Ο πόλεμος των ροζέ κρασιών: Γιατί Μπορντό και Προβηγκία βρίσκονται σε διαμάχη
- 15 ΜΑΙ 2024
Είσαι αριστοκράτης του κρασιού ή αριβίστας; Φαίνεται ότι η απόχρωση του αγαπημένου σου ροζέ αποκαλύπτει τα πάντα. Πρόσφατα άρθρα που δημοσιεύτηκαν στους Times και στον Guardian, άνοιξαν μια συζήτηση μεταξύ Μπορντό και Προβηγκίας σχετικά με το επίπεδο και το στυλ των ροζέ οίνων.
Επικαλούμενοι τη λεγόμενη «αριστοκρατία του ροζέ», οι γευσιγνώστες των Times στήριξαν τη διαμάχη, υποστηρίζοντας ότι οι υπέρμαχοι στην Προβηγκία «επιτίθενται» στο Μπορντό επειδή το δεύτερο στρέφεται στην παραγωγή ελαφρύτερων ροζέ, μετά την πτώση στις πωλήσεις των παραδοσιακών κόκκινων κρασιών της περιοχής κατά 36% την τελευταία δεκαετία.
Ισχυριζόμενοι ότι υπάρχει μια «μόδα» για τα ανοιχτόχρωμα ροζέ κρασιά και το λεγόμενο ροζέ της «πισίνας» (swimming pool rosé), που συχνά συνδέεται με διάφορες διασημότητες, οι Times υποστήριξαν ότι η Προβηγκία και το Μπορντό έχουν πλέον γίνει πεδία μάχης για το στυλ και την ποιότητα του κρασιού. Σύμφωνα με τους επικριτές του, το παλ ροζέ, που αποτελεί μία από τις τελευταίες τάσεις του καλοκαιριού, «απευθύνεται σε δισεκατομμυριούχους που δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν με τα χρήματά τους και ταιριάζει μόνο για να γεμίσει μια πισίνα».
Οι παραδοσιακοί παραγωγοί υποστηρίζουν ότι το κλασικό ροζέ προέρχεται από σταφύλια που καλλιεργούνται στην Προβηγκία, είναι πλούσιο, με νότες φρούτων και μπαχαρικών, και το τέλειο συνοδευτικό για μεσογειακά φαγητά.
«Και το λιγότερο καλό ροζέ; Ένα κατώτερο προϊόν που φτιάχνεται όλο και περισσότερο προκειμένου να επωφεληθεί από την αλματώδη παγκόσμια δημοτικότητά του και να αντισταθμίσει την αντίστοιχη πτώση των πωλήσεων κόκκινου κρασιού», αναφέρει το άρθρο στον Guardian, αναλύοντας τις διαφορές μεταξύ καλού και κακού ροζέ.
Είναι το χρώμα, μεταξύ άλλων που καθορίζει το στυλ και την ποιότητα, αλλά η πλημμύρα φτηνών, ελάχιστα «αναψοκοκκινισμένων» ροζέ – από το Μπορντό και άλλες περιοχές – έχει πείσει το κοινό ότι το χλωμότερο είναι καλύτερο. Το παραδοσιακό ροζέ της Προβηγκίας, ωστόσο, έχει πολύ πιο βαθιά απόχρωση και η «αριστοκρατία» της περιοχής απορρίπτει οτιδήποτε άλλο (όπως το swimming pool rosé), λόγω του χλωμού του χρώματος. Τα ροζέ κρασιά, ωστόσο, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Προβηγκίας, με αρκετά οινοποιεία νοτιοδυτικά, όπως στο Μπορντό, να παράγουν ονομαστά ροζέ, πιο σκούρα και γευστικά.
Για τη Γαλλία, το ροζέ κρασί είναι αρκετά σημαντική υπόθεση, καθώς οι αμπελώνες της έχουν κατακτήσει το 32% της παγκόσμιας αγοράς ροζέ, η οποία αντιπροσωπεύει πλέον περίπου το 10% της συνολικής αγοράς κρασιού. Στο ίδιο άρθρο, γίνεται ένας παραλληλισμός αυτής της διαφωνίες με τη διαφορά μεταξύ σαμπάνιας και φθηνού αφρώδους οίνου.
«Η σαμπάνια λάμπει λόγω μιας δευτερογενούς ζύμωσης μέσα στη φιάλη, αποτέλεσμα μιας αργής και επίπονης διαδικασίας που μπορεί να διαρκέσει έως και έξι χρόνια. Υπάρχουν όμως και άλλοι, φθηνότεροι τρόποι για να γίνουν τα κρασιά αφρώδη, μεταξύ άλλων με την απλή παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα. Βέβαια, ακόμη και αν ασπάζεσαι την παραδοσιακή μέθοδο, δεν μπορείς να αποκαλείς το κρασί σου “σαμπάνια” αν δεν παράγεται στη συγκεκριμένη περιοχή». Στο τέλος της ημέρας, το κρασί που θα επιλέξεις να πιεις θα πρέπει απλώς να σου αρέσει.
