Ο βασιλιάς των καλοκαιρινών φρούτων

Μην περιμένεις σοβαρότητα εδώ. Το κουκούτσι έγινε επιχείρημα, ο γιαρμάς άλλαξε όνομα σε γερμάς και τα κεράσια έγιναν κεράσσσσα. Εντάξει, που να σφίξουν και οι ζέστες.

Νεκταρίνι uber alles ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Το μόνο δίλημμα που υπάρχει είναι αν θα το φας το νεκταρίνι γινωμένο ή σχετικά άγουρο. Εντάξει, τα αγαπάω και τα βερίκοκα αλλά νεκταρίνια δεν είναι. Και θα σου μιλήσω λίγο για την ιδανική στιγμή του νεκταρινιού. Για εκείνη τη στιγμή που ανεβαίνει στο θρόνο και κοροϊδεύει τα άλλα νερουλά φρούτα του καλοκαιριού. Η μαγική του στιγμή είναι όταν το βγάζεις από την τσάντα και το πλένεις στη θάλασσα. Είναι το μοναδικό φρούτο που ανεβάζει γευστικό επίπεδο πλυμμένο με θαλασσινό νερό. Οξύτητα από το φρούτο, αλάτι από τη θάλασσα κι ένα κουκούτσι να φυτεύεις χαζάσ τον κήπο ελπίζοντας να φυτρώσει δέντρο. Αποθέωση.

Με πολλά καρπούζια στις μασχάλες ο Μάνος Μίχαλος

Έχω ένα όνειρο: να βρεθώ κάποια στιγμή σε μια παραλία, ξέρεις με αυτα τα τιρκουάζ και οινοπνευματί χρώματα με άσπρη άμμο, ξαπλωμένος με πολλά περιοδικά, κόμικ, βιβλία και ένα iPad και ακριβώς δίπλα μου να έχει μια τεράστια γαβάθα με auto-fill, από κομμένο καρπούζι χωρίς κουκούτσια. Να μου το καθαρίζουν δηλαδή, δεν ξέρω ποιοι, δεν με ενδιαφέρει αν θα είναι μοντέλο της Victoria’s Secret ή κάνας νταβραντισμένος ντόπιος, αρκεί να τρώω καρπούζι σαν να μην υπάρχει αύριο. Πιστεύω ότι το καρπούζι είναι η επιτομή (το έχω ξαναγράψει αυτό, είμαι σίγουρος) της φύσης, ότι τίποτα δεν είναι τέλειο. Γιατί, μόνο αυτή η πουτ@να η φύση θα έδινε αυτό το σχήμα, αυτό το χρώμα και αυτή τη γλύκα στο καρπούζι και θα του έβαζε μέσα 200 κουκούτσια, έτσι για το σπάσιμο. Και τώρα που είπα σπάσιμο, όταν ακούς αυτό το “κρακ” από την καρδιά του καρπουζιού, δεν ανατριχιάζεις λίγο; Εγώ πολύ..

Πεπόνι με φετά ο Πάνος Κοκκίνης

Θα μπορούσα να περάσω ένα ολόκληρο καλοκαίρι τρώγωντας μόνο παγωμένο πεπονάκι. Συνοδεία πάντα ‘μυρωδάτης’ φέτας. Μόνο που το πεπόνι δεν αρέσει στην κόρη μου και στην φέτα έχει σχεδόν αλλεργία η γυναίκα μου. Οπότε προσπαθώ, όποτε λείπουν από το σπίτι, να ενδώσω ανενόχλητος στο ‘απαγορευμένο’ αυτό πάθος μου. Το ζήτημα εδώ είναι να βρεις την σωστή αναλογία. Προσωπικά έχω καταλήξει ότι ο δρόμος για την Βαλχάλα απαιτεί μια μπουκιά πεπόνι, μια μπουκιά φέτα και καπάκι μια μπουκιά πεπόνι. Pause. Και ριπιτ. Αν και η αλήθεια είναι ότι εδώ δεν μιλάμε για κάποιο τιποτένιο φρούτο, από αυτά που χρειάζεται να φας ολόκληρο κασόνι για να λιγδωθεί το αντερό σου, αλλά για κανονικό γεύμα. Τι νομίζεις, ηλίθιοι είναι οι Iταλοί που σερβίρουν ότι πιο εκλεκτό διαθέτουν ως χώρα, το προσούτο, συνοδεία πεπονιού; Μεταξύ μας, θα διάλεγα και εγώ καρπούζι. Αλλά είμαι πολύ τεμπέλης για να ασχολούμαι με κουκούτσια. Τουλάχιστον, όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου φρόντιζε να κόβει την καρδιά και να μου την πασάρει. Τώρα είμαι εγώ αυτός που την δίνω στο δικό μου παιδί. Οπότε πεπόνι και πάλι πεπόνι. Και άσε τα κουκούτσια στους ονειροπόλους.

Καρπούζι ο Ηλίας Αναστασιάδης

Σε ένα μικρό τειχάκι στο Χαλάνδρι, ο σοφός γκραφιτοποιητής έσκυψε και έγραψε ‘Τίποτα δεν είναι τυχαίο’. Πολλά καλοκαίρια μετά, έρχομαι να καταλάβω ότι ο καλλιτέχνης μιλούσε ξεκάθαρα για το καρπούζι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που το καρπούζι είναι γεμάτο μικροσκοπικές νάρκες (τις λένε και κουκούτσια) που αλλοιώνουν στιγμιαία την υπερεπικότητά του. Η φύση τα έφτιαξε όλα με μαεστρία. Πρέπει να ξεπεράσεις αυτούς τους μικρούς σκοπέλους για να απολαύσεις το πιο δροσιστικό πράγμα αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Δίκαιο. 
Η μητέρα μου πρέπει να είναι ο άνθρωπος που έχει ξεκουκουτσιάσει τα περισσότερα καρπούζια στην Ελλάδα, προφανώς για χάρη μου. Έτσι έμαθα κι εγώ να είμαι large και να τρώω με χαρά τα άσπρα κουκούτσια. Φήμες λένε ότι αυτό δεν είναι ό,τι πιο υγιεινό μπορείς να κάνεις. Αν οι φήμες δεν βαριούνται, τις αφήνω με χαρά να μου βγάλουν και τα λευκά κουκούτσια. Μητέρα, μην κουράζεσαι άλλο.

Κεράσια (το διπλό μαύρο) ο Στέλιος Αρτεμάκης

Κανένα καρπούζι, προφανώς κανένα πεπόνι (με ή χωρίς φέτα), κανένα ροδάκινο, καμία μπουρνέλα, κανένα δαμάσκηνο. Ερασιτεχνικά πράγματα. Παιδικά. Το φρούτο του καλοκαιριού είναι τα κεράσια. Που προφέρονται και κεράσσα με πολλά σίγμα. Για την ακρίβεια τόσα όσα χρειάζεται για να αποδώσεις την ένταση της απόλαυσης. Δηλαδή μπορεί να είναι κεράσσσσσσσσια όταν πετύχεις το διπλό μεστό μαύρο, το έχεις πιάσει από το τσαμπάκι και έχει φάει και τα δύο ήμισυ συγχρόνως. Και τώρα που το σκέφτομαι απορώ γιατί στα φρουτάκια έχουν το διπλό κόκκινο και όχι το διπλό μαύρο. Αυτά είναι cherries, όχι κεράσσσσσσσια. Απορίας άξιο, να τα λέμε αυτά.

Γερμά ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Δεν είναι πάρα πολλά τα πράγματα που αντέχω στο καλοκαίρι, αλλά αν μη τι άλλο τα δροσιστικά του φρούτα ήταν πάντα ένας καλός λόγος να το υπομένω Η φάση δηλαδή πάντα ήταν απόγευμα καλοκαιριού, κάποια αθλητική διοργάνωση παίζει στην τηλεόραση, άραγμα στον καναπέ, τάπερ από το ψυγείο με φρούτα. Τώρα, φυσικά το δίπτυχο καρπούζι πεπόνι είναι ο βασιλιάς του όλου σκηνικού, αλλά δε θα ξεχάσω ποτέ και τη στιγμή που συνειδητοποίησα πως μου αρέσει ο γερμάς. Αυτές οι ακανόνιστου σχήματος φλούδες φρούτου μπορούσαν να με δροσίζουν και να είναι κρατσανιστές την ίδια στιγμή, μάλλον άπαιχτος συνδυασμός Και ούτε κουκούτσια είχες, ούτε πολλά ζουμιά να κολλάς μετά. Τελειότητα.