Στη Βαλεντίνα θα λες spasiba σε κάθε σου μπουκιά

Μπορεί το Μουντιάλ της Ρωσίας να τελείωσε, όμως, αυτό δε σημαίνει ότι η Ρωσία θα πάψει να μας απασχολεί. Από τη στιγμή, μάλιστα, που στην Καλλιθέα υπάρχει η Βαλεντίνα, η οποία τα τελευταία 30 χρόνια συστήνει με τον καλύτερο τρόπο στους Έλληνες το καλό ρώσικο φαγητό.

Ένα μεσημέρι του Ιούλη, λοιπόν, αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε προς Καλλιθέα μεριά (Λυκούργου 235), προκειμένου να δούμε από κοντά και κυρίως να γευτούμε, τα περίφημα πιάτα της Βαλεντίνας. Είχαμε ακούσει πολλά, άλλωστε, από γνωστούς και φίλους. Δεν γινόταν να το αφήσουμε έτσι.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Καταλαβαίνεις κατευθείαν πού έχεις έρθει, βλέποντας την κλασσική ρωσική μπάμπουσκα (ή μπαμπούσκα) ή ματριόσκα, την πιο δημοφιλή κούκλα της Ρωσίας, στην μεγάλη επιγραφή στο εξωτερικό του εστιατορίου. Ήρεμο, με θάμνους γύρω γύρω, ό,τι πρέπει για να χαλαρώσεις και να απολαύσεις το φαγητό σου.

Μπαίνοντας στο εστιατόριο μας περίμενε η γλυκύτατη κ. Στέλλα, η οποία εργάζεται εκεί. Όπως μας είπε, είναι νύφη της κ. Βαλεντίνας, η οποία είχε πρωτοανοίξει το εστιατόριο στην Αθήνα. “Είμαστε Έλληνες από το Καζακστάν με καταγωγή από την Τραπεζούντα και ήρθαμε στην Ελλάδα πριν πολλά χρόνια. Η Βαλεντίνα ήταν μια ζωή μαγείρισσα κι ερχόμενη εδώ αποφάσισε να κάνει κάτι δικό της”.

Να σας βάλω και λίγη βότκα;

Πρέπει να μας το πρότεινε 2-3 φορές, όση ώρα ήμασταν στη Βαλεντίνα. Δεν έχω συνηθίσει να πίνω βότκα στις τρεις το μεσημέρι, οπότε αρκέστηκα σε ένα ρώσικο αναψυκτικό και μια μπύρα από τη Βαλτική. Καθόλου άσχημα.

Το εσωτερικό του εστιατορίου δεν έχει κάτι τρομερό. Ένας κλασσικός χώρος με τραπέζια και καρέκλες, που ίσως μάλιστα να παραπέμπει και σε λίγο ’90s εποχή. Παρ’ όλα αυτά, στον πάγκο μπροστά από την κουζίνα θα δεις διάφορα αντικείμενα που θυμίζουν Ρωσία, όπως την κλασσική κούκλα της γιαγιάς, μπάμπουσκες, αλλά και μια ποντιακή λύρα!

Πολλά από αυτά, τους τα έχουν κάνει δώρο πελάτες του καταστήματος, όπως και διάφορους πίνακες που βρίσκονται κρεμασμένοι στους τοίχους.

Η επιχείρηση είναι οικογενειακή από τη στιγμή που ξεκίνησε. Η Βαλεντίνα, μπορεί πλέον να έχει αποσυρθεί πια μετά από τόσα χρόνια στις κουζίνες, ωστόσο η Στέλλα και η οικογένειά της εργάζονται καθημερινά στο μαγαζί. Και το ‘καθημερινά’ δεν το λέμε έτσι, αφού η Βαλεντίνα είναι ανοιχτή όλες τις ημέρες της εβδομάδας.

“Ξεκινάμε την προετοιμασία από νωρίς το μεσημεράκι και γύρω στις δύο είμαστε έτοιμη να εξυπηρετήσουμε τον κόσμο, μέχρι αργά το βράδυ”, συνέχισε η κ. Στέλλα, η οποία παράλληλα ετοίμαζε τα πιάτα που θα δοκιμάζαμε. Ό,τι και να παραγγείλεις στη Βαλεντίνα, να ξέρεις ότι θα είναι φρέσκο και θα έχει φτιαχτεί με τα χεράκια της κ. Στέλλας. Αυτό που πρέπει να προσέξεις, ωστόσο, είναι η ποσότητα του φαγητού που θα καταναλώσεις, γιατί η ρωσική κουζίνα δεν θεωρείται και η πιο ελαφριά του κόσμου.

Το πρώτο πιάτο που έφτασε στο τραπέζι μας, είχε τέσσερα μικρότερα πάνω του, κάτι σαν μπάμπουσκα, δηλαδή. Τα τέσσερα κουπάκια είχαν κι από ένα διαφορετικό είδος σαλάτας, με την ρώσικη να πρωταγωνιστεί (γιατί άραγε;). Οι υπόλοιπες ήταν βινεγκρέτ, καρότο και μανιταροσαλάτα. Όλες τους υπέροχες.

Η καλύτερη συνοδεία για τις σαλάτες είναι τα περίφημα ρωσικά ψωμάκια, αλλά και το πιροσκί, το οποίο γίνεται ανάρπαστο στο μαγαζί. Από τα ορεκτικά δοκιμάσαμε και το μπλινί, που είναι ουσιαστικά οι γνωστές σε όλους μας κρέπες, γεμιστές με κιμά ή τυρί.

Είχαμε ήδη σκάσει στο φαγητό κι ακόμη δεν είχε έρθει το κυρίως πιάτο. Έτσι συμβαίνει στη Βαλεντίνα, αφού οι μερίδες δεν είναι αυτές που έχεις συνηθίσει. Είπαμε, εδώ έρχεσαι για το φαγητό και θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος (και πεινασμένος).

Δοκιμάσαμε μάντι (ζυμαρικά του ατμού γεμιστά με κιμά), πιλμένι (ζυμαρικά βραστά με γέμιση κιμά), αλλά και το ξακουστό σασλίκ (σουβλάκι μαριναρισμένο συνοδευόμενο από πατάτες και κρεμμύδι), το οποίο έχει κάνει πελάτες να έρθουν από όλα τα μέρη της Αθήνας (κι όχι μόνο) για να το δοκιμάσουν, όπως μας είπε η κ. Στέλλα.

Προσωπικά, λάτρεψα το μάντι, το οποίο καθώς το έκοβες στη μέση έβλεπες να αποκαλύπτεται μέσα του ένα ολόκληρο μπιφτέκι. Ακόμη και τώρα που το γράφω, μου τρέχουν τα σάλια. Στη μέση του πιάτου είχε και μια γευστικότατη σάλτσα για να το συνοδεύσεις και να νιώσεις τη μαγεία του στο απόλυτο.

Όσον αφορά το σασλίκ, το οποίο είναι μεν σαν το σουβλάκι που ξέρουμε, ωστόσο έχει μια ειδική τεχνική στο ψήσιμό του, ήταν πεντανόστιμο. Δοκιμάσαμε το χοιρινό, όμως, υπάρχει και σε αρνί, αλλά και γαλοπούλα για τους πιο εκλεκτούς.

Θα πρέπει, επίσης, να φροντίσεις να κρατήσεις λίγο χώρο στο στομάχι σου (ξέρω είναι πολύ δύσκολο), γιατί στο τέλος θα σου προσφέρουν και ένα εκπληκτικό μωσαϊκό για επιδόρπιο. Ίσως και λίγη βότκα, ποτέ δεν ξέρεις.

Αυτό που σίγουρα θα ξέρεις φεύγοντας, είναι πως στη Βαλεντίνα θα ξαναπάς και πεις και ένα (ρώσικο) τραγούδι.

Βαλεντίνα, Λυκούργου 235, Καλλιθέα, τηλ. 210-9431871