Ο ήρωας που έκανε έγκλημα απλά για να φάει ένα ντόνατ
Μια σπάνια ιστορία αυτοθυσίας, αυταπάρνησης και στοχοπροσήλωσης, με έπαθλο ένα λαχταριστό ντόνατ.
- 9 ΜΑΡ 2020
Σπάνια διαβάζουμε ή βλέπουμε κάτι σχετικό με ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ήρωες σήμερα. Είναι μια πικρή αλήθεια, πως οι ήρωες όπως τους φανταζόμαστε, οι ήρωες και οι ηρωίδες που κάνουν την ζωή μας καλύτερη, κατοικούν μόνο στις σελίδες των κόμικς και στις κινηματογραφικές τους μεταφορές, όταν αυτές πραγματοποιούνται.
Είναι μια οπωσδήποτε δυσάρεστη πραγματικότητα, μια αλήθεια που δεν καταπίνεται εύκολα. Διότι πώς να γίνει, δεν μπορεί να υπάρξει ένας Σούπερμαν, μια Γουόντερ Γούμαν, ένας Σπάηντερ Μαν, μια Κάπτεν Μάρβελ, ένας Χαλκ, ένας Μπατμαν, μια Σάηλοκ ρε αδερφέ, ΚΑΤΙ. Απέχουμε έτη φωτός από μια πιθανή εποχή υπερανθρώπων και ο,τι αυτοί θα μπορούσαν να φέρουν στην καθημερινότητα και την ζωή μας.
Πράγμα που κάνει την εμφάνιση ενός ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ήρωα, ενός ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ υπερανθρώπου κάτι ακόμα πιο ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ακόμα πιο ΠΟΛΥΤΙΜΟ.
Και το όνομα αυτού; Κρίστοφερ Λ. Τζέημς. Ο 40χρονος ΗΡΩΑΣ της καθημερινότητάς μας, τα ξημερώματα του Σαββάτου που μας πέρασε, μπήκε στο κατάστημα Voodoo Doughnut στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ και κρατώντας και ανεμίζοντας ένα τσεκούρι, απαίτησε ΚΑΙ ΠΕΤΥΧΕ να αποσπάσει από το κατάστημα, ένα κουτί με ντόνατς χρώματος ροζ. Το κουτί, όχι τα ντόνατς.
Προσέξτε. Όχι λεφτά, όχι ας πούμε τα κλειδιά για ένα από τα delivery vans του καταστήματος ας πούμε, όχι. ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ ΝΤΟΝΑΤΣ. Όχι κάποια υπερβολή. Όχι ας πούμε ΣΑΡΑΝΤΑ κουτιά με ντόνατς. ΕΝΑ. ΚΟΥΤΙ. ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΡΟΖ.
Αλλά το μεγαλείο δεν σταματά εκεί. Έχοντας αποσπάσει ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ ΝΤΟΝΑΤΣ ΧΡΩΜΑΤΟΣ ΡΟΖ, ο Κρίστοφερ εν συνεχεία απομακρύνθηκε από το κατάστημα πεζός και βρέθηκε από τις αρχές μόλις ένα οικοδομικό τετράγωνο πιο κάτω να τρώει ένα από τα ντόνατς, χωρίς βέβαια να γίνει γνωστό αν την ώρα που συνελήφθη, είχε καταφέρει να φάει μονάχα ΕΝΑ από τα πολυπόθητα ντόνατ, ή αν είχε μπουκώσει και κάνα δύο ακόμα.
Ο Τζέημς τράπηκε αρχικά σε φυγή, αλλά τελικά οι αρχές των γράπωσαν άλλο ένα οικοδομικό τετράγωνο πιο κάτω, φαντάζομαι επειδής ο Κρίστοφερ ήταν ΠΕΖΟΣ και φρεσκοφαγωμένος, ενώ οι αστυνομικοί με περιπολικά, άρα ήταν δεν ήταν φρεσκοφαγωμένοι δεν μας απασχολεί και τόσο.
Η ουσία βέβαια είναι πως ο Κρίστοφερ δεν ήθελε να κάνει πραγματικά κακό σε κανένανε. Το τσεκούρι το άφησε στο κατάστημα, γιατί αφού πήρε το κουτί με τα ντόνατ τι να το κάνει; Δεν ήταν κανένας ψυχοπαθής ο άνθρωπος. Απλά ήθελε τα ντόνατς του.
Ο Κρίστοφερ ΑΠΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΦΑΕΙ ΝΤΟΝΑΤΣ. Και ήταν διατεθειμένος να πάει κόντρα στους αντι-ντονατσικούς νόμους (γιατί μόνο ως τέτοιοι μπορούν να χαρακτηριστούν οι νόμοι που χαρακτηρίζουν την ενέργεια του Κρίστοφερ ως «έκνομη») του Πόρτλαντ και της πολιτείας του Όρεγκον, γιατί μπροστά στην ανάγκη του για τα γνωστά γλυκά με την τρούπα, ο Κρίστοφερ θυσίασε την ελευθερία του ούλη.
Και ΑΥΤΟ είναι μια κίνηση ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ηρωική. Όχι για τα λεφτά, όχι για την δόξα. ΓΙΑ ΤΑ ΝΤΟΝΑΤ.
Τα πήρε. Τα τσέπωσε. Και απλά πήγε ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΕΚΕΙ για να τα φάει. Δεν δραπέτευσε. Δεν κρύφτηκε. ΠΙΟ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΦΑΓΕ.
Μέχρι που ήρθαν οι τρισκατάρατοι ΜΠΑΤΣΟΙ και τον πήραν στο κυνήγι επειδή ΠΑΣΙΦΑΝΩΣ ήθελαν να φάνε ΕΚΕΙΝΟΙ τα ντόνατς που με τόσο κόπο διεκδίκησε ο Κρίστοφερ.
Πραγματικά, τι να πει κανείς για αυτόν τον ήρωα;
Απλά να είναι καλά και να βγει σύντομα από την φυλακή, ώστε να αποτελέσει ξανά τον φάρο ελπίδας μας.
Υ.Γ. Ωραία. Δεν είχα δει τι είναι αυτά τα Voodoo Doughnuts. Δεν είχα ιδέα. Ναι οκ, κι εγώ τους έκλεβα με τσεκούρι στις 3.30 το πρωί. Όχι δηλαδή κοιτάχτε:
Όχι δείτε:
Πιο μαζί του από ποτέ.
