραβαίο

Οι εικόνες που θα διαβάσεις παρακάτω συμβαίνουν ταυτόχρονα το απόγευμα μιας (Καθαράς) Δευτέρας στο μαγαζί. ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.

– Παππούδες προσέρχονται σε τραπέζια στημένα για το τάβλι ή το χαρτάκι τους. Δίπλα τους κάθονται κορίτσια του ανατολικού μπλοκ και κοιτάνε την παρτίδα.

– Ο καραφλοκοτσίδας dj δίνει πόνο με Scorpions, παίζει αυτό που είναι κοινώς και γενικώς αποδεκτό ως ροκ και μόλις το κρίνει απαραίτητο, κάνει τη μεγάλη αλλαγή με Βασίλη Καρρά και ατόφιο ελληνικό πρόγραμμα. Τύφλα να ‘χει η Β’ Παθολογική.

– Στο μαγαζί, κανείς δεν επηρεάζεται-αντιδρά στη μουσική.

– Περίπου 25 -ολογράφως εικοσιπέντε- κορίτσια από την αλλοδαπή, είναι έτοιμα και ακροβολισμένα στο χώρο για να κάνουν παρέα στους πελάτες. Κανένα υπονοούμενο εδώ.

– Από τις 25, τις 20 θα έβαζες στοίχημα ότι τις έχεις δει να δουλεύουν και αλλού. Επίσης, κανένα υπονοούμενο.

– Στις 3 μεγάλες οθόνες του Σκαραβαίου δείχνει μπάλα. Όταν η μέρα δεν έχει ματς, παίζει Novasports 5, το κανάλι με το highlights. Άρα, και πάλι μπάλα.

– Ξαφνικά, από ένα πορτάκι πίσω αριστερά, βγαίνουν κορίτσια που κρατάνε κάτι μεγάλες πιατέλες με μπριζόλες, με πατάτες τηγανητές, με φαγητό.

Πάμε λίγο μια γρήγορη επανάληψη.

Ένα random λεπτό στο Σκαραβαίο, βλέπεις μπριζόλες, ακούς Scorpions με αλλαγή Βασίλη Καρρά, παππούδες παίζουν πρέφα, οι οθόνες δείχνουν μπάλα, μια παρέα 30άρηδων πίνει μπύρες, κορίτσια περικυκλώνουν όποιον κύριο (φαίνεται να) γνωρίζουν ήδη. Αν έπρεπε να μαντέψεις πού ήταν πριν, η πρώτη μαντεψιά θα ήταν ο ιππόδρομος. Η δεύτερη, το προποτζίδικο στη Μαυρομιχάλη, λίγο πιο κάτω.

Η δεύτερη φορά που πήγα στον Σκαραβαίο ήταν -συμπτωματικά- ξανά Δευτέρα. Αυτή τη φορά μόνο με δύο φίλους. Οι 25 εργαζόμενες ήταν πάλι εκεί. Καθίσαμε πίσω πίσω, μπροστά από τον dj που έχει μια πλατφόρμα-μπάρα για πάρτη του. Η Ανθή, το κορίτσι που μας σύστησε μια κυρία στα 40 της ως “το καλύτερο κορίτσι του μαγαζιού” (ΟΚ), μας πήρε παραγγελία.

Ήμασταν τρεις άντρες μόνοι και το βασικότερο ρίχναμε τον μέσο όρο ηλικίας πελατών κάτω από τα 45. Καμία Ανθή, Γεωργία, Μαρία, Ευγενία δεν ασχολήθηκε μαζί μας. Δεν προσπάθησε καν. Αποτελούσαμε ξεκάθαρα τους vanilla της φάσης.

Οι φάτσες μας ήταν τόσο καθόλου γνώριμες που όταν σκέφτηκα να τραβήξω μια φωτογραφία το μαγαζί, σοφά οι άλλοι δύο με νουθέτησαν να ηρεμήσω. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο είναι το πλησιέστερο χαντάκι και άρα πόσο εύκολα θα σε εντοπίσει κάποιος. Υπερβολές; Μπορεί. Φωτογραφία πάντως δεν τράβηξα.

Καλτ, τις ει;

Μπορεί το καλτ να πέφτει βαρύ στον Σκαραβαίο, αλλά το φαγητό είναι χορταστικό. Επειδή το μαγαζί είναι βασικά άφτερ, συστήνονται τα κεφτεδάκια και η κοτόσουπα, αν και η καρδιά μας όσον αφορά το-φαγητό-που-θα-στρώσει-το-στομάχι-μετά-τα-ξύδια ανήκει στο Αυτόφωρο της Αλεξάνδρας.

Ενώ βλέπαμε ξανά τα 10 γκολ του Γουέστ Μπρομ. – Μαν. Γιουνάιτεντ 5-5, ένας χαμογελαστός κύριος με γιλέκο και φτιαγμένα δόντια κάθισε πίσω μας. Αμέσως, μάλλον η Μις Καλύτερη των 25 τον πλησίασε. Γνωρίζονταν. Αγκαλιές, φιλιά, “Πώς τα πέρασες το Πάσχα;”, “Σου αρέσει το καινούργιο μου τζιν; Να, κοίτα τι ωραίο κ**ο μου κάνει” και πληρωμένες απαντήσεις βγαλμένες από ταινία του Νικολαΐδη όπως “Θες να με ξεκάνεις, μεγάλο(ν) άνθρωπο;”. Σύντομα, τα κορίτσια γύρω από τον κύριο θα γίνονταν τρία. 

Καλτ, ξεκάλτ, ο Σκαραβαίος είναι ένας φανός αλληλεγγύης και συντροφικότητας στους δύσκολους καιρούς. Ένας οδοστρωτήρας κατά της μοναξιάς, ειδικά στις ηλικίες 50+. Δεν κάνω πλάκα. Δεν κάνουν πλάκα με αυτά. Εξάλλου, εντός του μαγαζιού δεν θα δεις τίποτα ‘απρεπές’. Ούτε άσεμνα χάδια, ούτε πρόστυχες ατάκες, ούτε χαμουρέματα (σόρι, αλλά αυτή είναι η λέξη).

Μετά το πρόσφατο, αξέχαστο live των Κόρε.Ύδρο. στο Gagarin, διάβασα ότι η ατμόσφαιρα θύμιζε πολύ ταινία του Γιάννη Οικονομίδη χωρίς το βρισίδι. Με όλο το θάρρος και το σέβας στον εμπνευστή της ‘εικόνας’, τη δανείζομαι και την κάνω paste στην περίπτωση του Σκαραβαίου.

Ταινία του Οικονομίδη χωρίς το βρισίδι, αλλά με τον ίδιο μικροαστικό ιδρώτα. Μπορεί και παραπάνω. Κι αυτό για καλό το λέω.

Σκαραβαίος, Μαυρομιχάλη 159, Εξάρχεια, τηλ. 210-6464961

Οι φωτογραφίες είναι από τη σελίδα του Σκαραβαίου στο Facebook.

(Σχόλια και στο Twitter, στο @illanastasiadis)