O ιδιοκτήτης πιτσαρίας που έβγαλε κέρδος αγοράζοντας τις πίτσες του
Αυτή είναι μια παράξενη ιστορία που - παραδόξως- βρίσκει λογική στην εποχή του κορονοϊού. Πώς γίνεται άραγε να βγάλεις χρήματα, αγοράζοντας ο ίδιος αυτό που πουλάς; Αυτό το arbitrage σε υπηρεσία online delivery, μόνο το 2020 θα μπορούσε να συμβεί.
- 21 ΜΑΙ 2020
Η online παραγγελία φαγητού, έγινε μονόδρομος για όλους μας τους τελευταίους μήνες, με τα τραπεζοκαθίσματα των εστιατορίων να στέκουν μαρμαρωμένα μέσα σε πλαστικά σελοφάν και άλλα προστατευτικά πανιά που θυμίζουν σαρκοφάγους. Οι εταιρείες που παρέχουν υπηρεσίες παράδοσης φαγητού ‘ακριβώς έξω από την πόρτα σας’, γνώρισαν μια νέα ακμή. Η παρακάτω ιστορία, έχει ως κεντρικό χαρακτήρα τον ιδιοκτήτη μιας πιτσαρίας, ο οποίος μέσα από την συνεργασία του με εταιρεία delivery απέκτησε κέρδη από το πουθενά, αγοράζοντας αυτοπροσώπως τα πιάτα του καταστήματος του. Τίποτα δεν έχει λογική πια.
Μπορούμε να θυμηθούμε με νοσταλγία εκείνη την εποχή που σηκώναμε το τηλέφωνο για να παραγγείλουμε σουβλάκια, πίτσες, μπέργκερ και την απελευθερωτική δροσιά της καινοτομίας του online delivery, όταν έγινε σαφές πως μπορούσες με μερικά κλικ να υπαγορεύσεις τα περίπου 14 toppings που ήθελες μέσα στο ρόφημα σου. Ο υπάλληλος που έπαιρνε την παραγγελιά δεν σταυροκοπιόταν σε ζωντανή τηλεφωνική σύνδεση μαζί σου και όλα μέλι-γάλα. Αυτό που διαβάσαμε στο Verge και στο newsletter του Ranjan Roy, είναι βγαλμένο από την κόλαση του σημερινού online delivery.
Ο Roy περιέγραψε την περιπέτεια ενός φίλου του, ιδιοκτήτη πιτσαρίας, που αρνούνταν πεισματικά να εντάξει το μαγαζί του σε υπηρεσία delivery. Μια μέρα, διαπίστωσε πως η εφαρμογή delivery Doordash, είχε προστεθεί στην παρουσίαση της επιχείρησης του στην Google, χωρίς εκείνος να γνωρίζει κάτι σχετικό. Η Doordash είναι μια εφαρμογή τρίτου μέρους, η οποία αλιεύει πληροφορίες online επισκεψιμότητας χώρων εστίασης και μέσω αυτών, τους προσφέρει πελατολόγιο και διεκδικεί συνεργασίες μαζί τους. Ο ιδιοκτήτης της πιτσαρίας δεν έχει καμία πρόθεση να συνεργαστεί με την εταιρεία online delivery, παρ’όλα αυτά εκείνοι δεν έδειχναν διατεθειμένοι να ‘φύγουν’ από το site της επιχείρησης του.
Arbitrage πίτσας; Γιατί Όχι
“Εξισορροπητική κερδοσκοπία (arbitrage) είναι η ταυτόχρονη αγορά και πώληση της ίδιας (ή παρόμοιας) επένδυσης σε δύο διαφορετικές αγορές με δύο διαφορετικές τιμές, στρατηγική η οποία μπορεί να οδηγήσει σε κέρδη χωρίς την ανάληψη κινδύνου.” (Πηγή: Ευρετήριο Οικονομικών Όρων)
Στην πορεία, παρατήρησε κάτι παράξενο: Η Doordash έδινε λανθασμένες τιμές στα πιάτα του. Για κάθε πίτσα που πωλούνταν 24 δολάρια στον κατάλογο της επιχείρησης του, η ίδια ακριβώς κόστιζε 16 δολάρια από το μενού της εφαρμογής. Συγκεκριμένα, η Doordash προμηθευόταν πίτσες αξίας 24 δολαρίων και τις πουλούσε για 16 δολάρια. Όπως ακριβώς το ακούς: Χωρίς κανένα τρικ αγοραπωλησίας, καμία πονηριά. Ναι, το ξέρω, δεν βγάζει νόημα.
Επιχείρησε να κάνει ένα πείραμα: Παρήγγειλε μέσω Doordash 10 πίτσες από το κατάστημα του. Πλήρωσε συνολικά 160 δολάρια. Παράλληλα, η Doordash του επέστρεψε 240 δολάρια. Ο ιδιοκτήτης της πιτσαρίας επιχείρησε να επαναλάβει το πείραμα, όμως η Doordash αυτή την φορά αντί για 10 πίτσες, έστειλε 10 κενές βάσεις για πίτσα, χωρίς τα υλικά που συνήθως περιλάμβαναν, στο ίδιο κόστος. Προκαλώντας ένα σκόπιμο ‘λάθος’, προσπάθησε να πάρει πίσω τα χρήματα που είχε χάσει, βγάζοντας και κάποιο μικρό κέρδος.
Στη συνέχεια ο ιδιοκτήτης της πιτσαρίας, σύμφωνα με το BBC, πληροφορήθηκε πως αυτές οι παράξενες συναλλαγές ήταν αποτέλεσμα ενός online ‘δοκιμαστικού τεστ’ που διεξήγαγε η Doordash σε μικρά εστιατόρια, ως προς την προσφορά και τη ζήτηση συγκεκριμένων προϊόντων. Η εταιρεία online delivery έχει αποφύγει να δώσει την παραμικρή πληροφορία σχετικά με το τι ακριβώς ορίζει ως ‘δοκιμαστικό τεστ’ και πώς αλιεύει δεδομένα πελατών και επιχειρήσεων που έχει στην κατοχή της. Το παλιό τηλεφώνημα το ορθόδοξο στην αγαπημένη σου πιτσαρία, ξαφνικά μοιάζει να είναι το πιο ασφαλές πράγμα στον κόσμο.
