Όταν το εκλεπτυσμένο συναντά το πρόστυχο σε μια pizza
- 17 ΝΟΕ 2015
Δεν ξέρω αν έχει παρατηρήσει ότι δεν γράφω συχνά για pizza ενώ για burger δεν έχω αφήσει ούτε ένα σε ησυχία -μην κλαις μικρή μου pizza. Αν το έχεις παρατηρήσει, αν με έχεις καταραστεί και έχεις αναρωτηθεί γιατί τέτοια προκατάληψη σε τούτο το ιταλικό θαύμα, τότε να ξέρεις ότι η ευθύνη είναι όλη εδώ. Το Rafinato φταίει. Εκεί έχω κολλήσει, όπως κολλάνε τα χέρια μετά από french toast με μέλι και κανέλα.
Ας κάνουμε πρώτα τις συστάσεις. Rafinato από εδώ τα παιδιά, παιδιά από εδώ το Rafinato. Επειδή είναι λίγο ντροπαλό -περίεργο για ιταλικό- θα σας τα πω εγώ τα άλλα. Βρίσκεται στην Δάφνη και δεν μοιάζει με τα ιταλικά νέας κοπής. Έχει ξύλινες, βαρβάτες καρέκλες που νιώθεις ότι κάθεσαι στον θρόνο του Ιταλοκουζινικού Βασιλείου, ενώ τα τραπέζια πάνω στην πλατεία έχουν άλλη χάρη βρε αδερφέ. Θα σου μιλήσω για αυτά πιο μετά. Το Rafinato είναι οικογενειακή επιχείρηση και ψιλοοσφρίζεσαι τι σημαίνει αυτό ε; Σπιτικό μεγαλείο σε κάθε πιάτο.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά όμως αν δεν έρθει το πιάτο αχνιστό μπροστά σου να το κρίνεις σαν κριτής στο The Voice. Χωρίς φανφάρες και περιτυλίγματα. Στην αρχή έρχονται στο καλαθάκι τριγωνικές ζύμες πίτσας με λίγο τυράκι. Άρπαξε σαν δεξιοτέχνης που είσαι το μαχαίρι, άνοιξέ τες παράλληλα με μαεστρία και άπλωσε το βούτυρο στην ζεστή φωλιά που δημιούργησες όπως ακριβώς του αξίζει. Αυτό θα κάνει το μυαλό σου να αναζητήσει pizza σαν λαγωνικό. Ε, μόλις έρθει η pizza rafinato μπροστά σου τότε θα σου κοπούν τα γόνατα. Η ζύμη που θα λατρέψεις -ούτε πολύ λεπτή, ούτε παραφουσκωτή- και τα υλικά πάνω να κάνουν πανηγύρι έτοιμα για λάγνα παιχνίδια με τον ουρανίσκο σου. Τυρί, ζαμπόν, μπέικον, μανιτάρια, πιπεριά και πεπερόνι. Απλά, ανεπιτήδευτα βγάζει τόσο sexyness αυτή η pizza. Μικροί οργασμοί λαβλεισικού επιπέδου σε κάθε μπουκιά. Και η χωριάτικη με την φέτα και την ρίγανη να δένουν σαν σιαμαία, βγάζει γούστα.
Μία φορά είχα κάνει κίνηση ματ. Λέω θα βρω τι φταίει και έχω καψουρευτεί αυτή την pizza. Και πήρα Calzone. Ροδοκοκκινισμένη ζύμη, ψημένη με έναν perfetto τρόπο -που θα έλεγαν και οι γείτονες κουνώντας χέρι. Το κοκομπλόκο συντελέσθηκε όταν πήγα να κόψω ένα κομμάτι και το μέσα του άρχισε να κυβερνά το μικροσύμπαν γύρω μου. Έτρεξε το λιωμένο τυρί, έκανε ντα το ζαμπόν και όρθωσαν το ανάστημά τους τα μανιτάρια.
Το ερώτημα που έχει πάει όμως την ανθρωπότητα χρόνια τώρα μπροστά και μας έχει βοηθήσει στην εξέλιξη είναι το “ΓΙΑΤΙ;”. Γιατί είναι τόσο τέλεια, γιατί τόσο κρατσανιστή η ζύμη, τόσο ιδανικά λιωμένα τα υλικά και γιατί κανείς, όσο κι αν έχει προσπαθήσει, δεν μπορεί να μείνει ψύχραιμος στην θέασή της. Μην ψαχτείς πολύ.
Στο Rafinato το φαγητό σου δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα. Πολλές, πάμπολλες, τώρα που το ξανασκέφτομαι καθολικά όλες τις φορές στην διάρκεια της βρώσις ήρθα αντιμέτωπος με ένα δίλημμα. Όταν άρχιζε το αίσθημα του κορεσμού να βγαίνει στην επιφάνεια, έθετα στον εαυτό μου το ερώτημα “να συνεχίσω ή όχι;”. Σχεδόν καμία φορά δεν άντεξα να σταματήσω και να αφήσω κομμάτι. Το θεωρούσα πάντα βλασφημία, αμαρτία, σφάλμα μέγιστο. Θυμάμαι πολλές φορές ήθελα να πάω να προσκυνήσω τον μάγειρα αλλά είχα φάει τόσο πολύ που δεν μπορούσα να υποκλιθώ και απλά του έδινα το χέρι. Άλλες φορές έπινα και 2 coca cola back to back αλλά χαλάλι μπροστά σε αυτό το θείο δημιούργημα.
Το μεγαλείο της κουζίνας δεν σταματάει στην pizza. Τι νόμιζες; Τρομερά πιάτα pasta, μυρωδάτα σε σημείο σπασομυτίασης αλλά και μπιφτέκι γεμιστό ή κοτόπουλο με σως λεμονιού. Τόσες πίτσες κάποια στιγμή τα δοκίμασα κι αυτά και έμεινα με το στόμα ανοιχτό μόλις σκούπισα το πιάτο ολάκερο από την λαιμαργία μου. Αν όλα αυτά σου φαίνονται παιχνίδια τότε πάρε πεινιρλί για να σου φύγει η μαγκιά. Δεν το έχω καταφέρει ποτέ μονάχος και αβοήθητος από ξένα σαγόνια.
Το Rafinato δεν είναι ιταλικό σαν αυτά που έχεις συνηθίσει. Είναι συνοικιακό, ήρεμο, ζεστό, με γαμάτα πιάτα και μια pizza που στο πλανητικό σύστημα που ζούμε δεν θα βρεις όμοιά της. Σε κάθε μπουκιά της θα λες “μπράβο ρε γαμώτο. Μπράβο και στο μάγειρα, μπράβο και σε μένα που δεν τα παράτησα”. Διπλή ευτυχία, διπλή φινέτσα.
Υ.Γ.: Μην ξεχαστείς και πας μεσημεράκι. Ανοιχτό από τις 6:30 μέχρι τη 1:00. Τα καλοκαίρια που έχει μεγάλα ιβέντζ το τρίπτυχο πίτσα-μπύρα-μπάλα απλώνεται μπροστά σου σε πλήρη έκταση να ξέρεις. Γαμώ τα πέναλτυ με την Κόστα Ρίκα στο Μουντιάλ.
Αγίας Βαρβάρας 65, Δάφνη