Μην το πεις πουθενά για την Μερόπη

Πάνε τρία χρόνια από τότε που ένας βέρος Γλυφαδιώτης (βλέπε Μίχαλος) μου έδειξε που πηγαίνουν να φάνε όλοι οι γηγενείς που  ξερνάνε με το δήθεν της παραλιακής. Το πρόβλημα είναι ότι όλα όσα φτιάχνει, περνάνε από τα χέρια της καλοσυνάτης Μερόπης. Και, δυστυχώς, διαθέτει μόνο δυο. Που σημαίνει ότι, αν πλακώσουν τα πλήθη, οι ουρές θα γίνουν ακόμη μεγαλύτερες.

‘Θέλεις να σου κόψω μια σαλατίτσα με φρέσκια ντομάτα από τον μπαξέ; H’ να σου φέρω κρεμυδοντολμάδες  που μόλις έφτιαξα; Σήμερα μου έχουν φέρει και λαδοτύρι από το νησί (σ.σ. Λέσβος, από όπου προέρχεται και η ίδια και το ελαιόλαδο που χρησιμοποιεί). Να στο κάνω σαγανάκι;’, μου λέει με γνήσιο χαμόγελο η καλοσυνάτη μαγείρισσα με την λευκή ποδιά και το τεφτέρι για την παραγγελία στο χέρι.

Κάτι σαν καλοβαλμένη μαμά βγαλμένη από διαφημιστικό για χωριάτικη φέτα. 

Αυτή είναι η πρώτη εικόνα που έχει οποιοσδήποτε καθίσει στα λιγοστά τραπέζια της Μερόπης στην Άνω Γλυφάδα.

 Ένα ‘μυστικό’ με ιστορία 27 χρόνων, από τότε δηλαδή που εκείνη και ο σύζυγος της ο Γιώργος (σ.σ. ο ασπρομάλλης που θα δεις στο εσωτερικό να σου ψήνει τα θεϊκά petite σουβλάκια και λοιπά κρεατικά) επέστρεψαν από την Γερμανική πόλη Χοφ όπου και δούλευαν και οι δυο σε εργοστάσιο με υφάσματα.

Η μαγειρική ήταν ανέκαθεν το πάθος της Μυτιληναίας Μερόπης, που απλά βρήκε ευκαιρία να εξασκήσει το χόμπι της.

Προς τέρψιν των γειτόνων της στην μικρή πλατεία στην Άνω Γλυφάδα. Καθώς και όποιων ήταν αρκετά ψαγμένοι ή αρκετά τυχεροί για να καθίσουν στα τραπέζια της κάτω από το πανύψηλο πλάτανο. Ή να περάσουν να πάρουν φαγητό πακέτο για το σπίτι.

Το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι η τρομακτική σταθερότητα που διακρίνει τα πιάτα της Μερόπης. Με την έννοια ότι είναι σταθερά εξαιρετικά.

 Κάτι στο οποίο έχουν συμφωνήσει η πεθερά μου (που μαγειρεύει επίσης συγκλονιστικά), η 2χρονη κόρη μου (που λατρεύει τα αφράτα τυροπιτάκια της), ο Μίχαλος (γνωστός εδώ και ως ‘ο ψηλός’) , όλοι μου οι φίλοι, μέχρι και η ακόλουθος της Νορβηγικής πρεσβείας στο Βιετνάμ που έχω κατά καιρούς φέρει εδώ για να τους δείξω τι εστι γνήσια ελληνική κουζίνα.

Όχι δεν έχω μετοχές στο μαγαζί. Ούτε είναι η Μερόπη θεία μου. Και φυσικά το συγκεκριμένο κείμενο δεν είναι διαφημιστικό, αφού δεν διαθέτει τέτοια λογική ή budget η συγκεκριμένη ‘οικοτεχνία’ γεύσης.

Τέλος, δεν είμαι και ιδιαίτερα ενθουσιασμένος που με ‘ανάγκασαν’ να μοιραστώ την αγαπημένη μου καλοκαιρινή (το μαγαζί είναι ανοιχτό από Ιούνιο ως και αρχές Νοεμβρίου) καβάτζα μαζί σας. Αλλά αφού μπήκε το νερό στο αυλάκι, ας δώσουμε και ορισμένες οδηγίες χρήσης.

Ξεκινήστε παραδοσιακά με σαλάτα (χωριάτικη, με χόρτα ή μελιτζανοσαλάτα- αν έχει φτιάξει) και συνεχίστε με τα αφράτα, τραγανά, χρυσαφένια τυροπιτάκια της. Από τα οποία είναι δεδομένο ότι θα ζητήσετε και 2η μερίδα, αλλά αυτό είναι κάτι που θα συνειδητοποιήσετε από την 2η φορά που θα πάτε και μετά.

Προσωπικά αγαπημένο μου πιάτο είναι η ρεβυθάδα με κρέας, ένα ‘αντρικό πιάτο’, όπως χαρακτηριστικά μου είπε ένας δίμετρος πρωταθλητής Mixed Martial Arts με τον οποίο έτυχε να βρεθώ στο ίδιο τραπέζι.

Από εκεί και πέρα τσακίστε ελεύθερα το λαδοτύρι σαγανάκι, τις -εννοείται φρέσκες-τηγανητές πατάτες, τα αφράτα κεφτεδάκια, τα αρωματικά σουτζουκάκια, την οικογένεια των ντολμάδων (΄λαχανό’ ή ‘κρεμυδό’) και ότι άλλη έμπνευση είχε την συγκεκριμένη μέρα η μαγείρισσα (π.χ. κοτόπουλο με σάλτσα κάρυ ή με σάλτσα από κρόκο Κοζάνης).

Οι ‘έμπειροι’ πελάτες παραγγέλνουν από νωρίς και τα σουβλάκια, τομέας ευθύνης του κου Γιώργου ο οποίος και διαπρέπει στο άθλημα του ψησίματος.

Ενώ το τέλος γράφεται παραδοσιακά με ελληνικό γιαούρτι και γλυκό του κουταλιού που έχει φτιάξει -και πάλι εννοείται- με τα χέρια της.

Τώρα καταλαβαίνετε γιατί δεν ήθελα ποτέ να μάθετε ότι υπάρχει;

Info- Μερόπη, Ιωαννίνων 77,΄Ανω Γλυφάδα, τηλ. 210 96 23 647.  Ανοιχτά καθημερινά από τις 21.00.