Πού τρώνε οι σεφ όταν δεν μαγειρεύουν στις κουζίνες τους;
Σούπες, παστίτσιο και πίτσα είναι μερικά από τα πιάτα που «γιατρεύουν» την ψυχή των chefs.
- 20 ΟΚΤ 2021
Το φαγητό είναι χαρά, ευτυχία, γιατρικό. Το τι θεωρείται comfort μπορεί να διαφέρει για τον καθένα μας – για κάποιους είναι ένα πιάτο πλούσιο σε λιπαρά ή υδατάνθρακες, ενώ για άλλους μία συνταγή γνώριμη από τα οικογενειακά τραπέζια. Το πέρασμα στο φθινόπωρο δίνει πάσα για πιάτα οικεία και νόστιμα, για φαγητά που «γιατρεύουν» την ψυχή.
Οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να ξέρουμε πού τρώνε οι chefs, ειδικά όταν πρόκειται για comfort food – το φαγητό που τους κάνει χαρούμενους όταν το έχουν ανάγκη. Είναι οι άνθρωποι που μας δίνουν τα φώτα τους στη μαγειρική, που μας χαροποιούν με το φαγητό τους όταν επισκεπτόμαστε τα μαγαζιά τους, που τους ακολουθούμε στα social media για να παίρνουμε ιδέες.
Υπάρχουν μάλιστα ολόκληροι οδηγοί που παρουσιάζουν τα μέρη που τρώνε οι chefs σε όλο τον κόσμο, όπως για παράδειγμα η σειρά βιβλίων Where Chefs Eat : A Guide to Chefs’ Favorite Restaurants, από τις εκδόσεις Phaidon. Πέρα όμως από τα ακριβά εστιατόρια και την υψηλή γαστρονομία, αυτό που πραγματικά θέλουμε να ξέρουμε είναι πού τρώνε οι chefs όταν θέλουν κάτι comfort, ένα φαγητό οικείο που θα «γιατρέψει» την ψυχή τους.
Όταν επισκέφτηκα το εστιατόριο Delta για να μιλήσω με τους Θάνο Φέσκο και Γιώργο Παπαζαχαρία, δεν μπόρεσα να μη ρωτήσω πού τρώνε comfort φαγητό δύο chefs που ασχολούνται μέρα νύχτα με το fine dining κι έχουν δουλέψει σε βραβευμένα με αστέρι Michelin εστιατόρια. Στον κυρ-Αρίστο στο Φάληρο, για τα κεμπάπ του είναι η απάντηση, για να μη μείνεις με την απορία. Αυτή όμως δεν είναι η μοναδική διεύθυνση που έχουμε. Γιατί ρωτήσαμε τη Γωγώ Δελογιάννη, τον Βασίλη Καλλίδη, τον Fahd Αλέξανδρο Hassan Kassem, τον Κλεομένη Ζουρνατζή και τον Πάνο Ιωαννίδη και μας απάντησαν τι και σε ποια μέρη της πόλης τρώνε comfort food όταν δεν βρίσκονται στις κουζίνες που εργάζονται
Γωγώ Δελογιάννη (Στοά Φιξ, Γαλιάντρα)
«Τρώω πίτσα στον PROVELLEGIOS (Παραμυθίας 11), παστίτσιο στις Νοστιμιές της Μαίρης (Ύδρας 2-4) στην Κυψέλη και λαχανοντολμάδες στον Νικήτα στου Ψυρρή (Αγ. Αναργύρων 19)».
Fahd Αλέξανδρος Hassan Kassem (six d.o.g.s, Guerilla Chef)
«Το πρώτο είναι σίγουρα η μαγειρίτσα από το Οινομαγειρείο Ήπειρος στη Βαρβάκειο. Μετά, φασολάδα με λουκάνικο στο Balkan (Ακομινάτου 13) στην Ομόνοια, Shawarma Zak στην πλατεία Βάθη και μπιφτέκι προβατίνας στον Αραμπά (Σολωμού 37) στα Εξάρχεια. Και Chicken wings από το Tsiken The Van, ένα food truck που ταξιδεύει.
Κλεομένης Ζουρνατζής (Cookoovaya, Hoocut, Γκαστόνε)
«Στη Βαλεντίνα (Λυκούργου 235, Καλλιθέα) για λιπιόσκα (ζεστά ψωμάκια) με ρώσικη, μαντί με σμετάνα και σασλίκ αρνί (σκέψου το σαν κοντοσούβλι) με ρωσικό ξύδι, κρεμμύδια και πατάτες τηγανητές».
Πάνος Ιωαννίδης (Ovio)
«Έχω κάνει χρυσό το Θεραπευτήριο (Κυδαντινών 41) στα Άνω Πετράλωνα, ένα ταβερνάκι με μαμαδίστικο φαγητό. Παίρνω μόνιμα γεμιστά, μουσακά και τηγανητό μπακαλιάρο».
Ο γύρος της comfort food Αθήνας από τον Βασίλη Καλλίδη (Pink Flamingo, Uberness)
«Τυρόπιτα γίγας σφολιάτα τα πρωινά που μετά τον καφέ δε θες να ξανά φας ποτέ, το smoothie μπανάνα/τσία/ ασαί αφού η δίαιτα Γκεστάπο δεν τσουλάει (η καλύτερη της πόλης το υπογράφω) και συσκευασμένο χυμό “πιο πλαστικό πεθαίνεις” με 3 φρούτα και μυρωδιά από σαμπουάν “εγκζότικα” από ντισκάουντ (έχει τρομερή οξύτητα που κομπλιμεντάρει τη γνήσια φέτα της γέμισης) – Αρτοποιείο Το Παραδοσιακό, Παναγιωταρά 12β, Γκύζη (κάτω από το σπίτι μου).
Συκώτι τηγανιτό ξιδάτο με πατάτες τηγανητές, τις μέρες που αισθάνεσαι πως η κοινωνία είναι άδικη, πως είσαι μόνος μέσα σε μια δημόσια υπηρεσία ή ανήμπορος απέναντι στη μ@λ@κί@ του κόσμου αντί να είσαι στην αγκαλιά της μαμάς σου, να σε μπουκώνει κεφτέδες και να σου λέει “πήγαινε μέσα να κοιμηθείς να ξεκουραστείς” – Μαγειρείο Γιώργος, Βαρατάση 1, Γκύζη (κάτω από το σπίτι μου).
Δύο kinder bueno μπροστά στον υπολογιστή βλέποντας για δις χιλιοστή φορά το Blond Ambition της Madonna στη Βαρκελώνη τον Αύγουστο του ’91 (τις απλές μέρες μελαγχολίας αυτές που δε θες να δεις άνθρωπο). Τα αγοράζω από την περιπτερού μου έξω από τα Goodys, Λ. Αλεξάνδρας 122, Νεάπολη.
Sushi. Πολύ. Χωρίς μαγιονέζες και γεύσεις “passion fruit tuna tataki”. Απλά maki με φρέσκο τόνο, τα καλύτερα της πόλης από το YOKO, Αρειανού 20 στο Παγκράτι (μου τα φέρνει η Wolt).
Ανδριάς. Οι μισοί λένε πως δεν είναι όπως παλιά. Οι άλλοι μισοί πεθαίνουν. Αν η Αθήνα ήταν γλυκό θα ήταν το προφιτερόλ αυτό. Εγώ το βρίσκω ίδιο εδώ και 22 χρόνια στην Αθήνα. Είναι από τα λίγα γλυκά που «ωριμάζει» μέσα στο ψυγείο όσο κάθεται. Εγώ τρώω το μισό με το Pretty Woman και μετά από λίγο το άλλο μισό με 4-5 επεισόδια των Απαράδεκτων (μετά από ερωτική απόρριψη). Το αγοράζω από το καλτ ζαχαροπλαστείο στους Αμπελόκηπους – Σεβαστουπόλεως 64.
Τέσσερα triple cheese burger με δυο πατάτες γίγας και xl coke στα McDonald’s τις μέρες που θέλω να πηδήξω από τον 6ο. The ultimate comfort food. Μετά από εδώ η ζωή είναι ωραία και όλοι μ αγαπάνε – Ερμού 1, Σύνταγμα».
Ο ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΡΩΝΕ ΟΙ ΣΕΦ
