Σοβαρά τώρα, θες τύχη για να πιεις ένα ποτό στο Chelsea Hotel

Το Chelsea Hotel είναι ένα από τα πιο cool και ξένοιαστα καφέ μπαρ που παίζουν στο ευρύτερο κέντρο (Αρχιμήδους 1 και Πρόκλου, Πλ. Πλαστήρα, Παγκράτι). Ξένοιαστα με την έννοια ότι δεν έχει dress code, μπορείς να πας ακόμα και με το φορμίδι που λένε, να κάνεις μια στάση στη βόλτα σου στο Μετς, να ακούσεις λίγη τζαζ μουσική, να πεις δυο κουβέντες, να δεις δύο φίλους και να γυρίσεις σπίτι.

Όπως ήταν κάποτε η Καρύτση/Κολοκοτρώνη δηλαδή. Επί εποχής Toy,Tessera και του παλιού Key. Πριν ανοίξουν τα “μεγάλα” μαγαζιά, πριν γίνει η απόβαση του mainstream, πριν η μειοψηφία φύγει άρον άρον για τα Πετράλωνα. Και ευτυχώς το Chelsea Hotel, που έχει δώσει άλλο χαρακτήρα στην πλατεία Πλαστήρα στο Παγκράτι τους τελευταίους τέσσερις μήνες, δεν άνοιξε κάτω από το δικό μου σπίτι.

Βλέπεις, όταν μετακόμισα στο Παγκράτι πριν δύο τρία χρόνια, βρήκα ένα από τα λίγα σπίτια  που το μπαλκόνι του βλέπει σε αδιέξοδο. Είναι από αυτά τα παλιά ρετιρέ του 60, μια τεράστια πολυκατοικιάρα το χωρίζει από την Υμηττού, τα βράδια ακούω μια από αυτές τις συμπαθέστατες γιαγιάδες που έχουν περάσει όλη τους τη ζωή στο Παγκράτι να απαγγέλλει ποίηση.

Από το απέναντι μπαλκόνι. Αλήθεια, τόσο ησυχία έχει.

Και, αν είσαι σαν κι εμένα, με τίποτα δε θες ένα Chelsea Hotel κάτω από το σπίτι σου. Πραγματικά, αυτό το μαγαζί δεν το έχω δει ούτε μια φορά άδειο. Ούτε μία φορά. Πάω για τρέξιμο στο Καλλιμάρμαρο, γεμάτο. Γυρνάω από το τρέξιμο, γεμάτο. Πάω για ψώνια στην περιοχή, γεμάτο. Πάω για καφέ, δε βρίσκω ούτε πεζούλι. Και τελικά καταλήγω απέναντι στο Καφενείο η Ελλάς.

Δεν ξέρω πως το κάνουν, αλλά από τότε που άνοιξε δεν πέφτει καρφίτσα. Και ας μαζεύει κυρίως arty κόσμο (από το όνομα καταλαβαίνεις), τυχαίους περαστικούς (είναι και η Βαρνάβα εκεί δίπλα) και περίεργους γείτονες σαν και μένα. Καμία σχέση με το κλασσικό μαγαζί με κράχτη που όποιον βρει τον βουτάει από το γιακά. Αθόρυβα άνοιξε, αθόρυβα γέμισε και αθόρυβα λειτουργεί. Ακόμα και η μουσική του μετά βίας ακούγεται.

Χωρίς υπερβολές, δεν έχω δει ποτέ τραπέζι άδειο στο Chelsea Hotel. Ακόμα και στα κρύα που όλοι κάθονταν μέσα ήταν δύο τρεις θαρραλέοι στα τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο. Ακόμα και Πέμπτη βράδυ γύρω στις έντεκα που πήγα για γράψω αυτό το κείμενο, δε θα έβρισκα αν τυχαία δε σηκωνόταν κάποια παρέα εκείνη τη στιγμή. Ναι, θέλει πολύ τύχη για να βρεις να κάτσεις στο Chelsea Hotel.

Ακολούθησέ μας στο Foursquare για να διαβάζεις tips για τα μαγαζιά που επισκεπτόμαστε.