Πέρα απ’ τη βότκα και την τεκίλα: Τα εθνικά ποτά που αξίζει να δοκιμάσεις

Εμείς έχουμε το ούζο, η Σκωτία έχει το whisky, το Μεξικό έχει την tequila και η Ελβετία το αψέντι. Αυτά είναι μερικά από τα εθνικά ποτά τα οποία έχουν καταφέρει να γίνουν διάσημα σε όλο τον κόσμο και να λειτουργούν ως άξιοι ‘πρεσβευτές’ των χωρών τους. Υπάρχουν, όμως, μερικά αποστάγματα που είναι πραγματικά διαμάντια και είναι ικανά να μας ταξιδέψουν σε χώρες και γεύσεις που δεν θα μπορούσαμε να προσγειωθούμε εύκολα. Είναι spirits που υποδηλώνουν τα συστατικά που βγάζει η γη και που έφτιαχναν παραδοσιακά οι κάτοικοι της. Μα πάνω από όλα τα εθνικά ποτά και οι ιστορίες γύρω από αυτά χαρακτηρίζουν χώρες, κουλτούρες και πολιτισμούς που άντεξαν στον χρόνο και συνδέθηκαν με αυτό. Αν ο Φιλέας Φογκ δοκίμαζε τα spirits στο ταξίδι του αυτά θα κατέγραφε στα απομνημονεύματά του.

Cachaca – Βραζιλία

Την Cachaca ίσως την ξέρεις και μπορεί και να την έχεις πιει κιόλας. Είναι το απόσταγμα που βρίσκεται στην Caipirinha και έχει αυτή την γλυκιά αλλά ισορροπημένη γεύση. Η Cachaça, όπως ακριβώς και το ρούμι, φτιάχνεται από ζαχαροκάλαμα και όταν συναντά το lime και την ζάχαρη μετατρέπεται στο απόλυτο cocktail του καλοκαιριού. Βλέπεις έχει γαλουχηθεί στις παραλίες της Βραζιλίας, όπου τα κορμιά είναι σοκολατένια και η θερμοκρασία υψηλή.

Pisco – Περού / Χιλή 

Αν ποτέ κάτσεις ανάμεσα σε έναν Χιλιανό και ένα Περουβιανό μην θέσεις το θέμα της καταγωγής του Pisco. Βλέπεις το διεκδικούν και οι δύο με μεγάλη, λατινοαμερικάνικη θέρμη παρά το γεγονός ότι στο Περού υπάρχει λιμάνι που ονομάζεται Pisco. Αυτό το είδος brandy, προέρχεται από την απόσταξη σταφυλιού και ανάλογα με την επιλογή ή την μίξη των ποικιλιών που χρησιμοποιούνται έχει και διαφορετική γεύση. Έτσι υπάρχει το Puro (μόνο από μια ποικιλία), acholado (μίξη ποικιλιών) και Mosto Verde (ένα ελαφρύτερο και πιο γλυκό pisco). Μοιάζει σε γεύση και αρώματα με το δικό μας τσίπουρο ενώ στην Νότιο Αμερική το απολαμβάνουν sour δηλαδή με lime, σιρόπι ζάχαρης και ασπράδι αβγού. Μία συνταγή που πρώτη φορά καταγράφτηκε από την δεκαετία του 1920 από τον Αμερικάνο bartender Victor V. Morris στην Lima αλλά φήμες λένε ότι πιο παλιά ένας περουβιανός bartender έβαλε ασπράδι αβγών και bitters στο pisco και έφτιαξε το sour.

Aguardiente – Κολομβία 

Σημαίνει πύρινο νερό και θα δεις τους μάτσο τύπους στις Άνδεις να το πίνουν σκέτο, από σφηνοπότηρα και με ύφος σα άλλος Σταλόνε στο Ράμπο. Στην ουσία είναι απόσταγμα ζαχαροκάλαμου που όμως έχει αρωματισθεί με βότανα όπως ο γλυκάνισος και ανάλογα με την περιοχή θα το βρεις σε διαφορετικούς αλκοολικούς βαθμούς. Aguardiente βγαίνει επίσης και στην Ισπανία και την Πορτογαλία και είναι πιο ελαφρύ. Αν όμως είσαι ο τύπος ο βαρύς ο μάτσο πρέπει να δοκιμάσεις το κολομβιάνικο. Αυτό που έπιναν όλοι οι ήρωες και οι αντιήρωες του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές.

Porto – Πορτογαλία

Αν υπάρχει ένα κρασί που είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο και λατρεύεται παντού τότε αυτό είναι το Πόρτο. Όπως προδίδει και το όνομά του προέρχεται από την Πορτογαλία. Είναι πιο βαρύ από το συνηθισμένο κόκκινο κρασί αλλά και πιο γλυκό στην γεύση. Φτιάχνεται στην περιοχή Douro από εκλεπτυσμένα σταφύλια τα οποία δίνουν στο αποτέλεσμα ιδιαίτερα αρώματα και γεύσεις. Το Porto όμως έγινε διάσημο όταν το 1700 οι Βρετανοί άποικιοκράτες άρχισαν να το εισάγουν επειδή τους άρεσε. Τότε είναι που έλαβε χώρα το πάντρεμα του whisky με το Porto, αφού άρχισαν να παλαιώνουν οι Σκωτσέζοι το απόσταγμα τους στα βαρέλια που λόγω εμπορίου είχαν φτάσει στην χώρα και περιείχαν Porto. Σήμερα μπορεί να δεις σχεδόν όλα τα αποστάγματα να έχουν δημιουργήσει παραλλαγές όπου παλαιώνουν την πρώτη τους ύλη σε βαρέλια Porto και αυτό σημαίνει πολλά.

Grappa – Ιταλία

Η grappa είναι το κλασσικό παράδειγμα νοοτροπίας της μεσογειακής επαρχίας. Δεν αφήνουμε τίποτα να πάει χαμένο. Έτσι τα στέμφυλα μετά το “ξεζούμισμα” τους για να δημιουργηθεί το κρασί δεν πετιούνται αλλά μπαίνουν σε καζάνι για να γίνει απόσταξη. Το αποτέλεσμα είναι η grappa η οποία ανάλογα με τα αρώματα και τις γεύσεις της πρώτης ύλης αποκτά και εκείνη τον δικό της χαρακτήρα. Στην Ιταλία την λατρεύουν, την έχουν σαν θεά αφού ταιριάζει τέλεια με τα αγαπημένα μακαρόνια των Ιταλών. Ίσως να μην υπάρχει στην Ιταλία σπίτι που να μην έχει την δική του grappa για α σερβιριστεί μετά το γεύμα, ενώ θα την δεις να αναμειγνύεται και με τον espresso μερικές φορές. Οι ρίζες της φτάνουν πίσω στον 14ο αιώνα ενώ μπορείς να την βρεις και παλαιωμένη αλλά και νέα. Την τελευταία προτίμησέ την παγωμένη. Αν όλα αυτά σου θυμίζουν κάτι τότε είναι που η ίδια ακριβώς διαδικασία χρησιμοποιείται για το δικό μας τσίπουρο.

Arak – Israel / Lebanon

Οι άνθρωποι πάντα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν αποστάγματα από ότι τους έδινε η γη. Αυτός είναι και ο λόγος που σε όλη την Μεσόγειο τα αποστάγματα κρασιού, στεμφύλων και των προϊόντων τους είναι τόσο διαδεδομένα. Στην Ιταλία η grappa, στην Ελλάδα το τσίπουρο και το ούζο, στην Τουρκία η Raki που την λένε και γάλα λιονταριού επειδή όπως το ούζο όταν αναμειγνύεται με πάγο γίνεται γαλάκτωση. Στον Λίβανο και στο Ισραήλ έχουν το Arak. Διπλής απόσταξης από χυμό κρασιού αλλά και άλλα βότανα φτάνει τους σαράντα αλκοολικούς βαθμούς και έχει σαν αποτέλεσμα να είναι αρκετά δυνατό. Αν ποτέ βρεθείς στην περιοχή να ζητήσεις Arak από το αποστακτήριο του Kefraya που είναι ένα από τα πιο παλιά και τα καλύτερα στον Λίβανο.

Aquavitt – Νορβηγία

Γενικότερα στην ονοματοδοσία τα παλιά τα χρόνια είχαν ένα θεματάκι. Όπως και το whisky αλλά και το γαλλικό brandy eau de vie σημαίνει νερό της ζωής. Είναι απόσταγμα από σιτηρά, πατάτες και βότανα ενώ παλαιώνεται σε βαρέλια οξιάς. Κάπως έτσι παίρνει τελικά την τελική του γεύση η οποία είναι γεμάτη μπαχαρικά όπως το κάρδαμο, ο γλυκάνισος, το κύμινο αλλά και νότες εσπεριδοειδών. Οι Νορβηγοί συνηθίζουν να το πίνουν σε θερμοκρασία δωματίου, σε σφηνάκια, ενώ σαν εθνικό ποτό συνοδεύει πάντα το γιορτινό τραπέζι που είναι γεμάτο κρεατικά πιάτα τα Χριστούγεννα Το Akevitt είναι το εθνικό ποτό της Σκανδιναβίας και αν τύχει να το πιεις ποτέ να τσουγκρίσεις το ποτήρι και να πεις skål (στην υγειά μας).

Soju – Κορέα 

Ένα καθαρό, άχρωμο απόσταγμα από ρύζι, κριθάρι και μαγιά το οποίο στην Κορέα συνηθίζεται να καταναλώνεται σκέτο. Πολλές φορές θα το συναντήσεις να αντικαθιστά την βότκα σε κλασσικές συνταγές αν θες να πάρεις μια μυρωδιά από το πως μοιάζει η γεύση του. Και θα σου πω κάτι τώρα και θέλω να μείνεις ψύχραιμος. Η κορεατική εταιρεία Jinro που παράγει soju είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες αποσταγμάτων στον κόσμο με τις πωλήσεις του soju στην νοτιοανατολική Ασία να αγγίζουν επίπεδα που θα ζήλευαν άλλα αποστάγματα. Είναι σίγουρα το πιο διάσημο ποτό που δεν είχες ακούσει ποτέ.

Sake – Ιαπωνία

Η Κορέα έχει το soju, η Ιαπωνία το sake. Το δεύτερο ίσως και να το έχεις ακούσει αφού μαρκετινίστικα έχει λειτουργήσει περισσότερο σε παγκόσμια κλίμακα παρά τοπική. Είναι ένα απόσταγμα ρυζιού το οποίο συνήθως πίνεται σκέτο και συνοδεύει τέλεια τα πιάτα της ιαπωνικής κουζίνας. Η διαδικασία απόσταξής του θυμίζει περισσότερο αυτήν της μπύρας παρά του κρασιού ενώ πίνεται είτε ζεστό είτε κρύο. Α θες να ακολουθήσεις την παραδοσιακή ιαπωνική ιεροτελεστία τότε πρέπει εσύ να σερβίρεις τους φίλους σου και εκείνοι εσένα.

Baijiu – Κίνα

Όπως είπαμε οι πρώτες ύλες είναι και αυτές που καθόρισαν τα εθνικά ποτά της κάθε χώρας. Έτσι στην Ασία τα αποστάγματα κυρίως έχουν σαν πρώτη ύλη ρύζι και σιτηρά, και δεν θα μπορούσε η Κίνα να βγει έξω από αυτόν τον κανόνα. Το  Baijiu είναι ένα λευκό απόσταγμα από σιτηρά και ρύζι καθώς και άλλα βότανα που το κάνουν ιδιαίτερο. Αν και στην Κίνα συνηθίζεται η κατανάλωση whisky και cognac το εθνικό ποτό της χώρας είναι το baijiu. Αυτό που θα σου κάνει απίστευτη εντύπωση όταν το δοκιμάσεις πρώτη φορά είναι οι νότες σόγιας που θα βγουν στον ουρανίσκο σου και για αυτό τον λόγο θα το λατρέψεις. Αν τώρα φτάσεις ποτέ στην Κίνα επισκέψου το Shui Jing Fang Wellbay που είναι το πιο παλιό αποστακτήριο στον κόσμο και πιες το καλύτερο baijiu που υπάρχει.

Υ.Γ.: Πολύ συχνά στις ασιατικές χώρες θα δεις τα λευκά αποστάγματα να σερβίρονται με ένα νεκρό φιδάκι μέσα. Δεν αλλάζει και πολύ η γεύση του. Στο Βιετνάμ το λατρεύουν αυτό το ποτό.

Ogogoro – Νιγηρία 

Μπορεί στην Κένυα να έχουν την Urwaga που είναι μια μπανανόμπυρα. Όπως το άκουσες. Μπύρα από μπανάνα. Στην Νιγηρία όμως έχουν το Ogogoro που είναι ένα κρασί από φοίνικα. Στην ουσία μετά από πίεση των φύλλων του φοίνικα, βγαίνει ένας χυμός ο οποίος θεωρείται ότι έχει ευεργετικές για την υγεία ιδιότητες πριν αποσταχθεί. Μετά την απόσταξή του δημιουργείται το Ogogoro. Εξαιρετικά δημοφιλές σε όλη την χώρα, παράγεται σε κάθε σπίτι ή αγρόκτημα και χρησιμοποιείται εκτός από την προσωπική απόλαυση και σε θρησκευτικές τελετές. Ίσως είναι το πιο “επικίνδυνο” απόσταγμα αφού οι ερασιτέχνες αποστάκτες του συχνά κάνουν λάθος βήματα στην διαδικασία και πεθαίνουν.