Οι Μάχες των Μασάει μόλις ξεκίνησαν

Θεσσαλονίκη, 8:00 το πρωί, και είχαμε ήδη μαζευτεί στο σημείο συνάντησης. Με συνοπτικές διαδικασίες βολευτήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε, σημειώνοντας νομίζω ρεκόρ γρήγορης αναχώρησης. Ήμασταν τέσσερα άτομα και το μόνο που είχαμε μαζί μας ήταν ισάριθμα μπουκαλάκια νερό, χωρίς σαντουιτσάκια, κρακεράκια και λοιπά χαζάκια. Ο λόγος του ταξιδιού μας στη Λάρισα ήταν το φαγητό, οπότε γιατί να αναλωθούμε σε υποκατάστατα; Ο προορισμός μας ήταν το κατάστημα της IKEA στη Λάρισα, ο πρώτος σταθμός των εκδηλώσεων ‘Γεύσεις του Τόπου μας’ που έχουν ως σκοπό να αναδείξουν την αξία της τοπικής παραγωγής. Εκεί εκτός από τους τοπικούς παραγωγούς που θα μας σύστηναν τα προϊόντα τους, μας περίμεναν και ο Δημήτρης Σκαρμούτσος που με τη βοήθεια του Λεωνίδα Καλφαγιάννη, του Γιάννη Τσιμιτσέλη και του κόσμου που είχε κληρωθεί να συμμετάσχει, θα φρόντιζε για τη διεξαγωγή μιας μαγειρικής μάχης: Της Μάχης των Μασάει. Τα όπλα της Μάχης θα ήταν τα προϊόντα των τοπικών παραγωγών και το αποτέλεσμά της θα προσγειωνόταν στο στομάχι μας. Έπρεπε να είμαστε σε φόρμα και ετοιμοπόλεμοι.

Λίγο πριν τις 10 είχαμε ήδη φτάσει στο parking της ΙΚΕΑ και δεν χρειάστηκε να προβληματιστούμε για το πού πρέπει να κατευθυνθούμε καθώς ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος ξεχώριζε από μακριά. Μπαίνοντας, διαπιστώσαμε πως οι τοπικοί παραγωγοί είχαν ήδη στήσει τα σταντ τους, δίνοντας μας το περιθώριο να τους γνωρίσουμε καλύτερα πριν αρχίσει να συρρέει ο κόσμος. Δηλώσαμε συμμετοχή στην κλήρωση, που λάμβανε χώρα στην είσοδο του χώρου, για προϊόντα κουζίνας ΙΚΕΑ 2.000€ και ξεχυθήκαμε στο χώρο!

Πρώτη στάση ο χαλβάς του κυρίου Αλεξόπουλου, που τον έχει μετατρέψει σε σοκολατάκια, σε 20 διαφορετικές γεύσεις. Για αρχή δοκίμασα καραμέλα, φράουλα και βύσσινο και υποσχέθηκα πως θα επιστρέψω. Φυσικά και τήρησα την υπόσχεσή μου, παιδιά είμαστε; Για να εξισορροπήσω τα επίπεδα ζάχαρης που είχα καταναλώσει κατευθύνθηκα στα μπισκοτάκια της Οικοπάλ, και πιο συγκεκριμένα στο μήλο – κανέλα χωρίς ζάχαρη. Και εκεί επέστρεψα, πολλές φορές μάλιστα, γιατί εκτός από κουλουράκια, μου προσέφεραν και μαρμελάδα, αλλά και ζυμαρικά για να πάρω μαζί μου στο γυρισμό. Κάνοντας μια παύση στη γευσιγνωσία μύρισα τις κρέμες της Theangelis και ντρέπομαι για τον εαυτό μου, αλλά σκέφτηκα πως θα μπορούσα και αυτές να τις φάω, δεν φταίω εγώ, αυτές μύριζαν υπέροχα! Για να πάρω λίγες δυνάμεις και να συνεχίσω το “δύσκολο” έργο μου ζήτησα από την οικογενειακή εταιρεία Όλυμπος, με προϊόντα από παστέλια, κομπόστες, λουκούμια μέχρι και ταχίνι, για να με μυήσει στις γεύσεις ταχινιού και αποφάνθηκα πως η αγαπημένη μου είναι αυτή με το κακάο. Όχι πως με ρώτησε κανείς.

Κοιτάζοντας γύρω μου κατάλαβα πως έπρεπε να απομακρυνθώ για λίγο από τους παραγωγούς, ώστε να τους αφήσω να απαντάνε ανενόχλητοι στις ερωτήσεις του κόσμου που πλέον είχε γεμίσει τον χώρο. Κόσμος όμως είχε αρχίσει να μαζεύεται και μπροστά από τη σκηνή όπου ήταν στημένες οι κουζίνες που θα φιλοξενούσαν την περίφημη Μάχη των Μασάει, οπότε κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε ο Δημήτρης Σκαρμούτσος με τους αρχηγούς των δύο ομάδων, Γιάννη Τσιμιτσέλη και Λεωνίδα Καλφαγιάννη, αλλά και τους τυχερούς που είχαν δηλώσει συμμετοχή και είχαν κληρωθεί για να συμμετάσχουν στο πρώτο battle. Οι δύο ομάδες είχαν 25′ περιθώριο για να μαγειρέψουν δύο διαφορετικές παραλλαγές της ίδιας συνταγής: κοτόπουλο με ταχίνι. Αυτόν που θα υπερίσχυε στο κάθε battle και που θα κέρδιζε προϊόντα κουζίνας ΙΚΕΑ, τον αναδείκνυε το κοινό με το χειροκρότημα.

Πίσω στο κοτόπουλο, και αν κρίνω από την αντίδραση του Σκαρμούτσου που επόπτευε τη διαδικασία μάλλον έχασα που δεν πρόλαβα να δοκιμάσω, έπνιξα όμως τον πείνα μου με μια ακόμα γύρα στα σταντ των παραγωγών.

Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης συγκεντρωμένος κατά τη διάρκεια της ‘Μάχης των Μασάει’.

Εκεί εντόπισα και τους φίλους μου, συγκεκριμένα στο σταντ Κατσάρος Αποστάγματα όπου φυσικά δοκίμαζαν τσίπουρα, ούζα και λικέρ, ενώ εγώ μάθαινα πως η συγκεκριμένη επιχείρηση διαθέτει το αρχαιότερο αποστακτήριο του κόσμου.

Στη συνέχεια το βλέμμα μου τράβηξε η επωνυμία Γιαμ, και τα πολύχρωμα βαζάκια με τις μαρμελάδες, και αποφεύγοντας να κάνω το αναμενόμενο αστειάκι ‘όνομα και πράμα’ έμαθα πως σε αυτή τη ζωή κυκλοφορούν ξερά σύκα με μαυροδάφνη και μαύρο πιπέρι. Γιαμ. Εκεί όμως που σκίρτησε η καρδιά μου ήταν στο σταντ των ζυμαρικών, γιατί ως γνωστόν θα μπορούσα να τρέφομαι κάθε μέρα με μακαρόνια, ειδικά από τη στιγμή που η εταιρεία Χατζής μου δίνει έτοιμες επιλογές γεύσεων όπως μελάνι σουπιάς ή φρέσκο βασιλικό, ελαιόλαδο και σκόρδο. Η επόμενη στάση μας ήταν το οινοποιείο Ελασσόνας, όπου φυσικά δοκιμάσαμε λευκό, αλλά και κόκκινο κρασί από αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας, ενώ ολοκληρώσαμε τη βόλτα μας με κατσικίσιο γιαούρτι με γεύση φράουλα από τα ελληνικά προϊόντα γάλακτος Τέμπη, κάτι ελαφρύ για την χώνεψη… καταλαβαίνεις.

Καθώς συζητούσαμε τη διαφορά των κατσικίσιων από τα αγελαδινά προϊόντα στη σκηνή του battle ανέβηκε η food blogger Εύα Μονοχάρη, aka Funky Cook, με τον Δημήτρη Σκαρμούτσο και τότε ξαφνικά θυμήθηκα πως στο πλάνο υπήρχε το σχέδιο πως κάποια στιγμή θα μαγείρευα και εγώ σε δημόσια θέα (φυσικά χωρίς ανταγωνισμό, σε παρακαλώ, λίγη αυτογνωσία την έχουμε) και τότε θα αποκαλυπτόταν δημοσίως όλα τα καλά κρυμμένα μυστικά μου, όπως το ότι στην πραγματικότητα δεν κόβω ποτέ με έναν συγκεκριμένο τρόπο (ακριβώς επειδή δεν γνωρίζω έναν συγκεκριμένο τρόπο) ή το ότι αγνοώ βασικές μαγειρικές έννοιες, όπως τη διαφορά ανάμεσα στο σωτάρισμα και το τσιγάρισμα.

Το αποτέλεσμα του δεύτερου battle. Ξέρω, ξέρω.

Είχα όμως ακόμα χρόνο να το διορθώσω και κοιτάζοντας τους φίλους μου, που ανυποψίαστοι βουτούσαν νάτσος σε καυτερή σάλτσα από το σταντ της Γιαμ, πλησίασα την οργανωτική επιτροπή και με συνοπτικές διαδικασίες διασφάλισα πως δεν θα βρεθώ μόνη μου στη σκηνή των Μασάει. Θα είχα βοήθεια. Το ανακοίνωσα στην παρέα μου και με κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια «πώς μπόρεσες και μας το έκανες αυτό», δέχτηκαν με χαρά. Πράγματι, με το που ολοκληρώθηκε το 3o battle κατευθυνθήκαμε μαζί στα backstage όπου ο Δημήτρης Σκαρμούτσος μας ανακοίνωσε πως θα μας δώσει υλικά και εμείς θα αυτοσχεδιάσουμε. Φυσικά θα ήταν και αυτός μαζί μας ώστε να σβήνει φωτιές και να μας επιβλέπει. Δεν το είπε ακριβώς με αυτά τα λόγια, υποθέτω όμως πως αυτό εννοούσε. Από εκεί και πέρα το μόνο που θυμάμαι είναι να σημειώνεται η πρώτη αποχώρηση στην ομάδα, οι τρεις εναπομείναντες να απαντάμε ‘κρέας’ στην ερώτηση ‘κρέας ή ψάρι;’ και μετά να βρίσκομαι στη σκηνή με κάποια κομμάτια μοσχάρι μπροστά μου τα οποία υποτίθεται πως έπρεπε να κόψω.

Εδώ ο σεφ μας εξηγεί κάτι πολύ δύσκολο, όπως για παράδειγμα: «και τώρα ανάβουμε το μάτι».

Αντί του μοσχαριού φυσικά και έκοψα το δάχτυλο μου (δεινή κόπτρια, φαντάζεσαι), οπότε με προτροπή του σεφ Δημήτρη Σκαρμούτσου αποχώρησα, ώστε να μου παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Ένιωσα πολύ γενναία όταν απάντησα καταφατικά στην ερώτηση ‘θέλεις να επιστρέψεις;’ και φυσικά πολύ αστεία όταν γύρισα με το τεράστιο μπανταρισμένο δάχτυλο. Τη θέση μου είχε προσωρινά λάβει ο Γιάννης Τσιμιτσέλης και το μοσχάρι πλέον τσιγαριζόταν με επιτυχία στο τηγάνι. Η δύσκολη δουλειά είχε γίνει, το μόνο που μου έμεινε ήταν να γυρίζω με μεγάλη αφοσίωση τα κομματάκια μέσα στο τηγάνι και να προσθέσω τα λαχανικά που είχε κόψει σε χρόνο (αρνητικού) ρεκόρ η φίλη μου.

Για τον τραχανά η μόνη προσωπική πληροφορία που έχω ήταν πως έγινε γευστικότατος. Είχαμε πλέον ολοκληρώσει το έργο μας, ο Δημήτρης Σκαρμούτσος προς τιμήν του δεν μας αποκάλεσε το τρίο Στούτζες, αντιθέτως μας προσκάλεσε αν θέλουμε να μαγειρέψουμε ακόμα μία φορά. Ήρωας και μόνο που το σκέφτηκε. Για εμάς όμως είχε πλέον φτάσει η ώρα της αποχώρησης.

Ο αρχηγός της ομάδας Λεωνίδας Καλφαγιάννης, δοκιμάζει πριν συνεχίζει η ομάδα του τις ετοιμασίες.

Φεύγοντας δεν παραλείψαμε να προμηθευτούμε αρωματική λεβάντα και μελισσόχορτο από το Βιολογικό Αγρόκτημα Τσιάμι και χαμομήλι, ελληνικό καφέ και ιδιαίτερους συνδυασμούς μπαχαρικών από την Άλφα Κατσίφα. Ευτυχώς προνοήσαμε και πήραμε και φλωρεντίνες από το σταντ του ζαχαροπλαστείου Αθανάσιος Αρχοντής, γιατί στο αυτοκίνητο μας έπιασε μια μικρή υπογλυκαιμία.

Μην ξεχάσω να αναφέρω και ακόμα μια σημαντική δράση της ΙΚΕΑ, που πραγματοποιείται παράλληλα με τις «Γεύσεις του τόπου μας», και αφορά την προσφορά παιδικών προϊόντων σε τοπικούς σταθμούς. Πιο συγκεκριμένα, η ΙΚΕΑ, στο πλαίσιο του προγράμματος Κοινωνικής Υπευθυνότητας του Ομίλου FOURLIS, θα διαθέσει το ισόποσο του 5% των εσόδων του καταστήματος ΙΚΕΑ Θεσσαλία, από το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου, για την υποστήριξη δημοτικών παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλίας με τη μορφή επίπλων και απαραίτητων ειδών.