Πήραμε το όπλο μας και γίναμε μούσκεμα στο Waterboom Festival

Πέμπτη μεσημέρι στα κεντρικά γραφεία του Oneman. Την απόλυτη ησυχία που κυριαρχούσε, την διέλυσε αυτός ο κλασσικός ήχος νέου εισερχόμενου e-mail στο κινητό. Ήταν μια ακόμη αποστολή. Να πάμε και να καλύψουμε τη μεγαλύτερη μάχη με νεροπίστολα λέει, που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ λέει, με 20.000 μαχητές, οι οποίοι θα χωρίζονταν σε δύο ομάδες, κόκκινους και μπλε. Ο νεροπόλεμος στον οποίο μας έστελναν είχε την κωδική ονομασία ‘Waterboom Festival 2018‘.

Πραγματικά, δεν ήξερα τι να περιμένω. Δεν είχα προετοιμαστεί για όλο αυτό. Το μόνο που γνώριζα ήταν πως θα διοργανωθεί ένα event με 50.000 νεροπίστολα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, με κεντρικούς παρουσιαστές τον Δημήτρη Ουγγαρέζο και την Ντορέττα Παπαδημητρίου, πως θα υπάρχουν πάνω από 40 DJs/ LIVE Acts, ενώ θα γίνονται παράλληλα και διάφορα fun activities στα περίπτερα που θα έχουν στηθεί στο χώρο. Ωραία ακούγονταν όλα. Διασκεδαστικά. Πάμε να το ζήσουμε.

Φτάνοντας εκεί παρέα με τους άλλους δύο ετοιμοπόλεμους (κυριολεκτικά) συντάκτες, τον Δημήτρη και τη Ναστάζια, κοντοσταθήκαμε για λίγο στην είσοδο. ”Τιναφτόρε”, σκέφτηκα αρχικά από μέσα μου, ενώ στη συνέχεια γύρισα προς τους υπόλοιπους και με ύφος Κριστιάνο Ρονάλντο λίγο πριν τη σέντρα είπα ”παιδιά, από εδώ δεν βγαίνουμε στεγνοί, να είστε έτοιμοι για όλα”. Και όντως κάπως έτσι έγινε.

Αφού παραλάβαμε τα ειδικά καρτελάκια μας για να μπούμε στη συνέχεια στα backstage, κάναμε τα πρώτα μας βήματα στον εσωτερικό χώρο του φεστιβάλ. Γινόταν ΠΑΝΙΚΟΣ! Άτομα να τρέχουν προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις, νερά να έρχονται πάνω μας από παντού. Πήγαμε γρήγορα κάτω από ένα υπόστεγο να παραλάβουμε τα νερομαχικά. Ο καθένας μας είχε στη διάθεσή του από ένα νεροπίστολο, μια απαραίτητη αδιάβροχη θήκη για το κινητό του και μια κορδέλα στο χρώμα της ομάδας που θα επέλεγε. Ιδού η απορία. Μπλε ή κόκκινο; Αποφασίσαμε με τον Δημήτρη να πάρουμε το μπλε και να στείλουμε τη Ναστάζια στους κόκκινους, έτσι ώστε να έχουμε τον πρώτο εύκολο στόχο. Πού να ξέραμε!

Φορέσαμε τα διακριτικά μας και συνεχίσαμε. Η πρώτη μας στάση ήταν στο περίπτερο του F2G για ένα παιχνίδι νερομπέιζμπολ. Ο ένας από εμάς πετούσε μια νερόμπομπα στον συμπαίκτη του που βρισκόταν απέναντι και κρατούσε ένα ρόπαλο. Μόνο που αν το πετύχαινες, δεν κέρδιζες κάποιο πόντο, αλλά μια ικανοποιητική δόση νερού στο πρόσωπό σου. Πλάκα είχε. Γίναμε κατά 25% μούσκεμα, αλλά είχαμε ‘ζωή’ ακόμη.

Προχωρήσαμε προς τα μέσα και βρήκαμε μερικές φουσκωτές πισίνες με νερό. Ο απαραίτητος ανεφοδιασμός στο νεροπίστολο για να ριχτούμε στη μάχη. Τα γεμίσαμε, τα οπλίσαμε και αρχίσαμε να πετυχαίνουμε όποιον κόκκινο βρίσκαμε απέναντί μας. Το ίδιο και αντίπαλοι, οι οποίοι για κάποιο περίεργο λόγο στόχευαν συνεχώς το κεφάλι. ΑΜΑΝ! Κατά 50% μούσκεμα και συνεχίζαμε.

Φτάσαμε στο main stage, όπου ο πόλεμος κρατούσε για τα καλά. Εκεί δεν αναγνώριζες καν αν είσαι κόκκινος ή μπλε. Απλά έριχνες νερό σε όλους και σου έριχναν ΟΛΟΙ. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ίσως σε κάποιο παιδικό όνειρο. Ίσως. Άτομα όλων των ηλικιών από 5 μέχρι 45, γονείς, παιδιά, φίλοι, όλοι εκεί για να μπουγελωθούν. Πάνω στη σκηνή, εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν οι Playmen, οι οποίοι έδιναν τον ρυθμό, με τον κόσμο να χορεύει σαν να μην υπάρχει αύριο.

Παράλληλα με όλα αυτά, στην άλλη άκρη της αρένας είδαμε διάφορα διασκεδαστικά activities, στα οποία θέλαμε σαν τρελοί να πάρουμε μέρος. Το αγαπημένο μου ήταν κάτι που έμοιαζε με το γνωστό ποδοσφαιράκι, μόνο που δεν κουνούσες εσύ τον παίκτη, ήσουν ο παίκτης. Έμπαινες μέσα, δενόσουν μαζί με τους φίλους σου και προσπαθούσατε να βάλετε γκολ. Μιλάμε για τρομερό γέλιο.

Μετά από τέτοιο μπουγέλο χρειαζόμασταν ένα ΣΤΕΓΝΟ (!) χώρο να ξεκουραστούμε λιγάκι και να φορτώσουμε τις μπαταρίες, τόσο τις δικιές μας, όσο και των κινητών μας, που δεν σταμάτησαν να ανεβάζουν stories στο Instagram (πάντα μαζί το απαραίτητο hashtag #kaigesaigiampougelo). Το F2G είχε στήσει τον κατάλληλο χώρο, μακριά από τις νερόβομβες που καραδοκούσαν και ήμασταν για λίγο ασφαλείς.

Το Waterboom Festival 2018 συνεχίστηκε μέχρι αργά το βράδυ, με ΠΟΛΥ νερό, μπόλικη μουσική και τη διασκέδαση στο μάξιμουμ. Είχαμε βραχεί σχεδόν παντού (100%), αλλά είχαμε γελάσει με την ψυχή μας. Θα το ξανακάναμε, χωρίς καν να το σκεφτούμε.

Ό,τι και να λέτε πάντως, επιμένω. Σε αυτή τη μάχη οι μπλε ήταν νικητές.