Πώς να περάσεις ένα αξεπέραστο ΣΚ στην Πάρο

Πριν μία βδομάδα βρέθηκα στην Πάρο παρέα με το Metaxa και το Clumsies στα πλαίσια του Explore Greece. Η Πάρος ήταν ο τελευταίος σταθμός μίας κρουαζιέρας εξερεύνησης γεύσεων με ένα ιστιοπλοϊκό και προορισμό τρία λιμάνια. Της Μυκόνου, της Αντιπάρου και της Πάρου. Στόχος; Να δημιουργηθούν κοκτέιλ με βάση το Metaxa και τη συστατική αύρα του κάθε προορισμού.

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Πάρου στις 9 το πρωί έχοντας όλη τη μέρα και όλη τη διάθεση μπροστά μας. Να κάνω μια μικρή παρένθεση εδώ και να πω πόσο ωραία είναι που στα νησιώτικα αεροδρόμια όλα γίνονται πιο εύκολα και γρήγορα σε αντίθεση με τα αεροδρόμια των μεγαλουπόλεων, που συνηθίζουμε να επισκεπτόμαστε.

Μέσα σε 10 λεπτά είχαμε φτάσει και στο ξενοδοχείο, το Holiday Sun, το οποίο ήταν σε στρατηγική θέση στην Πούντα και θα εξηγήσω πιο κάτω τον λόγο. Μέσα στο δωμάτιο μας περίμενε ένα πολύ ωραίο gift bag με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο από τη Σάμο και δωδεκάρι Metaxa. Η Σάμος παίζει μεγάλο ρόλο στην παρασκευή του Metaxa, αφού ένα από τα συστατικά του είναι το Σαμιώτικο κρασί, πράγμα που το κάνει μια κατηγορία ποτού από μόνο του. Πράγματι, πολλοί δεν ξέρουν ότι το Metaxa δεν θεωρείται ούτε κονιάκ ούτε μπράντι, αλλά είναι δικό του είδος, “το Metaxa”.

Αφήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο και δεν χάσαμε καιρό. Πήγαμε στη Νάουσα όπου μας περίμενε ένα φουσκωτό με το οποίο φτάσαμε στο ιστιοπλοϊκό του Metaxa. Εκεί μας περίμεναν ο Erik Lorincz από το Λονδίνο, o Leo Robitschek από τη Νέα Υόρκη και o Κώστας Ιγνατιάδης από το Μόναχο. Τρεις κορυφαίοι bartenders που κλήθηκαν να ταξιδέψουν με το ιστοπλοϊκό στη Μύκονο, την Αντίπαρο και την Πάρο να εμπνευστούν από το κάθε μέρος και να δημιουργήσουν πρωτότυπα κοκτέιλ με βάση το Metaxa. Μαζί τους φυσικά και ο Βασίλης Κυρίτσης και ο Νίκος Μπάκουλης από το Clumsies.

Στο ιστιοπλοϊκό είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τους bartenders για την πηγή έμπνευσής τους. Όλοι φυσικά είχαν δουλέψει ξανά με το Metaxa, εκτός από τον Leo Robitschek που το δοκίμασε πρώτη φορά και μας είπε ότι ένιωσε πάλι το rush, που ένιωθε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του.

Για μπάνιο στο Μοναστηράκι

Μετά το ιστιοπλοϊκό, πήγαμε με το φουσκωτό στην παραλία Μοναστήρι στην οποία έχεις πρόσβαση είτε με βάρκα από Νάουσα είτε οδικώς. Είναι οργανωμένη και έχει και εγκαταστάσεις για θαλάσσια εξτριμ sports (not my cup of tea, αλλά να το αναφέρω για τους παράτολμους). Επίσης ο ντόπιος οδηγός του φουσκωτού μας το είπε Μοναστηράκι, οι χάρτες το λένε Μοναστήρι. The choice is yours.

Για σουβλάκια στον Κάργα

Πεινασμένοι από το κολύμπι -πάντα μετά τη θάλασσα έχεις τη μεγαλύτερη όρεξη και ευχαριστιέσαι το φαϊ- πήγαμε στο φημισμένο σουβλάκι του Κάργα στη Νάουσα και κάναμε μία σεμνή παραγγελία, επειδή το βράδυ μας περίμενε τραπέζι οργανωμένο από το Metaxa. (Βρείτε το ψέμα στην τελευταία πρόταση).

Για θαλασσινά στο Mario

Το βράδυ το Metaxa μας είχε οργανώσει δείπνο στο Mario, στο λιμανάκι της Νάουσας, ένα από τα πιο γραφικά σημεία του νησιού, που όσο νυχτώνει γίνεται και καλύτερο.

Tα πιάτα ήταν επίσης το ένα καλύτερο από το άλλο. Φάγαμε πρώτο, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο, πέμπτο πιάτο και γλυκό και πια υπήρχε χώρος μόνο για ένα πράγμα:

Για κοκτέιλ και λίκνισμα στο Agosta

Ακριβώς δίπλα στο Mario είναι το Agosta, ένα πολύ ωραίο μπαρ με δύο stages. Ένα στον κάτω όροφο και ένα με φανταστική θέα στον πάνω. Η βραδιά που ήμασταν εμείς άνηκε στο Metaxa. Εκεί μας περίμενε ο Κώστας Ιγνατιάδης, ο βραβευμένος ελληνικής καταγωγής bartender με 24 χρόνια εμπειρίας στο μπαρ. Αυτή είναι μάλιστα η 17η χρονιά του στο Schumann‘s Bar του Μονάχου, που βρίσκεται στη λίστα με τα 50 καλύτερα μπαρ του κόσμου.

Σταρ κοκτέιλ της βραδιάς το Julep, αν και το Greek Tea Party ήταν η αδυναμία μου.

Για εκδρομή στην Αντίπαρο

Όπως τίζαρα στην αρχή, το ξενοδοχείο μας ήταν σε στρατηγική θέση στην Πούντα που περνάς Αντίπαρο (δεν θα καταλάβω ποτέ, γιατί ένα τόσο μικρό μέρος έχει 2 ίδιες ονομασίες για τοποθεσίες του). Έτσι την δεύτερη μέρα με μότο μας “σε δύο μέρες δεν μπορείς να τα δεις όλα,  γι’ αυτό να δεις τα καλύτερα” είπαμε να περάσουμε στην Αντίπαρο. Εκεί δεν πήγαμε σε όποια κι όποια παραλία, αλλά στην καλύτερη του νησιού, τον Σωρό. Το μόνο αρνητικό του Σωρού είναι ότι αν δεν έχεις δικό σου μέσο, είσαι έρμαιο του σπάνιου, μοναδικού κτελ του νησιού, γι αυτό και πρέπει να προσέξεις τα δρομολόγια. Και πάλι όμως αξίζει!