Μπουρνοβαλιά: Το καλύτερο κεμπάπ στην πόλη, αντικειμενικά

Λένε πως για να γίνει ένα βιβλίο best seller στην Ελλάδα χρειάζεται να έχει δύο πράγματα στον τίτλο: ένα ψαγμένο γυναικείο όνομα (π.χ. Αννέ) και τη λέξη Πόλη ή Σμύρνη. Για ένα κεμπαμπτζίδικο αρκεί το δεύτερο ή έστω κάτι που να έχει σχέση με την Πόλη ή την Σμύρνη.

Για ένα περίεργο λόγο, αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό και ξενέρωσα, όταν είπα στο Βαγγέλη ότι ήθελα να φάω κεμπάπ και εκείνος μου πρότεινε την “Μπουρνοβαλιά” στην Νέα Σμύρνη.

Δηλαδή θα πηγαίναμε στην “Μπουρνοβαλιά” (λέξη που προέρχεται από τον Βουρνόβα, προάστιο της Σμύρνης), στην Νέα Σμύρνη. Το μόνο που έμενε για να χτυπήσει το κιτς κόκκινο, ήταν να υπήρχε στην είσοδο του μαγαζιού ένας τύπος ντυμένος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

Άφησα της αρνητικές σκέψεις στην άκρη και γκούγκλαρα την “Μπουρνοβαλιά”. Πέρα από τις προαναφερθείσες πληροφορίες, βρήκα αυτό:

(τραγούδι από την ταινία “Ρεμπέτικο” του Φέρρη. Ταινιάρα με την καλύτερη μουσική που έχεις ακούσει ποτέ σε ελληνική ταινία)

και κάποιες διθυραμβικές κριτικές για το μαγαζί, χωρίς ούτε ένα αρνητικό σχόλιο, γεγονός που μου έφτιαξε τη διάθεση και μου άνοιξε ακόμα περισσότερο την όρεξη για κεμπάπ και συγκεκριμένα γιαουρτλού.

Λίγες ώρες μετά το τηλεφώνημα, φτάσαμε με το Βαγγέλη σε μια κυκλική πλατεία της Νέας Σμύρνης, που αν δεν ήξερα που βρισκόμουν θα έβαζα στοίχημα ότι ήμουν κάπου στην Ηλιούπολη και κατευθυνθήκαμε προς το μαγαζί. Ευτυχώς, ο μαρμαρωμένος βασιλιάς δεν ήταν εκεί. Βρήκαμε εύκολα τραπέζι, καθώς είχαμε πάει κατά τις 20:00 και γρήγορα γρήγορα ήρθε το μενού.

Με συνοπτικές διαδικασίες παράγγειλα μια γιαουρτλού. Ακολούθησε μισή μερίδα κεμπάπ του Βαγγέλη (γατάκι), μια τυροκαυτερή και μια ταμπουλέ.

Η ταμπουλέ, δροσιστική. Η τυροκαυτερή, καυτερή. Και τα δύο επιτελούσαν επαρκώς τον σκοπό που είχαν “έρθει” στη γη.

Μετά έφτασε η μισή μερίδα του Βαγγέλη (Αν ξεπεράσουμε το γεγονός ότι ο Βαγγέλης παράγγειλε μισή μερίδα, κάτι που δεν ξεπερνιέται εύκολα, είναι μια επιλογή που ελάχιστα μαγαζιά σου την δίνουν και ακόμα και αν στην δώσουν δεν την αναγράφουν στον κατάλογο. +1 για την Μπουρνοβαλιά.)

(ολόκληρη μερίδα κεμπάπ, όχι σαν αυτή του Βαγγέλη)

Ας επιστρέψουμε, όμως, στην γιαουρτλού. Θα είμαι αντικειμενικός, όπως σας είχα προϊδεάσει από τον τίτλο.

Στην πρώτη μπουκιά έκλεισα τα μάτια και είδα πως φίλησα εκείνο το κορίτσι που είχα ερωτευτεί στο δημοτικό και μου έριχνε ένα κεφάλι.

Στην δεύτερη, κατέκτησα το Champions League με την Καλαμάτα στο FM.

Στην τρίτη, δάκρυσα που κατάφερα να μπω στην πρώτη μου επιλογή στο Πανεπιστήμιο.

Στην τέταρτη, είδα τον εαυτό μου παντρεμένο με δύο παιδιά, δέκα χρόνια από σήμερα.

Αποκάλυψη. Η γιαουρτλού αυτή ήταν σκέτη αποκάλυψη.

Δεν είπα, όμως, τίποτα στο σερβιτόρο και στο μάγειρα για να μην το πάρουν πάνω τους. Αφού φάγαμε, το κατάστημα μας κέρασε ένα καραφάκι λικέρ μαστίχα. +2 η Μπουρνοβαλιά. (Τη γιαουρτλού δεν την υπολογίζω στην πράξη, γιατί θα φτάσουμε σε αστρονομικά νούμερα)

(καπνιστή μελιτζανοσαλάτα)

Η επίσκεψη στη “Μπουρνοβαλιά” είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Για να μπει, όμως, το μαγαζί στη λίστα με τα αγαπημένα μου θα έπρεπε να περάσουν 2-3 ώρες και κυρίως να ξυπνήσω το πρωί.

Ο λόγος; Το κεμπάπ είναι σαν το ποτό. Την επόμενη μέρα καταλαβαίνεις αν ήταν “μπόμπα”. Οι ώρες πέρασαν, κοιμήθηκα (σαν πουλάκι), ξύπνησα και το γαστρεντερικό μου σύστημα έχαιρε πλήρους υγείας. +3 η Μπουρνοβαλιά.

(ντάκος. δροσερός)

Η γιαουρτλού και γενικά το κεμπάπ του μαγαζιού έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά και δυστυχώς κάποια συνοδευτικά πιάτα, όπως η μελιτζανοσαλάτα και η πατατοσαλάτα δεν ανταποκρίθηκαν σε καμία περίπτωση στις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί.

(γιαουρτάκι για όσους δεν παράγγειλαν γιαουρτλού)

Αυτό δεν με πτόησε καθόλου και επισκέφθηκα το μαγαζί, το οποίο σερβίρει και σουβλάκια και προφανώς κάνει ντελίβερι, για τρεις συνεχόμενες Παρασκευές. Τέτοιο ρεκόρ έχω να κάνω από όταν πήγαινα κάθε Κυριακή στο πατρικό μου για να φάω (μισό ταψί και να πάρω μαζί μου το άλλο μισό) παστίτσιο.

Και όπως είπαμε. Παράγγειλε γιαουρτλού και θα με θυμηθείς.

Μπουρνοβαλιά: Αγίας Σοφίας 93, Νέα Σμύρνη