Μια ωδή στις τηγανητές πατάτες με αυγά

Οι επιλογές σε φαγητό και εστιατόρια που έχουμε πλέον σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά και σε άλλες πόλεις είναι άπειρες. Ένα ενημερωμένο application να κατεβάσει κανείς για την πόλη του και οι γαστρονομικές επιλογές που θα ξεδιπλωθούν μπροστά του είναι κάμποσες. Λίστες από δεκάδες μπεργκεράδικα, sushi bars, ιταλική κουζίνα, μεξικάνικη, ινδική, αραβική, γιαπωνέζικη, ταβέρνες, χασαποταβέρνες, βρώμικα και πολλά άλλα μπορούν να συνθέσουν ένα παραδεισένιο τοπίο για όλους εμάς τους κοιλιόδουλους- λάτρεις του καλού φαγητού.

Από όλα τα πιάτα του κόσμου, από όλα τα αργεντίνικα φιλέτα, τα φουά γκρα και τα κολασμένα διάσημα burgers που διαφημίζονται στα breaks του NBA, ένα πιάτο βρίσκεται πάντα ένα επίπεδο πάνω. Ό,τι και να κάνουν οι πετυχημένοι σεφ στον κόσμο, πάντα θα γνωρίζουν την ήττα από αυτό. Είναι το πιάτο που μας συνοδεύει από την παιδική μας ηλικία, όλες οι μητέρες μας το έχουν ετοιμάσει σε κάποια φάση, γιατί απλώς δεν είχαν προλάβει να πάνε σούπερ μάρκετ, (έξτρα πλεονέκτημα ότι μαγειρεύεται χωρίς πολλά υλικά), ένα πιάτο συνώνυμο του υδατάνθρακα, του λίπους, αλλά και της απόλυτης ευτυχίας. Οι πατάτες τηγανητές με αυγά.

Γελοιότητες θα πουν κάποιοι. Αν καθίσουμε όμως και σκεφτούμε, πώς οι αγαπημένες μας από τα παιδικά μας χρόνια πατάτες τηγανητές, βρήκαν τρόπο να ανέβουν ακόμα ένα επίπεδο παραπάνω, υποκλινόμαστε. Το αυγό λοιπόν. Για κάποιους απαραίτητο στην σωστή διατροφή τους λόγω πρωτεΐνης, για κάποιους λίγο άγευστο, ειδικά όταν πρέπει να φας μόνο τα ασπράδια χωρίς αλάτι, για κάποιους αδιάφορο, τέλος πάντων, το αυγό από μόνο του δε λέει τίποτα.  Όταν προστίθεται όμως στην τηγανητή πατάτα, είναι λες και τα δύο αυτά υλικά γεννήθηκαν για να συμπληρώσουν το ένα το άλλο και ξαφνικά, ακόμη κι αυτό, το αδιάφορο και άνοστο αυγό αγγίζει την τελειότητα.

Η διαδικασία κατανάλωσης αυτού του αγαπημένου πιάτου απαιτεί τον ίδιο σεβασμό, όπως θα καταναλώναμε μία μοσχαρίσια μπριζόλα ελαφρώς ζουμερή. Δεν θέλει να πέσεις με τα μούτρα, (πράγμα πολύ δύσκολο), γιατί θα μπουκώσεις από την πατάτα και σύντομα θα σε πιάσει πόνος στον οισοφάγο από τις αμάσητες ποσότητες που θα κατεβάσεις. Το εγχείρημα να τις απολαύσεις αργά, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, όταν δεν τρως μόνος, αλλά με παρέα, και ο φόβος να μην προλάβεις να φας σε κυριεύει. Γι’ αυτό καλό θα ήταν να τις μοιραστείς μόνο με ένα άτομο.

Ο παράγων φέτα

Πώς θα μπορούσε να λείψει ο βασιλιάς των συνοδευτικών από αυτό το πιάτο; Με τίποτα. Θα συμφωνήσει μαζί μου και ο Στέφανος Τριαντάφυλλος. Και αυτή τη φορά η φέτα θα αναγάγει το φαγητό σε επιστήμη. Πάλι κάποιοι θα βιαστούν να πουν ότι αυγό με τυροκομικά δεν πάει. Τόσα ξέρουν. Αν η φέτα (που καλό θα ήταν να έχουμε μπόλικη στο πιάτο για να μην διακόψουμε τη μυσταγωγία πηγαίνοντας και πάλι στην κουζίνα), χαρίζει στις φακές γεύση και αξία, όλοι ξέρουμε τι μπορεί να κάνει στις πατάτες τηγανητές με αυγά. Παπάδες.

Πώς να αγγίξεις όμως το όνειρο αν είσαι εργένης; Όλα καλά μέχρι στιγμής. Ναι συμφωνούμε, ( οι περισσότεροι), το πιάτο αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο επί της γης. Όσο μας το μαγείρευε η μαμάκα μας ή η γιαγιά μας, καλά ήταν. Τώρα τι κάνουμε; Γιατί μπορεί να ακούγεται εύκολο, όμως η καλή τηγανητή πατάτα σαν της γιαγιάς έχει κι αυτή τα μυστικά της.

Οδηγίες προς εργένηδες

Η μαγειρική δεν είναι ντροπή, ειδικά αν είσαι εργένης. Μη φοβάσαι ότι κάποια αόρατη αρσενική δύναμη θα σου φωνάζει μέσα από τον απορροφητήρα ότι είσαι θηλυπρεπής. Θυμήσου ότι είναι πολύ χειρότερο να ξυρίζεις πόδια και να βγάζεις φρύδια από το να μάθεις να τηγανίζεις πατάτες. Μην ντρέπεσαι λοιπόν.

Ξεφλουδίζουμε τις πατάτες. Κόβουμε 3 κάθετες φέτες την κάθε πατάτα και στην συνέχεια 3 κομμάτια την κάθε φέτα. Τηγανίζουμε για 20-25 λεπτά σε βαθύ σκεύος με το  λάδι να τις σκεπάζει όλες. Δεν ανακατεύουμε ποτέ, παρά μόνο όταν πλησιάζουμε προς το τέλος. Το ανακάτεμα πριν την ώρα τους θα τις διαλύσει και θα τις κάνει νιανιά. Στραγγίζουμε τις πατάτες, πετάμε το λάδι. Στο ίδιο σκεύος προσθέτουμε τα αυγά και ανακατεύουμε γρήγορα για μερικά λεπτά. Προσθέτουμε αλάτι και είμαστε έτοιμοι.

Αν πάλι η μαγειρική είναι μια τόσο άγνωστη λέξη για εσένα, που θα προτιμούσες να σε δέσουν σε ένα αυτοκίνητο, να σε σύρουν σε όλο το τετράγωνο, ενώ από πίσω, θα σε κυνηγούν σκυλιά, τότε, το μόνο που απομένει, είναι να ελπίζεις ότι η επόμενή σου σχέση θα νιώθει από μαγειρική, και κυρίως η γιαγιά της τις μαγείρευε σωστά.

Μέχρι τότε μπορείς να αναπολείς αυτήν την πανδαισία πατάτας, που κάποιος κακός άνθρωπος με χοληστερίνη εφηύρε σαν συνδυασμό, για να βασανίζει εμάς τους υπόλοιπους που ακόμη τουλάχιστον, έχουμε περιθώρια κατάχρησης.