Όταν οι ΗΠΑ απαγόρευσαν το ψωμί σε φέτες

Το ψωμί σε φέτες πωλήθηκε για πρώτη φορά στο εμπόριο το 1928 και έκανε γρήγορα αίσθηση – μέχρι που η άνοδός του διακόπηκε απότομα όταν 15 χρόνια αργότερα απαγορεύτηκε προσωρινά. Στις 18 Ιανουαρίου 1943, εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο υπουργός Γεωργίας των ΗΠΑ Claude R. Wickard ανακοίνωσε την απαγόρευση της πώλησης ψωμιού σε φέτες σε μια προσπάθεια να διατηρηθούν οι πόροι του πολέμου.

Η κυβέρνηση ήλπιζε ότι η απαγόρευση αυτή θα διατηρούσε τον εφοδιασμό της χώρας σε χάλυβα (που χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή μηχανών κοπής) και σε κερωμένο χαρτί (που χρησιμοποιούνταν τόσο για το τύλιγμα του ψωμιού σε φέτες, το οποίο απαιτούσε παχύτερο περιτύλιγμα από τα καρβέλια, όσο και για την προστασία του στρατιωτικού εξοπλισμού από τα στοιχεία της φύσης). Ήταν συνήθης πρακτική να ζητείται από τους Αμερικανούς στην πατρίδα τους, να διαθέτουν μερίδες αγαθών στο όνομα της πολεμικής προσπάθειας, αλλά η συγκεκριμένη απαγόρευση προκάλεσε οργισμένες και άμεσες αντιδράσεις, κυρίως στις νοικοκυρές.

Μια γυναίκα ονόματι Sue Forrester έγραψε στους New York Times: «Θα ήθελα να σας ενημερώσω πόσο σημαντικό είναι το ψωμί σε φέτες για το ηθικό και τη λογική ενός νοικοκυριού». Ενώ στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια δόθηκε μια περίοδος χάριτος 60 ημερών για να προετοιμαστούν, τα αρτοποιεία δεν ήταν τόσο τυχερά και είδαν τις πωλήσεις τους να μειώνονται έως και 10%, ενώ αντιμετώπισαν σημαντικά πρόστιμα για την αψήφιση της απαγόρευσης. Όπως αναφέρει το History Facts, δεδομένης της εκτεταμένης αντιδημοτικότητας του δελτίου, πολλοί κυβερνητικοί γραφειοκράτες έκαναν τους χαζούς και αρνήθηκαν να παραδεχτούν ότι εμπλέκονται, δείχνοντας με το δάχτυλο άλλους. Ο Wickard ανακάλεσε τελικά την απαγόρευση του ψωμιού σε φέτες στις 8 Μαρτίου 1943, υποστηρίζοντας: «Η εξοικονόμηση δεν είναι τόσο μεγάλη όσο περιμέναμε», ενώ παραμέλησε να αναγνωρίσει οποιαδήποτε δημόσια κατακραυγή.

Ήξερες ότι το 1864 ένα σακί αλεύρι δημοπρατήθηκε για πάνω από 275.000 δολάρια; Ένας έμπορος από τη Νεβάδα ονόματι Reuel Colt Gridley δημοπράτησε ένα μόνο σακί αλεύρι ξανά και ξανά, συγκεντρώνοντας ένα απίστευτο ποσό για την Επιτροπή Υγιεινής των ΗΠΑ (πρόδρομος του Ερυθρού Σταυρού). Όλα ξεκίνησαν όταν ο Gridley έχασε ένα φιλικό στοίχημα και αναγκάστηκε να μεταφέρει ένα σακί αλεύρι 50 κιλών μέσα στην πόλη. Πήρε την ήττα με το μαλακό, στόλισε το σακί με κόκκινες, λευκές και μπλε κορδέλες και το παρέλασε με τη συνοδεία μπάντας.

Το θέαμα προσέλκυσε πλήθος κόσμου και τελικά προτάθηκε να δημοπρατηθεί ο περίφημος σάκος αλευριού για να συγκεντρωθούν χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Ο νικητής πλήρωσε 250 δολάρια, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελε το αλεύρι και πρότεινε στον Gridley να δημοπρατήσει ξανά τον σάκο. Η διαδικασία επαναλήφθηκε και ο Gridley συγκέντρωσε περισσότερα από 5.000 δολάρια μέχρι το τέλος της ημέρας. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν, ταξίδεψε σε όλη τη χώρα διοργανώνοντας δημοπρασίες για τον σάκο με το αλεύρι, συγκεντρώνοντας περισσότερα από 275.000 δολάρια (περίπου 5,4 εκατομμύρια δολάρια σήμερα) για τον σκοπό αυτό. Το αλεύρι χρησιμοποιήθηκε τελικά για να ψηθούν κέικ στο Sanitary Fair του 1864 στο Σεντ Λούις.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ