Στη χώρα του ανατέλλοντος whisky

Σε έναν βράχο στο όρος Funagata της επαρχίας Sendai, υπάρχει γραμμένο το εξής ρητό. “Το ουίσκι των Σκωτσέζων το έχουμε για να ποτίζουμε τα χρυσάνθεμά μας”. Η παραπάνω πρόταση είναι ξεκάθαρα ψευδής αλλά θα μπορούσε εύκολα να την έχει πει ένας εργαζόμενος σε κάποιο από τα 15 αποστακτήρια που υπάρχουν στην Ιαπωνία. Κι αυτό γιατί το Ιαπωνικό whisky όχι απλά κάνει την επίθεσή τους στα μεγαθήρια του ποτού αλλά δείχνει και να διαπρέπει.

Το μεγάλο ερώτημα, για τους Σκωτσέζους τουλάχιστον, των οποίων τον τρόπο παραγωγής και τη φιλοσοφία έχουν κοπιάρει οι Ιάπωνες, είναι αν αυτή η είσοδος στην αγορά είναι ένα trend το οποίο θα πάψει να υφίσταται μετά από μερικά χρόνια ή αν θα καταφέρουν τα whisky από την Ανατολή να κερδίσουν μια καλή θέση στην κάβα του Ευρωπαίου και του Αμερικανού καταναλωτή.

Παρ’ όλο που οι περισσότεροι έμαθαν την ύπαρξη και μόνο τους Ιαπωνικού whisky από τον Bill Murray και την ταινία Lost in Translation στην οποία καλείται να διαφημίσει ένα brand. Η σημαντική όμως αναγνώριση ήρθε από τους μύστες του whisky παγκοσμίως.

Με χρυσά μετάλλια από το 2003 μέχρι και το 2013 για όλα τα whisky του αποστακτηρίου Suntory. Με το Yamazaki να μαζεύει τους περισσότερους τίτλους αλλά και το ίδιο το αποστακτήριο να βραβεύεται τις τελευταίες 3 χρονιές ως κορυφαίο. Στους διαγωνισμούς τα Ιαπωνικά όχι απλά πλασαρίστηκαν ανάμεσα στα Σκωτσέζικα malts αλλά πολλές φορές τα κέρδισαν με διαφορά. Για μία χώρα που ξεκίνησε να παράγει ουίσκι μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα, δεν το λες καθόλου άσχημα.

Και πλέον κατάφεραν σε μία κατηγορία ποτών που κάθε επανάσταση μοιάζει βλασφημία, να μπουν στο noising glass των ειδικών και να διαπρέψουν. Κι αν η λέξη βλασφημία σου ακούγεται υπερβολική σκέψου πόσο πανομοιότυπα παίζουν τόσα χρόνια τα διάφορα malt και blended whisky. Υπακούοντας πιστά στους κανόνες και τις προδιαγραφές των σκωτσέζικων ουίσκι. Κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να μιλήσω με έναν master distiller τον ρωτώ τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε το παιχνίδι; Και οι απαντήσεις είναι σχεδόν πάντα υπεκφυγές. Γιατί πραγματικά δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά το παιχνίδι.

Ούτε οι Ιάπωνες άλλαξαν τα δεδομένα. Για την ακρίβεια αντέγραψαν πιστά τους Σκωτσέζους. Από τα αποστακτήρια μέχρι και τις φιάλες των malt οι Ιάπωνες δημιούργησαν whisky κατ’ εικόνα και ομοίωση ενός καλού Σκωτσέζικου single malt. Αλλά όταν το whisky παράγεται σε διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες, με τόσο διαφορετικό νερό και την μαεστρία των Ιαπώνων, μοιραία θα είναι πολύ διαφορετικό. Όσο κι αν οι πρώτοι Ιάπωνες distillers επέλεξαν περιοχές που να ομοιάζουν σε κλίμα με εκείνο της Σκωτίας.

Οι διαφορές λοιπόν ξεκινούν από το κλίμα και τις πρώτες ύλες. Εκεί όμως που εντείνονται είναι η ελευθερία κινήσεων. Στο να πειραματιστούν με το whisky. Να καινοτομήσουν μιας και δεν έχουν πάνω από τον λαιμό τους την κιλοτίνα του Scotch Whisky Act του 1988 να τους περιορίζει. Και χρησιμοποιούν διάφορα βαρέλια με άλλες ποιότητες ξύλου. Επιτυγχάνουν τις θερμοκρασίες που απαιτούνται με κάρβουνο κι όχι με ατμό. Σε κάποια από τα whisky θα βρεις και ανθικά στοιχεία, σε μία χώρα που αγαπά τόσο πολύ τις κερασιές, τα χρυσάνθεμα και τις τουλίπες (τι ωραίες οι κόκκινες τουλίπες).

Δεν θα αναλύσουμε το ότι στα ιαπωνικά whisky θα αισθανθείς λιγότερο την τύρφη ούτε ότι ο χαρακτήρας των ιαπωνικών blended είναι πιο συγκεκριμένος μιας και όλα τα malts που χρησιμοποιούνται προέρχονται από το ίδιο αποστακτήριο.

Θα σε προτρέψουμε όμως να επισκεφθείς μία καλή κάβα στην περιοχή σου και να δοκιμάσεις μία από τις παρακάτω ετικέτες που κυκλοφορούν αρκετά στην ελληνική αγορά. Για να έχεις κι εσύ μία άποψη για το ιαπωνικό whisky και να μπορείς να το συγκρίνεις με τα αγαπημένα σου Σκωτσέζικα.