Ο Tom Bulleit είναι ο πιο ωραίος τύπος που έφτιαξε ποτέ bourbon

Το μεγάλο αβαντάζ του να βρίσκεσαι στον παγκόσμιο τελικό του World Class, δεν είναι τα party, τα cocktail, η αγωνία του τελικού και η όποια πολυτέλεια την οποία θα βιώσεις σε ένα τόσο σημαντικό global event. Ούτε καν τα πολύτιμα διδάγματα που θα πάρεις από τα σεμινάρια και τα master classes κι αυτό γιατί ακόμα κι αυτά βρίσκουν το δρόμο τους προς τη χώρα μας. Το σημαντικότερο είναι ότι τριγυρνώντας 5 μέρες στο ξενοδοχείο που γινόταν ο παγκόσμιος τελικός του World Class στο Miami, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με μερικές από τις σπουδαιότερες φιγούρες του spirit industry. Κι αυτή είναι μόλις η πρώτη από τις συνεντεύξεις που γράφω.

Ο Tom Bulleit είναι o master distiller και δημιουργός του Bulleit Bourbon και του Bulleit Rye. Για την ακρίβεια είναι εκείνος ο οποίος το 1987 αναβίωσε μία οικογενειακή παράδοση και συνταγή που είχε αδρανήσει περίπου 120 χρόνια, από τον θάνατο του Augustus Bulleit, του πρώτου της οικογενείας που έφτιαξε το Bulleit Bourbon. Απέναντί μου στην πολυθρόνα είχα όχι απλά έναν δαιμόνιο δημιουργό, είχα έναν γλυκύτατο τύπο που μέσα σε λίγη ώρα άνοιξε την καρδιά του χωρίς όρους, ακριβώς γιατί μιλούσε για εκείνους και εκείνα που αγαπά πιο πολύ.

Κι αν νομίζεις ότι θα σου πει ποιο από τα δύο αγαπά πιο πολύ, το Bulleit Bourbon ή το Bulleit Rye, ατύχησες. “Έχεις παιδιά Chris; Αν είχες παιδιά και διάλεγες το ένα από τα δύο, η γυναίκα σου θα σε σκότωνε. Πάντα έχω ένα αγαπημένο, αλλά αυτό αλλάζει χρόνο με το χρόνο”.

Ξεκινάμε την κουβέντα με εμένα να του αφηγούμαι τον τρόπο με τον οποίο απολαμβάνω ένα ποτήρι Bulleit Rye. Του εξιστορώ ότι πηγαίνω σε ένα συγκεκριμένο bar στην Αθήνα που έχει το whisky του και σερβίρει καθημερινά και διαφορετικά κέικ και πίτες. Για να αναφωνήσει ο Tom όλος χαρά. “Rye ‘n pie? Πολύ ενδιαφέρον! Αν δεν σε πειράζει θα το χρησιμοποιήσω, μου αρέσει πολύ σαν ιδέα”. Πρώτα όμως έπρεπε να μου πει αν υπάρχει ιδανικός τρόπος να απολαμβάνεις τα δικά του προϊόντα.

“Ένα από τα ποτά το οποίο πάντα συστήνουμε και είναι το αγαπημένο της γυναίκας μου είναι το “BLT”, με Bulleit Bourbon, λεμόνι και τόνικ. Το οποίο είναι υπέροχο. Όπως και το άλλο που κάνουμε με Bulleit Rye και μη αλκοολούχα ginger beer. Ο πατέρας μου έπινε το bourbon του με πάγο, ακολουθώντας γενικά την αμερικανική κουλτούρα που ζητά πάγο στο ουίσκι. Στην Αγγλία και τη Σκωτία δεν υπάρχει η κουλτούρα του πάγου. Η μητέρα μου από την άλλη θα προσέθετε νερό σε highball ποτήρι. Η θεία μου ήταν καθολική μοναχή και το έπινε straight. Οπότε όπως καταλαβαίνεις υπάρχουν τόσοι τρόποι να το απολαμβάνεις”.

Μιλάμε για τα πρώτα χρόνια, τότε που αποφάσισε να δώσει ξανά ζωή στο brand και την παλιά συνταγή. Τον ρωτώ αν περίμενε τα δικά του whiskies να είναι κάποτε τόσο σημαντικά στον κόσμο των cocktail. “Στη γενιά μου υπήρχε το bourbon boom, ο κόσμος στα 50s έπινε bourbon και μπίρα, ούτε κρασί ούτε τίποτα άλλο. Ίσως λίγο τζιν αλλά και πάλι. Τότε έφτιαχνες μόνο τα κλασικά cocktail, ένα Manhattan ή κάτι τέτοιο. Το standard σε όλη μου τη ζωή δεν ήταν να πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο και να περιμένεις να πιεις εκεί ένα καλό cocktail. Δεν περίμενα ποτέ ότι το Bulleit θα ήταν τόσο κουλ και τόσο αποδεκτό από τους bartenders. Δεν το περίμενα με τίποτα ότι θα μπορούσαν να δημιουργηθούν τόσο φανταστικά ποτά με το Bulleit”.

Επιμένω και τον ρωτώ ποιο ήταν το όνειρο τότε, ποιο ήταν το όραμα ξεκινώντας. “Το όραμα όταν ξεκινάς μια επιχείρηση είναι να έχεις επιτυχία. Καμιά φορά ελπίζεις να μπορείς να πάρεις μια Φεράρι και μετά λες ‘γιατί Θεέ μου ήθελα μια Φεράρι, είναι τόσο χαζό’. Το να βρίσκομαι στο World Class σήμερα είναι λίγο σουρεαλιστικό. Πριν 30 χρόνια δεν περίμενε κανείς τα cocktail να κάνουν τέτοια πρόοδο. Παλαιότερα στα bar σε σέρβιραν φορώντας σακάκια και έφτιαχναν ελάχιστα ποτά στη βάρδιά τους, με πολύ αυστηρό και απόμακρο ύφος. Αυτό που γίνεται αυτές τις ημέρες εδώ μοιάζει αδιανόητο σε σχέση με τότε. Δεν μπορούσαμε να τα προβλέψουμε όλα αυτά”.

Η κουβέντα πάει στο δεύτερο κατά σειρά προϊόν. Το πολύ ιδιαίτερο Bulleit Rye. “Στην κουλτούρα του cocktail μπήκαμε νομίζω περισσότερο με το Bulleit Rye. Τώρα βλέπω ότι ταιριάζει ιδανικά με τα cocktail. Αλλά υπάρχει μία διαφορά. Τα κλασικά Rye, με 51% rye whisky στο blend, τα έβαζαν σε cocktail γιατί δεν πίνονταν, δεν ήταν σαν ένα bourbon ή μία βότκα που ήθελες να πιεις straight. Εγώ ήθελα να δημιουργήσω ένα rye το οποίο θα πινόταν. 95% rye λοιπόν και νομίζω ότι φτιάξαμε κάτι πραγματικά μοναδικό”.

Του κάνω μία από τις ερωτήσεις που κάνω πάντα στους ανθρώπους του whisky. Αν νιώθει περιορισμένος με όλους τους κανόνες που διέπουν το συγκεκριμένο spirit στην παραγωγή του. Αν χωρά ευρεσιτεχνία στο whisky. “Η δική μου οικογένεια έκανε πάντα straight whiskies. Και όλα σύμφωνα με όλους τους αυστηρούς κανονισμούς που υπάρχουν. Νιώθω πολλές φορές ότι περιορίζουμε τους εαυτούς μας στο να ακολουθούμε τις κλασικές νόρμες αλλά όχι, δεν θέλω να κάνω whisky με γεύση. Ίσως τα δικά μου παιδιά θελήσουν να κάνουν κάποια καινοτομία. Για μένα, εμείς κάνουμε τη βάση και αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι, οι bartenders, παίρνουν τη δική μας βάση και δημιουργούν κάτι μοναδικό. Δημιουργούν συνδυασμούς και γεύσεις που αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά των δικών μας προϊόντων”.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι και στο φετινό World Class, τόσο σε ελληνικό έδαφος όσο και στο Miami είδαμε μερικές υπέροχες δημιουργίες με Bulleit. Κι είναι, οφείλω να πω, ένα από τα πιο cool brands που θα δεις στο World Class. Για κάποιο λόγο μου κάνει πιο νεανικό, πιο ζωντανό, πιο όμορφο.

Τον ρωτάω με τι φαγητό συνδυάζει το whisky του κι ενώ περιμένω να μου πει σαν κλασικός Αμερικάνος για τα steak που τρώει δίπλα στο bourbon του, η απάντηση διαφέρει. “Το whisky θεωρείται καταπληκτικό για να το απολαύσεις με ένα καλό steak αλλά αλήθεια δεν είμαι ειδικός σε αυτό. Η γυναίκα μου λέει πάντα ότι είναι κρίμα που τρώμε σε τόσο καλά εστιατόρια και δεν μπορώ να εκτιμήσω το φαγητό τους. Αλλά να ξέρεις αυτό το Rye ‘n pie που λέγαμε νωρίτερα είναι πολύ καλός συνδυασμός”.

Μιλάμε για τα συναισθήματα που χαρίζει αυτή η δουλειά, για τις χαρές και τις πίκρες, για όλα. Επιλέγω ένα κομμάτι που μου περιγράφει κάτι για τον πατέρα του. Όχι μόνο γιατί το θεωρώ πολύ όμορφο το ότι ήθελε να κάνει περήφανο τον πατέρα του αλλά και γιατί είναι πάρα πολύ συχνό το να διαλέγεις δρόμους διαφορετικούς από αυτούς που σου δείχνουν οι γονείς σου, για να καταλήξεις να κάνεις ακόμα σπουδαιότερα πράγματα. “Όταν φτάνεις στην ηλικία μου, αντιλαμβάνεσαι ότι μοιάζεις στον πατέρα σου πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα περίμενες ή θα ήθελες. Ο πατέρας μου ήταν μία πολύ ισχυρή φιγούρα που μου ασκούσε μεγάλη επιρροή. Η στεναχώρια μου είναι ότι δεν πρόλαβε να δει πόσο εξελίχθηκε η επιχείρηση, απεβίωσε το 1991, πάνω που είχαμε αρχίσει να δημιουργούμε. Πάντα θες να κάνεις περήφανο τον πατέρα σου και δεν τα είχα καταφέρει πολύ καλά στα πρώτα χρόνια της ζωής μου, όταν του είπα ότι θα γίνω master distiller, την ώρα που εκείνος ήθελε να υπηρετήσω τη θητεία μου και να γίνω δικηγόρος. Είμαι σίγουρος ότι θα ήταν πολύ περήφανος τώρα”.

Του απάντησα με ένα στίχο από το Cats in the cradle και του επιβεβαίωσα ότι ο πατέρας του θα ήταν πολύ περήφανος για όλα όσα έχει χτίσει. Πόσο μάλλον τώρα που βρίσκονται λίγο καιρό πριν δημιουργήσουν το δικό τους αποστακτήριο, ένα όνειρο του Tom Bulleit που γίνεται πλέον πραγματικότητα.

Για το τέλος κράτησα μία φράση που είχε στριμώξει σε μία από τις απαντήσεις παραπάνω, όταν τον ρωτούσα για το cocktail. Την ξεχώρισα γιατί το να στέκεσαι μπροστά σε ανθρώπους όπως ο Tom Bulleit, σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι ότι τα μεγαλύτερα πράγματα σε αυτή τη ζωή γεννιούνται από τις πιο απλές και τις πιο ειλικρινείς ιδέες.

“Ήθελα απλά να φτιάξω ένα ωραίο Αμερικάνικο προϊόν σε καλή τιμή. Ένα προϊόν που θα μπορούσε να σταθεί στα μπαρ, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία και την ίδια στιγμή να είναι αρκετά οικονομικό ώστε να μπορεί ο καθένας να το πάρει σπίτι του”.

Ο πατέρας σας κύριε Bulleit θα ήταν κάτι πολύ παραπάνω από υπερήφανος.