Στα McDonald’s κάθε μέρα είναι γιορτή

Ο Σάκης Ρουβάς έδωσε με το δικό του μοναδικό τρόπο το kick off “του μεγάλου πάρτι” του εορτασμού των 30 χρονών McDonald’s και κυρίως του πάρτι που κάνουμε εμείς στα σπίτια μας κάθε φορά που παραγγέλνουμε, στα αυτοκίνητά μας σε κάθε πιθανό McDrive αλλά και στα τραπέζια του εστιατορίου όταν έρχονται μπροστά μας τα Burgers, οι πατάτες, τα αναψυκτικά με table service και όλη η μαγεία των McDonald’s.

Τι είναι όμως τα McDonald’s για τον καθέναν από εμάς;

Big Mac μετά τη δουλειά; I’m still lovin’ it. Από τον Θοδωρή Κανελλόπουλο

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά όποτε αποφασίζω να περάσω βράδυ από το Σύνταγμα, το πρώτο πράγμα που κοιτάω δεν είναι η πλατεία, τα ξενοδοχεία, ή η φωταγωγημένη Ερμού αλλά αυτό το εστιατόριο-ορόσημο πλέον που βρίσκεται στη γωνία της Ερμού. Μπορεί να μην δεις κοιτώντας ψηλά κάποιες φωτισμένες αψίδες, σαν αυτές που βλέπουμε και ζηλεύουμε λίγο στις ταινίες, αλλά εκεί κρύβονται δύο μαγικές λέξεις: BIG MAC! Αυτό το μαγικό, θεσπέσιο, iconic γεύμα που το επιλέγω όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Δύο μπιφτέκια, η σπέσιαλ σως, το μαρούλι, το τυρί, οι πίκλες, τα κρεμμύδια στο φανταστικά μαλακό του ψωμάκι παρέα με τις πιο comfort πατάτες τηγανητές που δημιουργήθηκαν ποτέ. Στα Μακ η νοσταλγία χτυπά κόκκινο. Μπαίνεις και νομίζεις ότι είσαι πάλι 14. Κι ας μην είσαι πλέον, κι ας είναι διαφορετική η ζωή σου, πάντα θα υπάρχει ένα μέρος που θα σε γυρνά στα παιδικά σου χρόνια ακόμα, όποτε αποφασίσεις εσύ. Ακόμα κι ένα βροχερό απόγευμα στον δρόμο για το σπίτι και θέλεις να κάνεις κάτι για να νιώσεις καλύτερα. I’m loving it.

Τα μεσημέρια μετά το σχολείο για τον Κωνσταντίνο Αμπατζή

Κουδούνι. Σχόλασμα. Η τσάντα στην πλάτη και ο ενθουσιασμός στα ύψη. Είναι Παρασκευή μεσημέρι, έχεις μπροστά σου 2,5 ημέρες ξεκούρασης και αράγματος με τους φίλους σου (εντάξει, με ένα μικρό διάλειμμα για μελέτη). Καμία ώρα δεν είναι για χάσιμο και όλοι μαζί ξεκινάμε για τη βόλτα μετά το σχολείο και την επίσκεψη στο bowling center. Αλλά πώς να συγκεντρωθείς αν δεν προηγηθεί μια στάση στα McDonald’s για Cheeseburgers, πατάτες, αναψυκτικό και παγωτό; Η παρέα γύρω από ένα τραπέζι, γελάει και σχολιάζει τα πάντα και η ζωή είναι ωραία. Η τσάντα, εκτός από βιβλία, γεμίζει και με μερικά Cheeseburgers για το σπίτι και η μέρα συνεχίζεται με άλλο αέρα. Σήμερα, 20 χρόνια μετά, η ανεμελιά και τα γέλια ίσως να μην είναι τόσο συχνά, αλλά τα McDonald’s και τα Cheeseburgers είναι πάντα μια σταθερά χαράς και ξεγνοιασιάς για μένα.

Tα φοιτητικά χρόνια για τον Γιάννη Διγενάκη

Είναι απόλυτα συνυφασμένα με τις αναμνήσεις μου ως φοιτητής. Όταν γυρίζω το χρόνο πίσω και θυμάμαι τις σπουδές μου, αυτόματα μου έρχονται τα McDonald’s. Θυμάμαι ότι ήταν ο απόλυτος συνδυασμός στα πάντα κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων. Και, όταν λέω στα πάντα, το εννοώ! Lunch break στο πανεπιστήμιο θα φάμε ένα Happy Meal, που μας έπεφτε και οικονομικό· περάσαμε τις εξετάσεις του εξαμήνου, πάμε να φάμε όλοι μαζί Big Μac για celebration· κατεβαίναμε για ψώνια κι έκλεινε η μέρα μας ψάχνοντας κατάκοποι το σήμα των McDonald’s, για να μπούμε μέσα και να φάμε McChicken. Πήγαινα cinema, ε να φάμε πριν ένα ΜcFlurry. Tαινίες όλοι μαζί, αγκαλιά με τα αγαπημένα μας προϊόντα McDonald’s για το απόλυτο Saturday night.

Βλέπετε αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των φοιτητικών μου χρόνων, και είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο, που δε θα μπορέσω ποτέ να τo αφαιρέσω από το πιο γλυκά νοσταλγικό κομμάτι της ζωή μου, την ανέμελη φοιτητική μου ζωή. Άσε που στην Ελλάδα τότε, αρχές του 2000, όταν κατέβαινα διακοπές στο Ηράκλειο, στο πατρικό μου, κι έβλεπα να ανοίγει το 1ο εστιατόριο και να μαθαίνουν τα ΜcDonald’s, έλεγα στους φίλους μου: «Σιγααααά μου μάθατε και τα ΜcDonald’s στη Κρήτη. Εγώ θα σας τα μάθω που τα έχω χτίσει!»